pytania part II.docx

(17 KB) Pobierz

174. Autonomiczna kontrola relaksu.

175. Część współczulna układu autonomicznego.

Zwana inaczej sympatyczną. Jest to sieć neuronów, która przygotowuje narządy wewnętrzne do wydatkowania energii. Składa się z dwóch łańcuchów zwojów ciągnących się wzdłóż rdzenia kręgowego, i połączonych z nim wiązkami aksonów. Znajdują się na wysokości środkowej rdzenia (segmenty piersiowe i lędźwiowe). Nasilają aktywność oddechową, podwyższają tętno i hamują procesy trawienne. Nerwy działają ze sobą w sposób skoordynowany, czasem jakaś część może być bardziej pobudzona. Wydzielaja głównie neuroprzekaźnik noradrenalinę.

Gruczoły potowe, nadnercza, wątroba, mięśnie obkurczające naczynia krwionośne i mięśnie prostujące włosy na skórze- nerwiane są wyłącznie przez układ współczulny.

176. Część przywspółczulna układu autonomicznego.

Zwany parasympatycznym lub czaszkowo- krzyżowym (składa się z nerwów wychodzących z części czaszkowej i krzyżowej). Długie przedzwojowe aksony  kończą się na zwojach przywspółczulnych(niedaleko narządów), skąd wychodzą krótsze włókna zazwojowe i unerwiają docelowe narządy wydzielając neuroprzekaźnik acetylocholinę. Steruje wegetatywną, niezwiązaną z reagowaniem na zagrożenie, aktywnością narządów wewnętrznych.

177. Receptory cholinergiczne.

Białka błonowe rozpoznające cząsteczkę acetylocholiny, ze względu na budowę i mechanizm przekazywania sygnału. Dzielone na dwie klasy, których tradycyjne nazwy pochodzą od działających na nie agonistów:

1) nikotynowe, będące kanałami sodowymi bramkowanymi przez acetylocholinę, występujące w → płytkach motorycznych(mięśniowe) oraz w obrębie układu nerwowego, m.in. w zwojach układu autonomicznego (neuronalne), wpływa na zwiększenie wydzielania dopaminy.

2) muskarynowe, każdy receptor muskarynowy zbudowany jest z pojedynczego hydrofobowego białka, rodzaje:

M1 − depolaryzacja w zwojach układu autonomicznego i pobudzenie ośrodkowego układu nerwowego (przypuszczalny wpływ na procesy zapamiętywania), skurcz mięśni gładkich przewodu pokarmowego oraz wzrost wydzielania soku żołądkowego;

M2 − skrócenie trwania potencjału czynnościowego oraz ujemny efekt dromotropowy (zwolnienie przewodzenia)

M3 − zwiększenie wydzielania gruczołów takich jak ślinianki, gruczoły potowe czy oskrzelowe; skurcz mięśni gładkich przy równoczesnym wzroście wydzielania tlenku azotu(II), który w efekcie powoduje rozszerzenie naczyń.

178.Receptory adrenergiczne.

Grupa receptorów zlokalizowanych na błonach komórkowych, których pobudzenie w organizmie przez adrenalinę lub inną aminę katecholową wiąże się z regulacją aktywności istotnych dla funkcjonowania komórki układów enzymatycznych. Receptory te związane są z częścią współczulną autonomicznego układu nerwowego. Rodzaje:

1) α-adrenergiczne – zlokalizowane m.in. w naczyniach krwionośnych, sercu, trzustce, płytkach krwi oraz ośrodkowym układzie nerwowym; dzielą się na liczne podtypy;

2) β-adrenergiczne – również zlokalizowane w licznych tkankach i narządach.

179. Kresomózgowie a układ autonomiczny.

Na powierzchni przyśrodkowej półkul mózgowych mieści się tzw. mózg trzewny ?????, którego neurony koordynują złożone czynności układu autonomicznego. Drażnienie tego obszaru powoduje: rozszerzenie źrenic, gęsią skórkę, przyspieszenie czynności serca.

180. Układ limbiczny a układ autonomiczny.

Dzięki swoim licznym połączeniom z różnymi ośrodkami mózgu wpływa na wiele czynności wegetatywnych, w tym na ośrodki krążeniowe i oddechowe. Odbywa się to głównie za pośrednictwem podwzgórza, gdzie znajdują się liczne ośrodki wegetatywne, choć może oddziaływać na nie za pomocą bezpośrednich połączeń np. połączenia ciała migdałowatego z jądrem pasma samotnego i niektórymi jądrami nerwu błędnego. Układ limbiczny pełni pewną rolę w modyfikacji procesów sensorycznych na wczesnym etapie ich powstawania, poprzez oddziaływanie na obszary sensoryczne asocjacyjne oraz pierwotne.

181. Podwzgórze i jego ośrodki kontroli autonomicznej.

Podwzgórze zawiera ważne ośrodki (jądra) kierujące czynnością autonomicznego układu nerwowego. Podwzgórze stanowi wierzchołek trójkąta, łączący bezpośrednio biochemiczny kanał łączności z kanałami nerwowymi. Tą drogą wszelkiego rodzaju procesy psychiczne mogą wpływać na zmianę funkcji biochemicznych organizmu żywego. Szczególną pozycję w łączności mózgu z narządami wewnętrznymi zajmują aminy katecholowe: adrenalina i noradrenalina. Przedni płat przysadki mózgowej (z którą podwgórze jest mocno związane) wydziela hormony odpowiedzialne za kierowanie autonomicznym układem nerwowym.

182. Jądra podwzgórza.

W podwzgórzu wyróżniamy 3 grupy jąder:

              przednią (wzrokową):

              - jądro nadwzrokowe

              - jądro przykomorowe

              - jądro skrzyżowania

              - pole przednie

              - pole boczne

              pośrednią (guzową):

              - jądro lejka

              - jądro brzuszne przyśrodkowe

              - jądro grzbietowe przyśrodkowe

              - jądro guza boczne

              - pole boczne

              tylną (suteczkową):

              - jądra suteczkowe

              - pole tylne

 

Kontrola:

1.              Kontrola nad ukł. dokrewnym (jądro lejka)

2.              Neurosekrecyjna (nadwzrokowe i przykomorowe)

3.              Regulacja ukł. autonomicznego (pole tylne, pole boczne, j. grzbietowo-przyśr. i j. przykomorowe)

4.           Współdziałanie z ukł. limbicznym (j. suteczkowe)

183. Rdzeń przedłużony a układ autonomiczny.

Rdzeń przedłużony znajduje się tuż ponad rdzeniem kregowym. Kontroluje istotne dla życia odruchy, tj. oddychanie, tętno, wymioty, ślinienie, kaszel i kichanie.

Odbywa się to przez nerwy czaszkowe (sterujące min. mięśniami głowy), niektóre z tych nerwów zwierają włókna przywspółczulne (w jądrach przywspółczulnych nerwów czaszkowych III, VII, IX i X) i unerwiają narządy wewnętrzne.

184. Rdzeń kręgowy a układ autonomiczny.

Część krzyżowa układu przywspółczulnego obejmuje włókna przywspółczulne rozpoczynające się w jądrze pośrednio - przyśrodkowym leżącym w neuromerach S2 - S4. Włókna przyzwojowe oddzielają się od nerwów rdzeniowych jako nerwy miedniczne. Włókna pozazwojowe unerwiają narządy miednicy mniejszej oraz niektóre narządy w jamie brzusznej. Powodują one wzrost napięcia mięśni gładkich pęcherza moczowego i jelit, rozkurcz zwieraczy wewnętrznych odbytu, a także cewki moczowej, wzwód prącia i ejakulację.

185. pomijam- odpowiedź dotycząca stałocieplnych w następnych pkt.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin