skrypcik z rzymu pdf.pdf

(222 KB) Pobierz
1
PODBÓJ ITALII I JEJ ORGANIZACJA
Wg tradycji już w końcu IV wieku Latynowie walczyli przeciwko Etruskom pod
wodzą Porsenny z Clusium, zwyciężając ich pod Aricją (504). Rzymianie brali
udział jako etruscy podwładni, choć tradycja rzymska woli ich określać jako
sojuszników Porsenny.
Rzym prowadził walkę ze Związkiem Latyńskim. Nie wiemy jaki miała
przebieg, ale wiemy, że zakończyła się tzw. foedus cassianum, którego autorem
był Spurius Cassius.
Najniebezpieczniejszym przeciwnikiem Rzymu, było etruskie miasto Weje. Dla
obu miast priorytetem było opanowanie ujścia rzeki Tybr. W bitwie pod
Kremerą 477 miał wyginąć cały ród Fabiuszy. Opanowanie przez Rzymian pod
koniec V wieku miasta Fidenae zmieniło sytuację i Weje po 10 letniem
oblężeniu zostały zdobyte w 396 roku przez dyktatora Marka Furiusa Camillusa.
Potem przyszła klęska. Celtyccy Gallowie, którzy na przełomie V i IV wieku
opanowali Nizinę Nadpadańską. Oddziały Senonów po wodzą Brennusa
przekroczyły w 386 Apeniny. Rozgromiły wojska Rzymu przy rzece Allia w
dolinie Tybru. Po wycofaniu się Gallów Rzymianie rozpoczęli budowę
potężnego muru kamiennego.
W latach 340-338 doszło do wojny z Latynami. Zakończyła się ona
rozwiązaniem Związku Latyńskiego.
- nie można nawiązywać umów między sobą ani się żenić
- Aricia i Tusculum zostały wcielone w państwo rzymskie
Ciężkim przeciwnikiem okazali się Samnici. Zajęli oni Kapui w 438 roku.
Popadki w konflikt również z Grekami. Kapua zwróciła się do Rzymu o pomoc
w zamian za uznanie zwierzchnictwa. I wojna samnicka (343-341).
Do właściwego starcia doszło w trakcie tzw. II wojny samnickiej ( 326-304 )
Powodem do wojny stało się zajęcie przez Rzymian miasta Neapol w Kampanii.
W 321 roku wojska rzymskie poniosły klęskę na terenie Samnium, w 321
kolejna klęska w Wąwozie Kaudyńskim(koło Kaudium). Rzymianie wydali
Samnitom zakładników i musieli przejść pod jarzmem. W 316 roku Rzym
rozpoczyna penetracje Apulii gdzie zawiązuje szereg sojuszy politycznych.
Samnici wkraczają do Lacjum i zadają klęske Rzymowi pod Lautulae gdzie
wojsko prowadził Kwintus Fabiusz Rullianus. Rzymianie zmieniają taktykę
tworząc szybkie oddziały. Samnici z kolei zawiązują sojusz z Etruskami
jednakże zostają oni szybko rozbici przez Kw. Fabiusza Rullianusa. Samnici
zostali zmuszeni do zawarcia pokoju w 304 roku a Rzym wkrótce zawiązał
szereg sojuszy z Marsami, Pelignami, Frentanami.
W ciągu kilku lat pokoju utworzono koalicję. Samnici, Lukanowie, Umbrowie,
Gallowie. III wojna samnicka (298-290). W 299 Gallowie wkraczają do Itali
gdzie przyłączają się do nich Etruskowie. Rzym prowadził wojnę na dwóch
frontach północnym – Gallowie i Etruskowie i południowym Samnici i Lukanie.
2
Po wyeliminowaniu Etrusków w Umbrii połączyły się oddziały Gallów i
Samnitów i doszło do bitwy pod Sentinum w 295 roku. Wojskami kierował
Fabiusz Rullianus i Publiusz Decjusz Mus. Koalicja się rozpadła a Samnici po
latach potyczek zdecydowali się na honorowy pokój.
Potem nowa walka z Gallami. W 284 Rzym pod wodzą konsula Lucjusza
Cecyliusza Metellusa został pobity przez senonów. Dowództwo objął Kuriusz
Dentatus który wyrzucił Senonów a ziemie ich nazwał ager gallicus i zamienił
we własność państwa. Bojowie widząc to połączyli się z Etruskami jednak
zostali rozbici w 283 roku w bitwie nad Jeziorem Wadymońskim.
Niepodległy był jeszcze Tarent. Rzym na prośbę thuriów zaangażował się w
walkę z Lukanami i osadził w 282 załogę w Thuriach. Gdy flota rzymska
wypłynęła na wody Zatoki Tarenckiej została ostrzelana. Rzym wypowiedział
wojnę. Po stronie Tarentu opowiedzieli się Lukanowie, Brucjowie i Samnici.
Taren zwrócił się o pomoc do króla Epiru, Pyrrusa. Wiosną 280 król Epiru
wyruszył do Italii. Rzymianie podpisali traktat z Kartaginą. Pod Herakleą Pyrrus
odniósł zwycięstwo. Mógł iść na Rzym jednak ze względu na zimę musiał
zatrzymać się w Tarencie. Potem w 279 Pyrrus wygrał krwawą bitwę pod
Ausculum w Apulii. Jednak jego uwagę odciągali Gallowie, którzy najechali
Macedonie. Tron tam był wolny. Zaproponował Rzymowi zawarcie pokoju,
Rzym się nie zgodził. W 278 Pyrrus przeprawił się na Sycylię gdzie zaatakował
zachodnią kartagińską część wyspy. Nie powiódł się atak na twierdzę Lilybeum.
Powrócił więc do Italii a tam rozegrała się rozstrzygająca bitwa w 275 pod
Malaventum. Wojskami dowodził Mariusz Kuriusz Dentatus. Rzymianie
zmusili miasta greckie do podpisania sojuszu. Poddał się Tarent, samnici,
brucjowie, lukanowie. Ostatnim pkt oporu okazało się miasto Volsinni, które
Rzym
obległ
i
zdobył
w
264
roku.
Kolonie: zakładano na terenach trudnych do ujarzmienia. Baza wojskowa i
zaspokojenie głodu ziemi. Były to ośrodki rzymskie na terytorium wroga. Ustrój
ściśle wzorowany na Rzymie, dwaj urzędnicy – duumwirowie. Rada
dekurionów niczym rzymski senat. Były elementem romanizacji Italii.
Obok kolonii rzymskich istniały kolonie na prawie latyńskim. Przyczyniały się
do rozwoju języka łacińskiego – Narnia, Cales, Venusia, Hadria.
Municypia – rozciągnięcie prawa obywatelskiego na część podbitej ludności.
Miasta italskie które otrzymały prawo ograniczonego obywatelstwa bez prawa
głosowania i kandydowania. Charakterystyczne było dla nich połączenie zasad
autonomii i starych form ustrojowych z przejęciem wzorców rzymskich.
Wybierały własnych urzędników w zgodzie z lokalną tradycją. Władzę
najwyższą stanowiło kolegium dwóch, 4 lub 8 urzędników kwatuorwirów.
3
Socii – oficjalny sojusznik Rzymu. Nie mieli praw obywatelskich zachowywali
pełnię swojej odrębności ustrojowej. Byli zobowiązani do pomocy wojskowej i
nie mogli między sobą zawierać sojuszy.
I wojna punicka (264-241)
Powodem stało się udzielenie przez Rzym pomocy Mamertynom, którzy
opanowali Messynę narażając się na konflikt z Hieronem II. W 264 wojska
rzymskie przeprawiły się na Sycylię. Starły się z Kartagińczykami i z
Syrakuzańczykami. Przystąpili do oblegania Syrakuz co zmusiło Hierona do
podpisania pokoju w 263 stał się teraz sojusznikiem.
W 262 Rzym zdobywa Agrigentum. Jednak przewaga floty rzymskiej utrudniała
działania armii. Wybudowano flotę.
W 260 przegrana bitwa przy Wyspach Liparyjskich jednakże zaraz po tym
konsul Gajusz Duiliusz wygrywa bitwę pod Mylae. W Rzymie postawiono
kolumnę ozdobioną dziobami statków. Wojna na Sycyli się przeciągała ze
względu na opór twierdz Lilybeum, Panormus.
Atiliusze i Klaudiusze zdołali przekonać o walkach w Afryce. W 256 roku
skierowano tam wojska, którymi kierował Marek Atilusz Regulus. U przylądka
Eknomos Rzymianie odnieśli zwycięstwo i weszli do Afryki. Tam jednak zostali
pobici przez spartanina Ksantipposa, flota wycofała się jednak została
zniszczona przez burzę.
Na Sycylii Rzymianie zepchnęli Kartagińczyków na zachód wyspy. W 250 roku
konsul Appiusz Klaudiusz Pulcher otrzymał ogromną klęske floty po Drepanum.
W 247 dowództwo obiera Hamilkar Barkas, w Rzymie ostateczny wysiałek
finansowy i flota rzymska pod wodzą Gajusza Lutacjusza Katullusa zadaje w
241 klęskę Kartaginie przy wyspach Egackich. Hamilkar i Lutacjusz zawarli
rozejm.
- Kartagina rezygnuje z posiadłości sycylijskich
- 3200 talentów
II wojna punicka (218-201)
Hannibal po długim oblężeniu zniszczył Sagunt. Rzym nie pomógł swojemu
sojusznikowi ale teraz wypowiedział wojnę. Hannibal ruszył z wojskiem w górę
Rodanu wchodząc w wysoką partię Alp Graickich. Hannibala wsparli
Insubrowie i Bojowie. Zaskoczeni Rzymianie próbowali przeciwstawiać armie
konsularne jednakże Hannibal je pokonał i miał otwartą drogę do Rzymu. Znów
zaskoczył, wybrał bagnistą drogę doliną rzeki Arnus(Arno). Zaskoczył konusla
Flaminiusza wciągając go w zasadzkę nad Jeziorem Trazymeńskim. Umocniło
się ugrupowanie Fabiuszy, na dyktatora powołana Kwintusa Fabiusza
Maksimusa. Był wodzem, który strasznie zwlekał w walkach. Hannibal nie
zdecydował się na atak wprost w Rzym. Pustoszył pola. Scipionowie i
4
Emiliusze powołali na konsulów Terencjusza Warrona i Emiliusza Paulusa. W
216 doszło do bitwy pod Kaanami gdzie ukazał się talent Hannibala, który
okrążył wojska rzymskie i wyciął je w pień. Ocalał tylko jeden oddział pod
wodzą Publiusza Korneliusza Scypiona.
Organizowano różne obrzędy religijne w samym Rzymie. Do służby wojskowej
powołano obywateli 17 +. Sformowano dwa legiony z niewolników
wykupionych przez państwo. Samnici, Lukanowie, Brucjowie i Kapua przeszły
na stronę Hannibala.
Rzymianie zaczęli atakować Kartagińczyków na ich terenie. W 214 oblężono
Syrakuzy przez Marka Klaudiusza Marcellusa. Zdobyto je 3 lata później.
W Hiszpanii sukcesy odnosili Scipionowie. Brat Hannibala, Hazdrubal młodszy
nie opanował sytuacji. Stracił on Nową Kartaginę. Scipio w 208 roku pokonał
Hazdrubala w bitwie pod Bekulą. Hazdrubal szedł z pomocą Hannibalowi.
Rzymianie zajęli Kapuę, zagrodzono drogę Hazdrubalowi, który poniósł
całkowitą klęskę. Scipio został konsulem w 205 roku.
Wylądował w Afryce, Hannibal tam wrócił i w 202 roku pod Zamą rozegrało się
ostateczne starcie. Doszło do pokoju;
- 10 000 talentów
- nie wolno prowadzić wojny bez zezwolenia Rzymu
Wojny macedońskie i wojna syryjska
Ścierały się dwie koncepcje polityki zagranicznej. Pierwsza Scipiona „dziel i
rządź”. Rzym miał starać się o utrzymanie jak najszerszego systemu sojuszy
politycznych z państwami. Z państwami hellenistycznymi starano się o poparcie
słabszych przeciw silniejszym. Drugą tendencją była jawna zaborczość, dążenie
do powiększenia terytorium przez tworzenie nowych prowincji. Reprezentowało
ją nobilitas a przywódcą był Kato Starszy. Zwyciężyło to stronnictwo w II
wieku
Przyczyną wojen macedońskich były podboje Rzymu w 229-219 na wybrzeżu
Illyryjskim(Dalmacja). W 228 Rzym ustalił rodzaj protektoratu nad Dalmacją,
sojusznik Demetrios z Faros zaczął łamać postanowienia i rozszerzać swoje
wpływy. Szukał oparcia w Macedonii. W 219 rozstrzygnięto spór i Demetrios z
Faros uciekł do Macedonii.
Rozpoczął się zatem konflikt z państwem Antygonidów Filipa V, która
Macedonii.
I wojna macedońska 215-205
Rzymianie zawarli sojusz z państwem Eolskim. Etolowie jednak zostali pobici
przez Filipa. Król Macedonii wycofał się jednak z wojny zawierając pokój w
Foinike (205). Obszar protektoratu podzielono między Rzym a Macedonie.
Rzym wystąpił w 201 w obronie Rodos. Już jasne było, że chcą wojny z
5
Macedonią. Grali na emocjach wyzwolenia Grecji. Za Rzymem opowiedziały
się
Ateny.
II wojna macedońska 200-196
W 198 dowództwo objął w armii rzymskiej Titus Quinctius Flaminius. Chciał
wolności greków i doprowadzenia Macedonii do tylko ich terenów.
Reprezentował tzw filohellenizm walczący. Zyskał powszechną sympatię,
pozyskał część miast Związku Achajskiego. W 197 pod Kynoskefalai doszło do
bitwy. Odniósł triumf. Filip zawarł pokój w 196.
- zrzekł się zdobyczy na rzecz Pergamonu i Rodos
- 1000 talentów
- wydać mu flotę
W 196 na Istmie Korynckim Flaminiusz ogłosił wolność Hellenów. W 194
wojska rzymskie wycofały się z Grecji.
Wojna syryjska 192-188
Rzym rozpoczął wojnę z państwem Seleukidów. Antioch III zajął posiadłości
Lagidów w Syrii a także miasta greckie. Ekspedycja na teren Grecji nie
powiodła się Antioch poniósł klęske pod Termopilami, wojna została
przeniesiona na teren Azji Mniejszej. W 190 wyladował tam Lucjusz Korneliusz
Scipion w bitwie pod Magnezją Antioch poniósł klęskę i zawarto pokój w
Apamei
- oddać obszary Pergamonu i Rodos
- 15 000 kontrybucji
- wydanie Hannibala
III wojna macedońska 171-167
Umocnienie się państwa Antygonidów, którego krół Perseusz prowadził w
latach 174-171 ekspansywną politykę. Operował hasłami podziału ziemi.
Poparli go grecy niechcący oligarchii, zbliżył się do związku achajskiego gdyż
ze skargą do niego zwrócili się najpierw Etolowie i Tessalczycy, potem
Pergamon.
W 168 armią rzymską kierował utalentowany wódz Lucjusz Emiliusz Paulus. W
22 VI 168 roku pod Pydną pokonał wojska Perseusza. Był to kres monarchii
Antygonidów. Macedonia uznana została jako wolna. Została zmieniona na 4
zależne od Rzymu republiki, które musiały płacić daniny. Grecy musieli wydać
1000 zakładników, Rzym spustoszył Epie, ogłoszono wyspe Delos wolnym
portem co ugodziło w Rodos. Od tej pory obywatele rzymscy płacili jedynie
Zgłoś jeśli naruszono regulamin