Labirynty świata skrywają zdumiewające właściwości
Początek roku to czas na życzenia. Zgodnie z tradycją, uczestnicy oddziału Armawirskiego Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego w przeddzień Bożego Narodzenia jeżdżą co roku do Piatigorska do zadziwiającego swoim oddziaływaniem na otaczającą przyrodę i człowieka – kamiennego labiryntu.
Jest on tam z całą uwagą ułożony u schyłku pięciogłowej góry Biesztau, jednej z pereł Północnego Kaukazu. Wśród rozłożystego w swoim nieskończonym tańcu lasu, na malowniczej polance wśród starożytnych omszałych głazów leżą ułożone tunele i spirale, odtworzone ze starych podbiegunowych rysunków z Wysp Sołowieckich na morzu Białym, przez członków RGO Piatigorsk.
Charakterystyczną cechą północnego polarnego labiryntu wyróżniającego się od podobnych znanych europejskich struktur, jest jego budowa. Jest on nieskończony w swoim przejściu. Można w nim krążyć w nieskończoność i chodzić tak długo jak się chce. W obiektach europejskich zawsze idziemy do kamienia w centrum, i tą samą drogą wracamy z powrotem.
Labirynt – to pierwowzór naszej cywilizacji, powiedział członek RGO z Sankt Petersburga, założyciel ruchu badawczego „Dziedzictwo Arktydy” – doktor nauk technicznych i technologii Wiaczesław Wiktorowicz Tokariew. Wejście rozwoju historycznego zakręca technokratyczną cywilizację stromą spiralą w węzeł, wiodąc ją w ślepy zaułek skąd się cofa. Północny labirynt polarny buduje harmonijny postępowy rozwój społeczeństwa na obraz i podobieństwo wszechświata, – to modele Torów (wirowych struktur obrotu energii), ułożonych w obraz z kamieni na powierzchni ziemi w rzucie dwuwymiarowym.
Sam labirynt zbudowany jest na najbardziej sprzyjających pod względem oddziaływania miejscach wyjścia energii, które można ustalić różnymi przyrządami. W tym miejscu po oczyszczeniu przestrzeni specjalnymi mantrami i modlitwami, jego serce jest położone w centrum Labiryntu. Poprzez tańce ludowe i śpiewy, w pozytywnym duchu przygotowywany jest model obrotu wcześniej przygotowany i wnikający w sens.
Skręcając w spiralę labiryntu, człowiek wchodzi w matematycznie podtrzymywaną i dekorowaną przestrzeń alternatywnego, wielokierunkowego obrotu kołowego. Kierunek przeciwny do strzałek zegara daje efekt oczyszczający. Odchodzą negatywne programy, negatywne psychologiczne nastroje, bolesne stany, strach. Wejście ruchem zgodnym z ruchem wskazówek zegara – to zdobywanie nowego, jasności świadomości, mądrości życia, harmonizacja intuicja. Zarejestrowano przypadki urodzenia długo oczekiwanych zdrowych dzieci po rytuałach w labiryncie.
Labirynt sprzyja również spełnieniu życzeń. Trzeba ukształtować swój myślokształt u wejścia do takiej struktury i dalej przesuwać się po drodze spirali utrzymując ten obraz. Na początku jest to bardzo trudne, pożądany obraz wymyka się spod kontroli, byle co potrafi nas rozproszyć. Musimy nauczyć się utrzymywać skupienie umysłu przez całą podróż w labiryncie. Zbliżając się do centralnego kamienia, ważne jest aby z wdzięcznością zobaczyć swoją myśl w przepływie energetycznym i pójść dalej. Ważne jest aby wiedzieć, że tworzenie obrazów w strukturze rotacji energii powinno być pozytywne. Jeżeli proszący niesie obraz wyzdrowienia siebie lub krewnego, to powinno się wizualizować człowieka tylko jako zdrowego.
Labirynt jest maszyną innego czasu, nie działają tutaj prośby – a trwałość i siła myśli. To jest właśnie magia, którą człowiek może stworzyć, a która dziś jest zapomniana. Obracając się w kolistych strukturach spiral labiryntu każdy z ludzi może zostać prawdziwym twórcą swojego szczęścia, życiowego sukcesu i powodzenia.
Pragnienie stworzenia przestrzeni własnej i całej planety w ich najlepszych cechach, było głównym celem naszej twórczej podróży do Piatigorje. Wszyscy cieszyliśmy się, że spotkaliśmy się z labiryntem i byliśmy naładowani pogodnym duchem w nadchodzącym nowym 2018 roku.
Członek Rosyjskiego Towarzystwa Geograficznego (RGO) miasta Armawir Jekatierina Gonczarowa.
źródło
źródło2
treborok