4_iisn_wszczep_2015.pdf

(771 KB) Pobierz
Implanty i Sztuczne Narządy
4
lato 2014/15
Piotr Jasinski
1
• Osteokondukcja – zapewnienie odpowiednich
warunków dla wrastania elementów
kościotwórczych pochodzących z sąsiedztwa.
• Osteoindukcja - pobudzanie i rekrutacja
niezróżnicowanych komórek mezenchymalnych
do różnicowania się w osteoblasty. (Zdolność
kości do zapoczątkowania tworzenia nowej kości
na powierzchni przeszczepu lub implantu)
• Osteogeneza - zdolność osteoblastów do
odbudowy tkanki kostnej na podłożu
łącznotkankowym lub chrzęstnym.
(Powstawanie nowej tkanki kostnej lub jej
transformacja)
2
Warunki do osteokondukcji
• Układ połączonych makroporów o
średnicy 100-500 µm umożliwia wrastanie
naczyń krwionośnych w obszar
przeszczepionego bloku
• Udział porów w całej objętości powinien
wynosić 30-60%.
3
Podział materiałów wszczepowych
•
•
•
•
•
autogenne,
izogenne (syngenne),
allogenne (homologenne),
ksenogenne (heterogenne),
alloplastyczne (syntetyczne).
4
Własności biologiczne przeszczepów
kostnych i materiałów kościozastępczych
5
Wszczep autogenny
Miejscem pobrania jest dla większych przeszczepów talerz kości
biodrowej, żebro, łopatka, kość piszczelowa, strzałkowa,
ciemieniowa. W tych przypadkach zabieg wymaga znieczulenia
ogólnego i hospitalizacji.
• W większości odtwórczych zabiegów stomatologicznych materiał
pobiera się wewnątrzustnie w warunkach ambulatoryjnych i w
znieczuleniu miejscowym z następujących miejsc: okolica
zatrzonowcowa w żuchwie, bródka, kolec nosowy przedni, guz
szczęki, przednia ściana zatoki szczękowej.
• Zaletą stosowania kości autogennej jest zgodność biologiczna,
immunologiczna i wykluczenie możliwości zakażenia krzyżowego.
• Do wad metody zalicza się konieczność wytworzenia drugiego pola
zabiegowego, osłabienie kości w miejscu pobrania i przedłużenie
czasu zabiegu.
• Ubytki kostne wypełnia się przeszczepem autogennym w postaci
6
wiórów, granulatu, pierścieni kostnych lub bloków.
•
Wszczepy allogenne
•
•
•
•
Materiały allogenne
są pozyskiwane z ludzkich trzonów kości długich, dawca i
biorca różnią się genetycznie, należą jednak do tego samego gatunku.
Wyróżniamy dwie grupy tego typu materiałów: zawierające żywe komórki i
pozbawione żywych komórek.
Do pierwszej, zaliczamy komórki szpiku kostnego i liofilizowaną kość gąbczastą.
Do drugiej:
–
–
–
–
kość odwapnioną (ang. demineralized freeze-dried bone allograft, DFDBA),
kość nieodwapnioną (ang. freeze-dried bone allograft, FDBA),
świeżą kość mrożoną (ang. fresh frozen bone, FFB),
kość allogeniczną, autolizowaną i pozbawioną antygenów (ang. autolyzed antygen extracted
allogenic bone, AAA)
•
•
Liofilizacja polega na zamrożeniu kości w temperaturze -70ºC, co powoduje rozpad
błony komórkowej utratę właściwości antygenowych. Zmniejsza się ryzyko
odpowiedzi immunologicznej, dzięki sterylizacji promieniowaniem jonizującym, także
zakażenia wirusowym zapaleniem wątroby lub AIDS. Wadą metody jest utrata
czynników wzrostowych właściwości osteoindukcyjnych. Pozostała matryca kostna
(czynnik osteokondukcyjny) ulega rozpadowi (osteoklazja) pod wpływem
osteoklastów, potem tworzy się kość splotowata, następnie blaszkowa.
Proces demineralizacji kości umożliwia odsłonięcie białek morfogenetycznych kości
(BMP), które dyfundują do miejsca implantacji i działają osteoindukcyjnie. W wyniku
7
odwapnienia DFDBA cechuje się mniejszą wytrzymałością mechaniczną niż FDBA.
Materiały allogenne
8
Puros Block Allograft
9
Wszczepy ksenogenne
•
•
•
Materiały ksenogenne (heterogenne)
są najczęściej stosowanymi wszczepami
kostnymi.
Wyróżniamy wśród nich dwie grupy: materiały pochodzące od kręgowców i
bezkręgowców.
Substytuty kostne pozyskiwane z kości wołowych i wieprzowych są praktycznie
nieresorbowalne, biokompatybilne i bezpieczne w stosowaniu. Są produkowane w
formie bloków lub granulatu zarówno kości gąbczastej, jak i zbitej, czasami z
domieszką kolagenu.
Przygotowanie materiału polega na całkowitym odbiałczaniu pod wpływem wysokiej
temperatury i promieniowania jonizującego. Pozostała matryca nieorganiczna stanowi
rusztowanie dla nowej kości. W wyniku tego procesu dochodzi do usunięcia
czynników wzrostowych, a tym samym właściwości osteoindukcyjnych. Odbiałczone
przeszczepy zwierzęce mają strukturę i powierzchnię zbliżoną do kości i dlatego
wykazują potencjał osteokondukcyjny.
Materiały pochodzące z wapniejących korali i alg są rzadko stosowane ze względu
na ryzyko późnych powikłań i gorsze właściwości osteokondukcyjne. Ich głównym
składnikiem jest węglan wapnia o charakterystycznych cechach zbliżonych do
materiału pochodzącego z kości gąbczastej
10
•
•

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin