M. Konopnicka - Kubek.docx

(25 KB) Pobierz

                                                                                                                                                                                                    Filiżanka wrzożysta.gif                                                                  Kubek                                                                                                                                             Z jednego kubka ty i ja                                                                                                                                            Pilśmy  onej chwili                                                                                                                                            Lecz, że nam w wodę wpadła łza                                                                                                                Więc kubek my rozbili.                                                                                                                                                          I poszli w świat i poszli w dal                                                                                                                              Osobną każde drogą                                                                                                                                            Ani nam szczątków onych żal                                                                                                                              Co zrosnąć się nie mogą.                                                                                                                Dziś, kiedy w skwary znojnych susz                                                                                                                Samotne kroki niosę,                                                                                                                                            Gwiazdy mi jasne z zlotych kruż                                                                                                                Podają srebrną rosę.                                                                                                                                                          Lecz wiem , że w żadnej                                                                                                                               Z gwiezdnych czasz                                                                                                                                            Nie znajdzie się ochłoda                                                                                                                              Jaką miał prosty kubek nasz                                                                                                                              Gdzie były łzy i woda.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Wiem, że w okienku…                                                                                                                              Wiem, że w okienku twoim nie zobaczę                                                                                                                Zapalonego światła twoją ręką…                                                                                                                Wiem, że daleko drży kędyś i płacze                                                                                                                Echo zbudzone twą smętną piosenką…..                                                                                                  Wiem, że na cichą i białą tą ścianę                                                                                                                I cień twój nawet nie padnie ulotny…                                                                                                                A przecież wznoszę oczy zadumane,                                                                                                                Gdzie dom twój stoi pusty i samotny.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          1039                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     ...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin