Skala NYHA
Skala NYHA - zaproponowana przez Nowojorskie Towarzystwo Kardiologiczne (NYHA - New York Heart Association) skala służąca do klasyfikacji ciężkości objawów niewydolności serca. Aktualnie, ze względu na swoją prostotę i stopień rozpowszechnienia, jest najczęściej używaną w naukach klinicznych.
Klasa NYHA
Objawy kliniczne
I
Chorzy z niewydolnością serca, która nie powoduje jednak u nich ograniczenia aktywności fizycznej. Zwykłe codzienne czynności nie powodują nadmiernego zmęczenia, kołatania serca, duszności ani bólu dławicowego.
II
Chorzy z niewielkim upośledzeniem aktywności. Codzienne czynności powodują pojawienie się powyższych objawów. Dolegliwości nie występują w spoczynku.
III
Chorzy ze znacznie ograniczoną aktywnością, wskutek pojawiania się dolegliwości przy małych wysiłkach, takich jak mycie lub ubieranie się. Dolegliwości w spoczynku nie występują.
IV
Chorzy, u których najmniejszy wysiłek powoduje pojawienie się zmęczenia, duszności, kołatania serca lub bólu dławicowego, a dolegliwości pojawiają się także w spoczynku.
Skala Mallampatiego
Skala Mallampatiego (ang. Mallampati score, Mallampati classification) – stosowana w anestezjologii czterostopniowa skala określająca stopień trudności intubacji tchawicy uwarunkowanej budową anatomiczną jamy ustnej.
W skali bierze się pod uwagę wzajemne relacje języczka, gardzieli i miękkiego podniebienia. Wysoki (4) stopień w skali Mallampatiego oznacza, że intubacja może być utrudniona. Skalę wprowadził S. Rao Mallampati i wsp. w 1985 roku. Skala przedstawia się następująco:
1. widoczne podniebienie miękkie, języczek, gardło i zarys migdałków
2. widoczne podniebienie miękkie i języczek
3. widoczne podniebienie miękkie i podstawa języczka
4. nie widać podniebienia miękkiego
Skala ASA
Skala ASA – stosowana powszechnie w anestezjologii klasyfikacja oceniająca ryzyko operacyjne związane z wystąpieniem poważnych powikłań lub zgonu pacjenta w czasie znieczulenia albo po nim. Została opracowana przez American Society of Anaesthesiology (ASA). Początkowa wersja została opublikowana w 1963 r. i składała się z czterech pierwszych grup.
W systemie tym pacjenta kwalifikuje się na podstawie oceny przedoperacyjnej do jednej z pięciu grup (I–V):
1. grupa I – pacjent bez obciążeń schorzeniami dodatkowymi, poddany małemu lub średniemu zabiegowi operacyjnemu,
2. grupa II – pacjent z niezbyt nasiloną chorobą układową, taką jak: stabilne i dobrze kontrolowane nadciśnienie tętnicze, wyrównana cukrzyca, przewlekłe zapalenie oskrzeli w stadium wydolności układu oddechowego, niewielkiego stopnia chorobaniedokrwienna mięśnia sercowego, niedokrwistość, znacznego stopnia otyłość (powyżej 20% należnej masy ciała),
3. grupa III – pacjent z ciężką chorobą układową, która ogranicza jego wydolność lub aktywność np. przebyty zawał serca do 3 miesięcy przed datą wykonania zabiegu operacyjnego, niestabilna dusznica bolesna, ciężkie schorzenie układu oddechowego, nieuregulowana cukrzyca,
4. grupa IV – pacjent z bardzo ciężką chorobą układową, która stanowi o zagrożeniu jego życia np. niewydolność nerek, zastoinowa niewydolność krążenia, organiczna wada serca z cechami ostrej niewydolności krążenia, świeży zawał mięśnia sercowego, niewydolność wątroby, gruczołów dokrewnych,
5. grupa V – pacjent z niewydolnością wielonarządową, w stanie skrajnie ciężkim, u którego z bardzo dużym prawdopodobieństwem nastąpi zgon w ciągu 24 godzin, niezależnie od tego czy zostanie poddany zabiegowi operacyjnemu, czy też nie, np. pacjent z pękniętym tętniakiem aorty i głębokim wstrząsem, pacjent z masywnym zatorem tętnicy płucnej.
Dodatkowe oznaczenie E niekiedy stosuje się, gdy zabieg ma być wykonywany w trybie nagłym, natomiast literą P proponuje się oznaczanie ciężarnych.
Im niższa grupa ASA, tym ryzyko powikłań okołooperacyjnych mniejsze.
W postępowaniu z chorymi z ASA III lub IV powinien być zaangażowany doświadczony anestezjolog. W przypadku chorego zakwalifikowanego do grupy V do opieki może być potrzebnych dwóch anestezjologów
Skala Ramseya
Skala Ramseya – skala stosowana w anestezjologii do oceny głębokości sedacji na oddziałach intensywnej terapii.
· R0 – pacjent przytomny, zorientowany
· R1 – pacjent pobudzony, niespokojny, wystraszony
· R2 – pacjent współpracujący, reakcja na głos zachowana, toleruje wentylację mechaniczną
· R3 – sedacja, silna reakcja na ból, częściowo zdolny do reakcji na głos
· R4 – głęboka sedacja, reakcja na ból zachowana
· R5 – znieczulenie ogólne, leniwa reakcja na silne bodźce bólowe
· R6 – głęboka śpiączka
Rutynowo głębokość sedacji ocenia się 3 razy na dobę.
Skala punktacji Glasgow
Skala punktacji Glasgow – skala stosowana w rozpoznawaniu ciężkiej postaci ostrego zapalenia trzustki. Oceny dokonuje się dwukrotnie – po 24 i 48 godzinach od początku objawów. Ciężkie zapalenie rozpoznaje się, gdy spełnione są co najmniej 3 z poniższych kryteriów.
1.
PaO2
<60 mmHg
2.
albumina w surowicy krwi
<3,2 g/dl
3.
wapń
<8 mg/dl
4.
liczba leukocytów
>15 tys/mm³
5.
AspAT
>200 IU/l
6.
LDH
>600 IU/l
7.
glikemia
>180 mg/dl
8.
mocznik
>115 mg/dl
Skal...
akurka1