WSPÓŁCZESNA KOMUNIKACJA MASOWA
1. CZYNNIKI DETERMINUJĄCE CHAKTER WSPOŁCZESNEJ KOMUNIKACJI MASOWEJ:
a. POSTMODERNIZM Z KULTEM FUNKCJI PERSWAZYJNEJ/ARGUMENTUJĄCEJ/ JĘZYKA, TZW. RETORYZACJA KULTURY,
b. DECENTRALIZACJA KULTURY /wzrost subkultur i ich kodów/, która powoduje zjawisko RELATYWIZMU KULTUROWEGO,
c. DEMOKRATYZACJA ŻYCIA SPOŁECZNEGO,
d. powstanie MEDIÓW SPOŁECZNOŚCIOWYCH.
2. Semiotyka postmodernizmu (postmodernizm jako sposób zastosowania znaków):
wizualność intertekstualność nobilitacja środków technicznych agnostycyzm /osłabienie funkcji edukacyjnej/ postulat niejednoznaczności
3. Cechy komunikacji masowej XXI wieku:
DEMOKRATYZACJA JĘZYKA: kolokwializacja, dialogowość, deideologizacja i depatetyzcja, konsumpcjonizm,
nasilenie się funkcji fascynacyjnej języka /tzw. karnawalizacja tekstów mediów masowych/, familiarność, neofityzm
ANALOGOWOŚĆ: eksponowanie formy komunikatu, infantylizm semantyczny (w tym tzw. widzenie tunelowe, inaczej efekt
Pigmaliona), standaryzacja zachowań komunikacyjnych, pozycjonowanie i seryjność przekazu, kontekstocentryzm
KONTEKSTUALIZACJA /wzrost roli tzw. kontekstu ekstralingwistycznego/. Efekty kontekstualizacji: dyfuzja semantyczna,
ekspansja cech pragmatycznych (KTO mówi, nie CO mówi), z czego wynika ekspansja refleksyjności mówienia.
TYPY KONTEKSTÓW:
/KULTUROWY/ /SYTUACYJNY (PROCEDURALNY)/ /SPOŁECZNY/ /INTENSJONALNY/ /LITERACKI/
ZJAWISKO INFERENCJI KULTUROWEJ POSTAWA KONEKSJONISTYCZNA
SYNERGICZNOŚĆ: efekt ekspansji kultury obrazu jako alternatywy dla kultury słowa
DETERMINIZM TECHNOLOGICZNY: etap „globalnej wioski” jako powrót do pierwotnego etapu komunikacji tzw.
plemiennej wioski/ etapy pośrednie: etap rękopisu, etap druku zwany „galaktyką Gutenberga”/
Literatura:
A. Kiklewicz, Czwarte królestwo. Język a kontekst w dyskursach współczesności, Warszawa 2012
chahaviah