Wykład 9 - Przekrycia_strukturalne.pdf

(14344 KB) Pobierz

Wykład 9 – Zasady kształtowania przestrzennych konstrukcji

prętowych. Modele obliczeniowe przekryć strukturalnych.

Wykorzystano tabele, rysunki itp. z norm PN-EN oraz książek: Łubiński M., Żółtowski W.

„Konstrukcje metalowe” cz. II, 1992 , Biegus A., Kowal Z., Kubica E., Rykaluk K.: „ Hale

unikatowe o dużych rozpiętościach”, PNIB Politechniki Wrocławskiej nr 13, Monografie nr 4,

Wrocław 1974, Poradnik projektanta konstrukcji metalowych t.2, Arkady 1982, Kowal Z.

„Wybrane działy konstrukcji metalowych” cz. III, PWr –Wrocław 1979,

Kurzawa Z.: „ Stalowe konstrukcje prętowe Cz. II. – Wyd. Pol. Poznańskiej, Bródka J.,

Goczek J.: Stalowe konstrukcje hal i budynków wysokich, Wyd. Polit. Łódzkiej 1994 i inne

publikacje oraz normy, w tym norma PN-EN 1993-1-1 i inne Eurocody.

Ogólna charakterystyka stalowych przekryć strukturalnych

Przekrycie strukturalne

to stalowa konstrukcja nośna dachu, wykonana jako

przestrzenny ustrój prętowy, wykorzystujący przestrzenną współpracę poszczególnych

elementów. Duża sztywność, ekonomiczność wykorzystania materiału oraz walory

architektoniczne są doceniane na całym świecie.

Przekrycie strukturalne to dyskretny układ prętów, których osie tworzą złożoną

przestrzenną siatkę geometryczną. Najczęściej spotyka się przekrycia o stałej grubości.

Wówczas powierzchnia utworzona przez pręty siatki górnej jest równoległa do

powierzchni siatki dolnej, a skratowanie pomiędzy nimi ma stałą wysokość.

(publikacja:

Bródka J., Goczek J. – 1994)

1 - zewnętrzna prętowa (lub płytowa) warstwa górna, 2 - zewnętrzna prętowa warstwa dolna,

3 – prętowa warstwa środkowa (krzyżulce).

(publikacja:

Bródka J., Goczek J. – 1994)