James Ellroy - Tajemnice Los Angeles.pdf - James Ellroy - uzavrano

James Ellroy

Tajemnice Los Angeles

Tytuł orginału: LA. CONFIDENTIAL

Edited by ESKEL

Chwała, która kosztuje wszystko, nie znaczy nic.

Steve Erickson

Dla Mary Doherty Ellroy

PROLOG

21 lutego 1950

W opuszczonym motelu na wzgórzach San Berdoo Buzz Meeks zjawił się z

dziewięćdziesięcioma czterema tysiącami dolarów, osiemnastoma funtami wysokiej

jakości heroiny, dubeltówką,.38–ką, automatem.45–ką i sprężynowcem, którego

kupił od Meksykanina na granicy – tuż przed tym, nim zauważył zaparkowany przy

samej granicy samochód. To zbiry Mickeya Cohena w nieoznakowanym wozie

Wydziału Policji Los Angeles, razem z glinami z Tijuany, szykowali się, by okraść go z

towaru, a potem wrzucić ciało do rzeki San Ysidro.

Uciekał tak od tygodnia; wydał już pięćdziesiąt sześć patyków, żeby przeżyć:

samochody, kryjówki za cztery, pięć tysięcy od nocy – normalne stawki za wysokie

ryzyko.

Właściciele knajp wiedzieli, że ma na karku Mickeya C. Za to, że ukradł mu heroinę

i uwiódł jego kobietę, a policja z Los Angeles szukała go za to, że zabił jednego z nich.

Układy Cohena uniemożliwiały mu bezpośrednią sprzedaż towaru – nikt by go nie

ruszył z obawy przed odwetem; najlepszym rozwiązaniem było powierzenie heroiny

synom Doca Engleklinga – Doc przechowa ją, zapakuje w porcje i sprzeda później,

dzieląc zysk po połowie. Doc kiedyś pracował z Mickeyem i miał dosyć oleju w głowie,

by się bać sukinsyna; jego ludzie, za piętnaście patyków, załatwili mu ten motel El

Serrano i przygotowywali ucieczkę. Tego dnia o zmierzchu dwóch meksykańskich

kurierów miało zawieźć go na pole fasoli i przerzucić do Gwatemala City liniami

lotniczymi białego proszku. Za blisko dwadzieścia funtów hery nie był takim zwykłym

biedakiem – pod warunkiem, że ufał chłopcom Doca, a oni kurierom.

Meeks ukrył samochód w sosnowym zagajniku, wyciągnął walizkę i rozejrzał się po

okolicy.

Motel był w kształcie końskiej podkowy, na dwanaście miejsc, z tyłu pagórki – brak

możliwości dostania się do niego stamtąd. Dziedziniec wysypany luźnym żwirem

pokrywały gałązki, kawałki papierów i puste butelki po winie – kroki by chrzęściły, a

opony miażdżyłyby drewno i szkło. Można było się tu dostać tylko z jednej strony –

drogą, którą przyjechał – wysłani na rekonesans ludzie musieliby przedzierać się

przez gęstwinę, żeby w ogóle móc strzelić. Chyba że czekają już w jednym z pokoików.

James Ellroy - Tajemnice Los Angeles.pdf