DK127.pdf

Droga

wspólnto!

1. Czterdzieści to liczba biblijna. Przez tyle lat Izra-

elici, wyszedłszy z niewoli egipskiej, wędrowali

przez pustynię; dojrzewali w swej relacji do Boga, by

wreszcie wejść do Ziemi Obiecanej. Rodzi to myśl

o pewnej analogii, którą można wyrazić tak: Domo-

wy Kościele – wspólnoto wchodząca w czterdziesty

rok swego istnienia! Czas skończyć z błądzeniem po

pustyni! Czas objąć w posiadanie Ziemię Obiecaną!

Czas dojrzeć, okrzepnąć! Czas sięgnąć po CAŁE

bogactwo naszej drogi formacyjnej, zamiast zado-

walać się namiastkami! Czas poważnie potraktować

zobowiązania! Czas zaplanować kolejny stopień reko-

lekcji, by pójść dalej na drodze formacji! Czas skoń-

czyć z brodzeniem przy brzegu i wypłynąć na głębię!

Czas wejść na serio na tę drogę, która prowadzi ku

jedności i świętości małżeńskiej! Czas oczyścić z błę-

dów sposób wychowywania naszych dzieci! Czas

zrealizować wizję Założyciela!

2. Trwa nowenna przygotowująca do roczni-

wybranych tekstów ks. Blachnickiego oraz uważne

wczytanie się w konferencję, wygłoszoną w Kaliszu

przez moderatora Centralnej Diakonii Wyzwolenia, ks.

Macieja Krulaka. Z tekstów tych wynika jedno: w cen-

trum Krucjaty nie stoi alkohol, nałóg, zniewoleni nim

ludzie. W centrum Krucjaty stoi Krzyż, a na nim Jezus

Chrystus – Ten, który WYZWALA Z LĘKU! Spróbuj

złożyć ofiarę w postaci przyrzeczenia abstynencji.

Pomożesz w ten sposób tym, którzy potrzebują ta-

kiej wyciągniętej ręki, bo toną, bo sobie nie radzą

ze swoim uzależnieniem. Przede wszystkim jednak

pomożesz sobie. Bo Jezus zapoczątkuje w tobie

coś zupełnie nowego. Najpierw da ci odwagę, aby

odmówić pierwszego, owego słynnego „tylko jedne-

go” kieliszka. A potem zasmakujesz w tej odwadze ,

zrozumiesz, iż płynie ona z wolności, z poczucia bez-

pieczeństwa dziecka, które wie, że ma troskliwego

Ojca. I przyjdzie moment, w którym ze zdumieniem

zobaczysz, że nie boisz się bronić wiary, Kościo-

ła w miejscu swojej pracy, czy na przysłowiowych

„imieninach u cioci”. Sam przeciw wszystkim! Że nie

boisz się, co o tobie pomyślą inni. Że nie milczysz,

kiedy inni plotą bzdury i kłamstwa na temat aborcji,

eutanazji, homoseksualizmu, związków partnerskich,

homoadopcji dzieci, in vitro, pornografii, prostytucji.

Że tylko ty nazywasz grzech grzechem, a cnotę cnotą.

Że nie spuszczasz głowy, nie uciekasz wzrokiem, nie

chowasz się po kątach, tylko – grzecznie, z szacun-

kiem, ale stanowczo – mówisz: „Mylicie się”.

Obecny numer „Listu” zawiera deklarację przy-

stąpienia do Krucjaty . Możesz ją podrzeć i wyrzucić

do kosza. Jeśli już jesteś członkiem Krucjaty, możesz

ją przekazać komuś innemu, wyjaśniając, czym jest

to dzieło. Wreszcie – możesz podpisać deklarację

i wysłać ją na podany adres. Ale nie poprzestań na

mechanicznym złożeniu podpisu. Zrób sobie ra-

chunek sumienia i dotknij w nim wszystkich miejsc

swego życia, w których sam jesteś zniewolony.

Może to jest nieumiarkowanie w jedzeniu? Może nie-

umiarkowanie w oglądaniu telewizji? W korzystaniu

z Internetu? Może strach przed utratą pracy? Przed

obniżeniem poziomu życia materialnego? Może brak

opanowania w gniewie? Może nieumiejętność prze-

cowych obchodów, których kulminacja – jak

wierzymy – nastąpi w trzech miejscach: w Kaliszu ,

na Jasnej Górze i w Krościenku . Niech całoroczne

przeżycia, inspirowane przez nowennę, pomogą nam

w odnowie wspólnot diecezjalnych, rejonowych,

kręgów, rodzin i małżeństw. Zwróćmy uwagę na

bardzo ważne treści zawarte w konspektach, doty-

czące kolejno katechumenatu rodzinnego (listopad),

miesięcznego spotkania kręgu (grudzień) i naszego

zaangażowania w życie parafii (styczeń).

3. Po mocnych przeżyciach, których doświadczy-

liśmy podczas tegorocznej pielgrzymki Domo-

wego Kościoła do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu,

idziemy krok dalej i tematem tego numeru czynimy

Krucjatę Wyzwolenia Człowieka. Krucjata, jak wia-

domo, to temat „od zawsze” gorący. Ileż energii

włożono – wewnątrz Ruchu! – w kwestionowanie

jej założeń! Ileż hipotetycznych sytuacji wymyślono,

byle tylko podważyć jej sens! „Ja nie mam proble-

mu z alkoholem. Piję rzadko, zawsze w miarę. Nigdy

się nie upiłem. Alkohol w niewielkich ilościach czyni

jeszcze przyjemniejszymi różne chwile w naszym

życiu. Dlaczego mam się pozbawiać przyjemności

tylko dlatego, że ktoś sobie nie radzi z kieliszkiem?”.

Te i niezliczone inne „argumenty” to zapis niejednej

rozmowy oazowiczów…

Czas najwyższy zapytać u źródła, o co właści-

wie w tej Krucjacie chodzi. Stąd proponujemy lekturę

baczenia? W każdym z nas są takie obszary niewoli,

ciemności, lęku! Więc módlmy się! Zarówno za braci

zniewolonych nałogiem alkoholizmu, jak i za siebie,

o wyzwolenie z naszych bardziej „subtelnych” znie-

woleń! Módlmy się codziennie w tej intencji, a Bóg

niech działa!

W temacie numeru zamieszczamy tegoroczny

list pasterski Episkopatu Polski na sierpień – mie-

siąc trzeźwości, zatytułowany „Rodzina – szkołą

trzeźwości”. Zachęcamy – piszą Księża Biskupi –

do rozszerzania działalności istniejących i zakładania

nowych stowarzyszeń, grup, fundacji, które będą

promować trzeźwość w codziennym życiu. Wciąż

potrzeba takich inicjatyw, jak Ruch Trzeźwości im.

św. Maksymiliana Marii Kolbego, który w tym roku

obchodzi jubileusz trzydziestolecia działalności. Ko-

chani! Episkopat nie zauważa Krucjaty Wyzwolenia

Człowieka jako inicjatywy wspierającej abstynencję!

Cośmy przez minione trzydzieści trzy lata zrobili z tą

Krucjatą, że o niej tak cicho? To policzek dla nas; to

chwila prawdy o nas, o naszej formacji, o tym, na ile

poważnie traktujemy genialne wyczucie ks. Blachnic-

kiego, jak mamy nauczyć się być wolni. Dlaczego jest

nas tak mało w Krucjacie? Niech ta chwila gorzkiej

prawdy zaowocuje refleksją i decyzjami…

4. W bieżącym numerze po raz kolejny publikujemy

czym jest prawdziwa małżeńska miłość, jaką wartość

ma rodzina, jak żyć z pasją i ciągle kochać, jak być

szczęśliwym i uszczęśliwiać innych? Ewangelizacja

musi być prowadzona na wielu płaszczyznach. Po -

winniśmy wyjść z naszym świadectwem poza mury

świątyni i włączyć się na przykład w tworzenie wyda -

rzeń kulturalnych w naszych środowiskach – mówią

Iwona i Dariusz Snopkowscy, para rejonowa z Tar-

nowa, organizatorzy akcji „Zakochani w Tarnowie”.

Promujmy świętość! Nie dajmy się skazać na kulturę

halloween! – apelują członkowie Domowego Kościo-

ła z Rudy Śląskiej, którzy zorganizowali Bal Wszyst-

kich Świętych, przez co utrącili w zarodku lansowane

w przedszkolu obchody halloween. Nadal „Kibicuj

Rodzinie”! – nawołują organizatorzy dobrze już nam

znanej akcji, zapoczątkowanej w diecezji warszaw-

sko-praskiej, a obecnie rozszerzającej się na całą

Polskę. Tak trzymać! To jest kierunek modlitwy, my-

ślenia i działań dla nas wszystkich!

5. Bieżący numer zawiera też niezwykłe świadec-

twa. Mocne, pokazujące jak Bóg działa w sła-

bym, grzesznym człowieku. Podpowiadające, że

uprzywilejowanym czasem, w którym stwarzamy

warunki, aby On działał, są rekolekcje. Pozwólcie

zatem, że postawimy Wam pytanie: Jakie rekolekcje

przeżyliście w minionym roku formacyjnym? Jakie

planujecie w przyszłym roku?

6. I wreszcie – radosna widomość, że zaczynamy

artykuły świadczące o tym, że Domowy Kościół

nie jest niszą, kryjówką dla odrzuconych przez świat,

dla tych, którzy sobie w tym świecie nie radzą, więc

potrzebują miejsca, gdzie wraz z podobnymi sobie

stworzą małżeńsko-rodzinne getto. Największym

wyzwaniem dla odpowiedzialnych w naszym ruchu

jest dawanie świadectwa poza murami Kościoła

i domami parafialnymi. Jesteśmy wezwani do two -

rzenia Nowej Kultury, a często pozostawiamy miej -

sce innym na zabieranie głosu w najważniejszych dla

nas tematach. Kto jeśli nie my ma opowiadać o tym,

rozbudowę Domu przy Jagiellońskiej! Skoń-

czyły się starania o stosowne pozwolenia, do akcji

wkraczają robotnicy i sprzęt. My też do nich dołącz-

my: z naszą modlitwą i materialną ofiarnością…

Serdecznie Was pozdrawiamy!

Z modlitwą

Beata i Tomek Strużanowscy

Para krajowa DK

Zdjęcia na okładkach: okładka zewnętrzna I – fot. Tomasz Talaga; okładka wewnętrzna II – fot. Tomasz

Strużanowski i Janusz Rydlakowski; okładka wewnętrzna III – fot. archiwum redakcji; okładka zewnętrzna IV –

fot. Tomasz Strużanowski.

Odpowiedzialni za treść LISTU: Beata i Tomasz Strużanowscy, ks. Marek Borowski SAC; redakcja mery-

toryczna oraz redakcja działu „Formacja” : Beata i Tomasz Strużanowscy, e-mail: tomekstruzanowski@op.pl;

redakcja działu „Znaki czasu” oraz projekt okładki: Agnieszka i Tomasz Talagowie, e-mail: listdk@op.pl; re-

dakcja działu „Z życia DK”: Elżbieta i Mirosław Wrotek, e-mail: wrotkowie@o2.pl; redakcja działu „Świadec-

twa”: Jolanta i Mirosław Słobodowie, e-mail: j.m.sloboda@oaza.pl; opracowanie graficzne: Piotr Sinielewicz ,

e-mail: psinielewicz@hotmail.com; druk i oprawa: Comernet, ul. Głuska 6, 20-439 Lublin ; prenumerata

i zmiany ilości zamawianych egzemplarzy: Sekretariat DK, ul. Jagiellońska 100, 34-450 Krościenko n. Dunaj-

cem, e-mail: jagiellonska@oaza.pl, tel. 18/ 262 39 42.

Wpłaty za LIST (przez osoby odpowiedzialne za dystrybucję) na konto: 13 1560 1108 0000 9060 0019

2403 GETIN BANK, z dopiskiem „za LIST nr 127”.

„Domowy Kościół. List do wspólnot rodzinnych” jest pismem formacyjno-informacyjnym kierowanym do

członków Domowego Kościoła – gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie. Ukazuje się od 1975 roku. Pierwszym

redaktorem był Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki (1921-1987). Do użytku wewnętrznego Kościoła Rzym-

skokatolickiego w Polsce. Wrzesień-listopad 2012 .

SPIS TREŚCI

WSTĘP

Z ŻYCIA DK

Od redakcji ......................... 1

Tomasz Strużanowski, Wielkie święto rodziny

w Mediolanie ...................... 56

Maria Różycka – Elżbieta Kozyra, Wakacje na

Jagiellońskiej ...................... 59

Marta Płachecka, Halloween Holy win, czyli

świętość wygrywa! .................. 61

Anna i Marek Kwiatkowscy, Śp. bp Stefan

Siczek – nasz „oazowy” biskup ........ 62

Danuta i Andrzej Bartosikowie, Zakochani

w Tarnowie ........................ 63

Elżbieta i Mirosław Wrotek, Rekolekcje

„Jedność małżeńska i finanse” ......... 67

Zofia i Włodzimierz Sadeccy,

Była „gwałtownikiem Królestwa Bożego”.

Śp. Janina Chimko .................. 68

Bożena i Włodzimierz Kościółek,

Moderator krajowy DK w Kanadzie ...... 70

Jolanta Leśniak, Dzień wspólnoty w Kanadzie

Barbara Cieślak-Gałązka, Nadal „Kibicuj

Rodzinie” ......................... 72

Nowe pary diecezjalne ............... 73

FORMACJA

Konspekty na spotkanie kręgu na listopad

i grudzień 2012 oraz na styczeń 2013 ..... 4

TEMAT NUMERU:

Krucjata Wyzwolenia Człowieka

– walka o twoją wolność

Ks. Franciszek Blachnicki, Wolni i wyzwalający

(fragmenty) ........................ 22

Ks. Franciszek Blachnicki, Abstynenckie Credo

Krucjaty Wyzwolenia Człowieka ......... 26

Ks. Maciej Krulak, Krucjata Wyzwolenia

Człowieka – walka o Twoją wolność ..... 31

Krucjata w pytaniach i odpowiedziach .... 42

Iwona i Mirosław Hiliccy – świadectwa . . . 44

Rodzina szkołą trzeźwości – list pasterski

Episkopatu Polski na sierpień 2012 r. ..... 47

ZNAKI CZASU:

Ewangelizacja = żywy Kościół

ŚWIADECTWA

Gdzie nie ma dzieci, tam zamyka się szkoły –

wywiad z ks. Tomaszem Jaklewiczem .... 50

Dariusz Borkowski, Jesteśmy silni tylko

„głupstwem krzyża” ................. 53

= Danuta i Mariusz Pona = K.P. = Maciek

= Lidka = Anna Tokarczyk = Monika

= Krystyna Pawlak ................. 74

FORMACJA

KONSPEKT SPOTKANIA MIESIĘCZNEGO KRĘGU (III)

RODZINA – KOŚCIOŁEM DOMOWYM

MIEJSCE CHRYSTUSA W NASZEJ RODZINIE.

JAK ZREALIZOWALIŚMY/REALIZUJEMY

KATECHUMENAT RODZINNY?

I. DZIELENIE SIĘ ŻYCIEM

Cel : zawiązanie i budowanie wspólnoty.

Podczas symbolicznego posiłku dzielimy się radościami i trudnościami, których doświadczyli-

śmy od ostatniego spotkania kręgu.

II. CZĘŚĆ MODLITEWNA

Cel : wspólna refleksja nad Słowem Bożym – pomoc w realizowaniu ideału wspólnoty małżeń-

skiej i rodzinnej zgodnie z Ewangelią;

wspólna modlitwa – środek głębszego porozumienia, duchowej jedności i uświadomienia sobie

obecności Chrystusa.

• dzielenie się słowem Bożym: Syr 30,1-13 lub Kol 3,18-24 ;

• modlitwa w intencjach podanych w Nowennie DK „Kościół naszym domem”:

INTENCJE MODLITEWNE NOWENNY DK na LISTOPAD 2012

W intencji rodzin:

• aby były miejscem przekazywania żywej wiary dzieciom i młodzieży,

• za dzieci i młodzież, aby pielęgnowały w swoich sercach żywą wiarę,

• o odważne i czytelne świadectwo wiary rodzin z Domowego Kościoła.

• rozważenie (z dopowiedzeniami) czwartej tajemnicy radosnej różańca – Ofiarowanie,

• modlitwa o beatyfikację Ks. Franciszka Blachnickiego:

MODLITWA ZA WSTAWIENNICTWEM SŁUGI BOŻEGO

KS. FRANCISZKA BLACHNICKIEGO

Boże, Ojcze Wszechmogący, dziękujemy Ci za Twojego kapłana sługę Bożego Franciszka, którego

w niezwykły sposób obdarzyłeś łaską wiary konsekwentnej, tak iż swoje życie oddał niepodzielnie na

Twoją służbę.

Dziękujemy ci za to, że pozwoliłeś mu gorąco miłować Twój Kościół i zrozumieć, że najgłębszą

zasadą jego żywotności i płodności jest oblubieńcze oddanie siebie w miłości Twojemu Synowi, na

wzór Niepokalanej, Matki Kościoła.

Dziękujemy Ci również za to, że przez tego kapłana wzbudziłeś na polskiej ziemi Ruch Światło -

-Życie, który pragnie wychowywać swoich uczestników do posiadania siebie w dawaniu siebie i w ten

sposób przyczyniać się do wzrostu żywych wspólnot Kościoła.

Bądź uwielbiony, Boże, w słudze Bożym księdzu Franciszku, w jego życiu i dziele, i racz wsławić

swoje Imię, udzielając mi przez jego wstawiennictwo łaski .........., o którą najpokorniej proszę. Amen.

FORMACJA

III. CZĘŚĆ FORMACYJNA

Cel : podtrzymywanie i pogłębianie wiary. Ten cel realizuje się w dwóch etapach:

1. dzielenie się w atmosferze modlitwy realizacją zobowiązań

Cel : dzielenie się ze wspólnotą swoim postępem w życiu duchowym

Dzielenie można ukształtować w oparciu o poniższe pytania:

ü Które zobowiązania i w jaki sposób pomogły nam w ostatnim miesiącu zbliżyć się do Boga

i do siebie nawzajem?

ü Realizacja których zobowiązań sprawiła nam trudność, na czym te trudności polegały, czy

i w jaki sposób je pokonaliśmy?

2. omówienie nowego tematu

Cel : wymiana poglądów na określony i przygotowany wcześniej temat:

RODZINA – Kościołem domowym

Miejsce Chrystusa w naszej rodzinie.

Jak zrealizowaliśmy/realizujemy katechumenat rodzinny?

W Adhortacji apostolskiej Jana Pawła II O zadaniach rodziny chrześcijańskiej w świecie współ-

czesnym Familiaris consortio w pkt. 17 czytamy: «W zamyśle Boga Stworzyciela i Odkupiciela rodzina

odkrywa nie tylko swoją „tożsamość”, to czym „jest”, ale również swoje „posłannictwo”, to „co

może i powinna „czynić”. Zadania, które z powołania Bożego ma wypełniać w historii, wypływają

z samej jej istoty i ukazują jej dynamiczny i egzystencjalny rozwój. Każda rodzina odkrywa i znajduje

w sobie samej niedające się stłumić wezwanie, które jednocześnie określa jej godność i odpo-

wiedzialność ».

Rodzina ze swej natury jest i powinna stawać się wspólnotą osób. Jednak w praktyce nie zawsze

tak się dzieje, dlatego Jan Paweł II wołał: Rodzino, „stań się” tym, czym „jesteś”! Ks. Franciszek

Blachnicki w książce Sympatycy czy chrześcijanie przypominał, że rodzina chrześcijańska może

stawać się najskuteczniejszym miejscem ewangelizacji, czyli przekazywania żywej wiary, która po-

winna następować po chrzcie świętym: «Doświadczenia i badania wykazały, że ludźmi wierzącymi,

praktykującymi pozostają tylko te dzieci i ta młodzież, która wychodzi z rodzin praktykujących, ze

środowiska rodzinnego, w którym wiara jest praktykowana. Te dzieci nawet bez nauki religii pozostają

wierzące i praktykujące. Natomiast, jeżeli nie ma fundamentów w życiu rodzinnym, to nawet nauka

religii wiele nie pomoże» (str. 83). Dlatego decydując o chrzcie świętym niemowląt Kościół w ręce

rodziców przekazał odpowiedzialność przekazywania wiary z pokolenia na pokolenie.

„Dziecko, bowiem dochodzi do postaw religijno-moralnych przez partycypację, tj. przez

uczestnictwo w postawach religijno-moralnych ludzi dorosłych. Dziecko po prostu uczestniczy

w sposobie postępowania, wartościowania, praktykowania dorosłych z najbliższego otoczenia,

zwłaszcza tych, z którymi jest związane więzami miłości i sympatii. Jeżeli dziecko ma rodziców,

którzy klękają do modlitwy, którzy mówią o Panu Bogu, jako o Kimś naprawdę żywym, z kim trzeba

się liczyć w swoim postępowaniu, którzy poważnie traktują nakazy etyczne, przykazania, którzy

nie kłamią, nie obmawiają innych ludzi, to wówczas dziecko naturalnie wrasta w te postawy, w taki

sposób myślenia, oceniania sytuacji, działania, bez jakiegoś specjalnego wysiłku. Istota rzeczy leży

w tym, żeby było środowisko wiary. W rodzinie jest ono czymś naturalnym, jest pewną atmosferą,

stylem życia, sposobem wybierania wartości. Gdy natomiast dziecko, co innego słyszy od siostry

zakonnej czy księdza na katechezie, a co innego widzi w domu rodzinnym, to przeżywa konflikt.

W końcu prawie zawsze atmosfera, styl życia rodzinnego będzie dominujący” ( Sympatycy czy

chrześcijanie , str. 93).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: