Bryg Erotica - Jerzy Głowacki(1).pdf - książki(pdf) - MANDARYNUS

Otarł chustką spoconą twarz, przygładził włosy i zaczął

wchodzić na pierwsze piętro szerokimi, starannie utrzymanymi

schodami. Pomyślał, że w tym kraju słynącym z wiatraków i

tulipanów wszystko błyszczy i lśni jak meble, z których zdjęto z

okazji święta pokrowce. Pchnął drzwi opatrzone tabliczką

„Biuro Radcy Handlowego PRL w Hadze”. Za nimi miękki

purpurowy chodnik wskazywał kierunek do pomieszczeń

biurowych. W przestronnym pokoju o oknach wychodzących

na ocieniony platanem dziedziniec siedziało przy biurkach

dwóch mężczyzn i rudowłosa, pochylona nad portablem,

kobieta.

- O?! Nie spodziewałem się pana dziś:- ruszył przybyłemu na

spotkanie bliżej siedzący urzędnik. - Wituś - zwrócił się do

kolegi - poznajcie się, panowie. Pan Roman Małecki przed

kilkoma dniami przyjechał do nas z Warszawy. Panią Zosię już

pan zna - błysnął w kierunku Małeckiego nadmiernie lśniącym

garniturem zębów.

- Bardzo mi miło - podniósł się zza biurka Witold Kozłowski.

- Przed moim wyjazdem do Rotterdamu widziałem awizo

dotyczące pana przyjazdu, zresztą - spojrzał na kolegę -

Tadeusz już dwukrotnie wspominał o panu.

- Nie wiesz jednak, w jakiej sprawie pan Małecki do nas

przyjechał. - Tadeusz Geppert spoważniał. - To trochę

niezwykła delegacja.

Małecki dyskretnie uśmiechnął się, czym prawdopodobnie

dawał do zrozumienia, że misję jego istotnie można zaliczyć do

zasługujących na wyróżnienie. Teraz zbliżył się do maszynistki,

położył jej na biureczku bukiecik fiołków.

- Proszę przyjąć, są w kolorze pani oczu. Dziewczyna

spojrzała na niego z uśmiechem.

- Więc jaki jest cel pana przyjazdu? Tulipany? Cebulki dla

Łazienek? Wszystko wskazuje na to, że specjalizuje się pan w

botanice - Kozłowski teatralnym gestem wskazał fiołki.

- Nie zgadł pan. Przysłano mnie w sprawie związanej z

odbudową Zamku Warszawskiego.

- Oo! - uniósł brwi Kozłowski. - Wreszcie i do nas ta sprawa

dociera. Wszyscy się tym pasjonują i u was, i w ośrodkach

polonijnych na całym świecie. A pana udział w tej akcji?

- Pan Małecki jako fachowiec przyjechał z ramienia Polagedu

po zakup szlachetnych gatunków drzewa - wtrącił się Geppert.

- Chodzi o surowce na posadzki do sali tronowej, balowej, o

forniry na meble i inne ozdoby. Wiesz, te różne kolorowe

hebany, mahonie itp., których u nas nie ma.

- Aha! O ile pamiętam, sprowadzano je również do pałacu w

Wilanowie i na Wawel.. Komu powierzycie dostawę?

- Wczoraj byłem z panem Małeckim w Amsterdamie u van

Hovena.

- No tak, to chyba najpoważniejszy importer drzewa na

Zachodzie. W Afryce ma kilka filii.

- Trzeba przyznać, że nam zaimponował. Ma u siebie albumy,

w których znajdują się fotografie wszystkich znanych pałaców

w Europie. Ściślej mówiąc sal w tych pałacach, deseni, w jakie

ułożone są posadzki, zdjęcia różnych rodzajów użytego na nie

drzewa... Na dobrą sprawę można do niego nawet nie

przyjeżdżać. Pisze się, o co chodzi, o jakie sale, a on już to sam

skompletuje. No i można mieć do niego zaufanie. Od razu

wszystko wiedział, doradził, przyjął zamówienie. Nawet próbki

drzewa i fotografie, które pan Małecki przywiózł z sobą, nie

były właściwie potrzebne. Trochę więcej kłopotu jest z

fornirami, w sumie więc nie zawadzi wielu detali dopilnować

osobiście.

- Co też zostało przewidziane - uśmiechnął się Małecki.

- Pani Zosiu - zwrócił się Kozłowski do maszynistki - nawet

sobie pani nie wyobraża, jak pięknie pachną niektóre bloki

drzewa w magazynach van Hovena. Goździkami, cynamonem,

kamforą, coś nadzwyczajnego, zawrotu głowy można dostać.

Spytała, oburącz poprawiając włosy, czy atrakcyjność opisu

należy traktować jako zachętę do zwiedzenia z nimi

magazynów van Hovena. Jeżeli oczywiście jeszcze tam będą.

Małecki pospieszył zapewnić, że niejednokrotnie.

Skompletowanie transportu i załadunek, przy którym także

chce być obecny, potrwa najmniej dwa tygodnie.

Pani Zosia z pewnością znajdzie kilka wolnych godzin, by im

towarzyszyć, a z Hagi do Amsterdamu jedzie się autem nie

więcej niż godzinę.

- Bardzo się cieszę - obdarzyła go uśmiechem, który w swoim

rejestrze określała jako uśmiech nr 3: subtelne ujawnienie

narastającej sympatii z jednoczesnym zachowaniem

właściwego dystansu. Z kolei uznała za wskazane

zademonstrować Małeckiemu wysmukłość swojej kibici. W tym

celu przeszła do sąsiedniego pokoju, zanosząc tam pierwszą

lepszą teczkę, jaka jej wpadła w ręce. Po kilku minutach

wróciła. Mężczyźni rozmawiali - o zagranicznych transakcjach,

przy czym Małecki wykazywał dużą znajomość

zachodnioeuropejskich rynków. Ze swojego miejsca przy

portablu szacowała go zmrużonymi oczami, jak - szacuje się

suknię upiętą na wystawie. Ustaliła, że ten postawny,

przystojny, nie najmłodszy już mężczyzna sprawia wrażenie w

sumie sympatyczne, jest inteligentny, energiczny. A zabawnie

rozwichrzona czupryna nawet pasuje do niego, w jakiś

nieuchwytny sposób przywraca mu młodzieńczy urok.

Małecki poczęstował ją papierosem i wrócił do przerwanej

rozmowy. Ustalili termin spotkania z nieobecnym radcą

handlowym i omówili formalności związane z przelewem na

konto miejscowego banku należności dla firmy van Hovena.

Zofia dowiedziała się, że Małecki mieszka w Hotelu des Indes,

lecz jutro, żeby być bliżej firmy van Hovena, przenosi się do

Amsterdamu. Zastanawiała się, jak przyjmie wiadomość, że za

dwa dni i ona znajdzie się w Amsterdamie. Na cały długi

miesiąc urlopu. W tym roku nie pojedzie do kraju. Skorzysta z

propozycji przeprowadzenia się do mieszkania dalekiej

krewnej, która po raz pierwszy postanowiła odwiedzić Polskę.

W pobliżu są plaże, kurorty, szlak wielkiej turystyki. Ten

miesiąc powinien być atrakcyjny.

Skończyli wreszcie rozmowę. Małecki zapytał Zosię, czy

pozwoli mu skorzystać z maszyny. Musi wysłać kilka słów do

Bryg Erotica - Jerzy Głowacki(1).pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: