Jasnogórski Poczet Królów Słowiańskich!.pdf

(1340 KB) Pobierz
Jasnogórski Poczet Królów Słowiańskich!
Nieznany obraz na Jasnej Górze! Jasna Góra kojarzy się nam przede wszystkim ze słynnym
obrazem Czarnej Madonny. Ale kto z Was wie, że jest tam jeszcze jeden obraz o ogromnej
wartości historycznej? Co to za obraz? Dlaczego nie można go zobaczyć? Dlaczego nie jest on
udostępniony zwiedzającym, pielgrzymom ani wycieczkom? Dlaczego? Mowa o obrazie z
drugiej połowy XVIII wieku, obrazie olejnym namalowanym na płótnie. Są na nim namalowane
medaliony z kolorowymi portretami 52 królów i książąt lechicko-polskich.
Jest to pierwsza publikacja w polskiej historiografii na temat organizacji władzy i
funkcjonowania Lechii, czyli starożytnej Polski, zwanej inaczej Imperium Lechitów, Scytią
Europejską lub Sarmacją Europejską. Na podstawie ponad 50 kronik i materiałów źródłowych,
polskich i zagranicznych, oraz 36 starych map cudzoziemskich autor opracował, po raz
pierwszy, poczet słowiańskich królów lechickich w okresie od XVIII w. p.n.e. do X w. n.e.
Dokonał także opisu terytorium Lechii, jej gospodarki, handlu, budownictwa miast, grodów,
portów oraz żeglugi, transportu i bitych monet lechickich, a także głównych wojen i bitew,
pominiętych dotąd. Powyższe odkrycia były ściśle związane z wynikami najnowszych badań
genetycznych Ariów – Słowian, przeprowadzonych w laboratoriach polskich i zagranicznych
w latach 2010-2013, według których my Polacy, Ariowie – Słowianie zamieszkujemy tutejsze
ziemie od, około 3800 lat. Potwierdziły to również ostatnie odkrycia polskich archeologów na
terenie grodów, miast, osad obronnych i grobowców, wybudowanych przez naszych przodków
Ariów – Prasłowian na terenie obecnej Polski. Poczet Królów Słowiańskich, odsłania naszą
starożytną historię, co oznacza, że tzw. Kościół Katolicki w Polsce od 1050 lat ukrywa przed
Polakami, że byliśmy starożytnym, antycznym wielkim imperium od XVIII wieku przed naszą
erą! – a więc dużo starszym niż Cesarstwo Rzymskie… Poczet Królów Wielkiego Imperium
Lechitów – dzisiaj podporządkowanemu judejsko-rzymskiej okupacji Polski, przez Korporację
Żydów z (City of London) i Watykanu!
Mapa Pomponiusza Meli
1. Król Sarmata
Panował w roku 1800 przed naszą erą, a więc 3800 lat temu (potop miał miejsce, około 4400
lat temu). Po przybyciu na nasze ziemie został wybrany na króla na prawomocnym wiecu
słowiańskim. Był Aryjczykiem – Sarmatą pochodzącym z Persji – ziemi ludzi szlachetnych
„Airy-an” (dziś Iran). Jako wielki i szanowany wojownik wprowadził szlachetne normy i zasady
co było zalążkiem pierwszej państwowości na naszych ziemiach. Sarmaci słynęli z trzech rzeczy:
wartości bojowej, jazdy konnej i prawdomówności – których to według Herodota uczyli od
małego swoje dzieci.
Od Króla Sarmaty pochodzą nazwy z owego okresu: Sarmacja, sarmacki,
Góry Sarmackie
(dziś Karpaty),
Morze Sarmackie
(dziś Bałtyk),
Ocean Sarmacki
(dziś Morze Północne),
Sarmaci. Istnienie Sarmacji potwierdzają między innymi liczne mapy sporządzane w okresie
rozrostu Imperium Rzymskiego.
Król Sarmata zmarł w I połowie XVIII wieku przed naszą erą. Jeszcze do zaborów szlachta
doskonale wiedziała i powoływała się na swoje sarmackie, szla-chet-ne, rzecz jasna
pochodzenie. Trzy i pół tysiąca lat świadomość tego w narodzie przetrwała!
2. Król Kodan
Panował około 1700 roku przed naszą erą. Był założycielem miasta portowego u ujścia Wisły
Kodan (później Codanum, dziś Gdańsk). gdzie miasto te nosi nazwę Codanovia. Półwysep
Helski był wówczas zbiorem wysp a nie półwyspem, co jest dodatkowym dowodem na
starożytność tego zmapowanego w starożytności rejonu i autentyczność Kroniki Prokosza.
Kodan, tradycyjnie dla ówczesnych zwyczajów był stolicą Sarmacji.
3. Król Lech I Wielki
Panował w latach 1729-1679 przed naszą erą. Był wnukiem króla Sarmaty. Panował 50 lat i
według kronikarzy był bardzo waleczny, gdyż wojował z wieloma narodami, znacznie
poszerzając granice Lechii.
Nazwa Lechia pochodzi oczywiście od nazwiska tego króla, jak również nazwa Lechici
(poddani króla Lecha) lub Laszki – kobiety – poddane króla Lecha.
Lech oznacza jednocześnie, pana, władcę, króla – stąd obecnie słowo „Państwo” – „kraj
szlachetnych panów”. Król Lech I został patriarchą królestwa znanego później jako Lechia,
Lechistan, Lehestan. Lech I wprowadził system organizacji władzy poprzez rycerstwo.
Nominowani na rycerzy nosili nazwę szlachta (z lacha) co oznaczało, że rycerze są
towarzyszami broni króla/Lecha z nadania pana tej ziemi. Ustanowił też prawo, że kandydat na
króla musi pochodzić z powszechnie szanowanego rodu szlacheckiego (z Lacha), czyli być
rycerzem i mieć ukończone 25 lat.
Stolica Lechii była wówczas w Gnieźnie i tam zmarł założyciel wielkiej starożytnej dynastii
lechickiej, która przetrwała ponad 3000 lat – do śmierci króla Kazimierza Wielkiego. Od niego
wywodzi się też oczywiście nazwa Polachy – potomkowie Lachów, czyli dzisiejsi Polacy.
4. Król Filan
Panował w latach 1679-1649 przed naszą erą. Był synem Lecha I Wielkiego i według Kroniki
Prokosza panował 30 lat. Od jego nazwiska pochodzi nazwa Filania (dziś Finlandia), ponieważ
król Filan podbił i zhołdował tę ziemię.
5. Król Car
Brak dokładnych danych na temat lat jego panowania, gdyż żyd wyrwał kartkę handlując w
swym kramie. Około 1550 roku przed naszą erą król Car założył miasto Carodom, gdzie
tradycyjnie przeniósł stolicę (późniejsza nazwa to Carodonum a dziś dzielnica Stradom w
Krakowie). Miasto było na drugim brzegu Wisły dokładnie naprzeciwko dzisiejszego Wawelu.
Te święte dla Słowian miejsce zostało później splugawione i w miejscu tym obecnie stoi jakiś
kościółek co uniemożliwia badania archeologiczne.
6. Król Lasota
Znana jest tylko data jego śmierci 1479 przed naszą erą. Był bezpośrednim potomkiem króla
Lecha I Wielkiego. Rządził w Carodomie – ówczesnej stolicy Lechii. Mieszkał na Wzgórzu
Lasoty nazwanym tak oczywiście od jego imienia. Na wzgórzu tym pochowano później króla
Kraka usypując kopiec. Nazwa tego wzgórza przetrwała niezmieniona od 3500 lat!
7. Król Szczyt
Zaczął panować w 1482 przed naszą erą. Król ten wybudował nad Morzem Sarmackim
(Bałtykiem) miasto Szczyt (dziś Szczecin) gdzie tradycyjnie przeniósł stolicę, w której
sprawował rządy. Miasto powstało około 1450 roku przed naszą erą. Co ciekawe według
watykańskiego dokumentu Dagome Iudex niemal 2500 lat później Mieszko I także po raz drugi
przeniósł stolicę do Szczecina – było to w roku 957 naszej ery.
Badania archeologiczne zlokalizowały ruiny starożytnego miasta – portu z XV wieku przed
naszą erą oraz ślady świątyni słowiańskiej na Wzgórzu Zamkowym. W sumie w tym mieście
były trzy słowiańskie świątynie – po jednej na każdym wzgórzu.
8. Król Alan II
Zmarł w 1272 roku przed naszą erą. (Dwustuletnia „luka” w okresach rządów niewątpliwie
zostanie kiedyś wypełniona – najprawdopodobniej królem Alanem Pierwszym skoro są dane że
panował Alan Drugi). Według aż pięciu różnych kronik król Alan II został wybrany na króla na
prawomocnym wiecu słowiańskim ze względu na swoją wartość.
9. Król Wandal
Panował około 1272 roku przed naszą erą. Był najstarszym synem króla Alana II i został
wybrany na króla na wiecu słowiańskim. Panował nad wszystkimi plemionami Ariów – Słowian
zamieszkującymi wówczas Lechię: Wandalami, Indoscytami, Scytami, Sarmatami – mówiącymi
oczywiście jednym wspólnym prasłowiańskim językiem. Od nazwiska tego króla Wisłę zaczęto
nazywać Wandala.
10. Król Lech II Chytry lub Lis/Listyg
Panował w latach 336-323 przed naszą erą. Zasłynął pokonaniem Aleksandra Macedońskiego,
który po pokonaniu Ilyrii i Panonii zapragnął podbić Lechię. Przysłał do Carodomu (Caraucas,
Krakowa) posłów z żądaniem hołdu i okupu. Posłowie zostali przez Lechitów zabici, co
„obraziło majestat” Aleksandra, tak więc w „celu ukarania sprawców” poprzez Morawy
wkroczył do Lechii. Spustoszył ziemię śląską i krakowską, i sam starożytny Kraków.
Napisał
nawet do swojego nauczyciela Arystotelesa mało skromny list:
„Ażeby troskliwości twojej
o powodzenie nasze nietrzymać w niepewności, donosimy ci, iż nam sie bardzo dobrze wiedzie
przeciwko Lechitom. Sławne miasto ich Caranhas (Kraków) zwane, potężniejsze walecznością
Rycerzów niżeli zamożnością w bogactwie, warowniejsze sztuką niż położeniem i inne
przyległe zawojowaliśmy szczęśliwie”.
Do wyparcia wojsk macedońskich walnie się przyczynił wódz wybrany na czas wojny –
wojewoda Lech, który zorganizował tak skuteczną obronę jak i udane kontrataki, że najeźdźca
odstąpił. Za zasługi na polu bitwy na wiecu został wybrany na króla Lecha II Chytrego –
przydomek pochodzi od sprytu, jakim się wobec znacznie liczebniejszego wroga wykazał, kiedy
aż do stanu kompletnego wyczerpania wodził wojska macedońskie po bagnach, stepach do
chwili aż sami się wycofali nie mogąc znieść dalszych trudów wyprawy. Wojewoda Lech
zasypywał studnie, wycinał sady, budował na rzekach tamy zmieniając ich bieg, organizował

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin