TAM I Z POWROTEM
24 niedziela zwykła Łk 15,1-32
„…radość powstaje u Aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca.”
Co to znaczy, że ktoś się nawrócił?
*
- „Co za złe licho mnie tam poniosło?” – dumał Kuba siedząc w piwnicy brudny i głodny. Jak bardzo chciałby wszystko odwrócić i wrócić do domu. Ale jak? Po tym, jak ukradł Babci 200 złotych i jak przegrał je w Salonie Gier przy maszynie zwanej Jednorękim Bandytą? Teraz już nie był synkiem, wnuczkiem, kochanym Kubusiem, ale oszustem, złodziejem, marnotrawcą. Jakieś złe licho kusiło go, że ma szczęście w grach, że wygra sto tysięcy i nikt nie zauważy, że wziął Babci pieniądze schowane „na czarną godzinę”, czyli na jakieś nieszczęście. Ale gdy wszystko stracił, siedział teraz jak jakieś ciężkie nieszczęście bez grosza, bez domu i bez nadziei. Bo za coś takiego na pewno wyrzucą go z domu, ogłoszą to w szkole, oddadzą do domu poprawczego i nikt w domu nie przyzna się do niego jak do synka, wnuczka, brata, kolegi ministranta. Czuł, jak mu cieknie coś z oczu i z nosa, a w brzuchu coś ssie z głodu i robi się ciemno. I nagle zobaczył w okienku czyjąś zaglądającą tam twarz, ale tak jasną i dobrą, że Kuba skulił się ze strachu i wstydu. – „Wyłaź stąd – powiedział ten ktoś – wracamy.” Uchylił okienko i wyciągnął do Kuby rękę tak czystą, że Kuba poczuł się jeszcze brudniejszy. Ale chwycił ją i wylazł z piwnicy. Ten ktoś szedł na krok przed nim prosto do Kuby domu. Stanął przed drzwiami, nacisnął dzwonek i… zniknął. Drzwi otworzył Tato mówiąc: „Dobrze, że wróciłeś. Wiemy, co się stało, ale pieniądze odzyskaliśmy. Ważne, że jesteś cały i nasz.” Kuba się rozryczał, jak nigdy. A na drugi dzień, po spowiedzi i przeproszeniu wszystkich zaczął malować na dużym kartonie orkiestrę Aniołów, którą dyrygował ten Anioł, który wyciągnął go z piwnicy i przywrócił swoim bliskim. Czemu orkiestrę? Bo Kuba słyszał w sercu, jak gdzieś blisko grają Anioły.
Jakim sercem słyszy się muzykę i śpiew Aniołów?
Angelorum