Studium w szkarłacie - Artur Conan Doyle.pdf - Seria Klub Srebrnego kluczyka - Narcyz1962

Artur Conan Doyle

Studium w szkarłacie

Przełożył Tadeusz Evert

ISKRY WARSZAWA 1976

CZĘŚĆ PIERWSZA

Przedruk z pamiętnika

Johna H. Watsona,

doktora medycyny,

byłego lekarza wojskowej

służby zdrowia.

Sherlock Holmes

W roku 1878 ukończyłem uniwersytet londyński i z

dyplomem doktora medycyny w kieszeni pojechałem do Netley

na kurs chirurgów wojskowych. Gdy uzupełniłem tam swoje

wiadomości, przydzielono mnie do Piątego Pułku

Northumberlandzkich Strzelców jako młodszego chirurga. W

owym czasie pułk stał w Indiach i zanim zdążyłem się w nim

zameldować, wybuchła druga wojna afganistańsk a 1 . Po

wylądowaniu w Bombaju dowiedziałem się, że mój korpus

przełęczami przedostał się głęboko w kraj nieprzyjacielski. W

towarzystwie wielu oficerów, którzy znaleźli się w podobnej

sytuacji, pogoniłem za swoim korpusem i szczęśliwie dotarłem

do Kandaharu, gdzie stawiłem się w pułku i od razu

przystąpiłem do pełnienia moich nowych obowiązków.

Kampania afganistańska wielu osobom przyniosła zaszczyty i

awanse, dla mnie jednak obfitowała tylko w nieszczęścia i

klęski. Z mojej brygady przeniesiono mnie do Berkshirskich

Strzelców i z tym pułkiem uczestniczyłem w nieszczęsnej bitwie

pod Maiwand. Wtedy to kula z ciężkiego muszkietu przebiła mi

ramię i nadwerężyła kość, naruszając tętnicę podobojczykową.

Niewątpliwie wpadłbym w ręce bezlitosnych Ghaz i 2 , gdyby

nie poświęcenie i odwaga mego ordynansa, Murraya, który

władował mnie na grzbiet jucznego konia i szczęśliwie

przedostał się ze mną do brytyjskich linii.

Osłabionego bólem i wyczerpanego ciężkimi, długotrwałymi

trudami, które wypadło mi znieść, wywieziono mnie z całym

transportem rannych do głównego szpitala w Peshawurze.

Tu przyszedłem nieco do siebie i na tyle podreperowałem

1 Druga wojna afganistańska wybuchła w 1878 r., kiedy to Anglia próbowała

powtórnie podporządkować sobie ten kraj. Po dwuletnich ciężkich walkach

wojska angielskie zmuszone były opuścić Afganistan, zaś rząd brytyjski,

jakkolwiek zachował kontrolę nad polityką zagraniczną Afganistanu, to

jednak zmuszony był uznać jego suwerenność państwową.

2 Ghazi (arab.) – bohater; tytuł wodzów muzułmańskich, walczących z

niewiernymi.

nadwątlone siły, że mogłem spacerować po salach i nawet

nieco werandować. Aż nagle zwalił mnie z nóg tyfus brzuszny,

to przekleństwo naszych indyjskich kolonii. Kilka miesięcy

walczyłem ze śmiercią, a gdy się jej wreszcie wymknąłem i

zacząłem powracać do zdrowia, byłem tak słaby i wycieńczony,

że komisja lekarska kazała mnie niezwłocznie ewakuować do

Anglii. Odesłano mnie więc na okręt wojenny “Orontes” i w

miesiąc później wysiadłem na molo w Portsmouth z

doszczętnie zrujnowanym zdrowiem, ale za to z wspaniałomy-

ślnie udzielonym mi przez rząd dziewięciomiesięcznym

urlopem, abym postarał się odzyskać stracone siły.

W Anglii nie miałem nikogo bliskiego, byłem więc wolny jak

ptak lub raczej jak człowiek z dziennym dochodem jedenastu

szylingów i sześciu pensów. W tych warunkach oczywiście

ciągnęło mnie do Londynu, tego wielkiego śmietniska, które z

nieodpartą siłą ciągnie do siebie wszystkich włóczęgów i

nierobów z całego Imperium. Tu czas jakiś mieszkałem w

hoteliku na Strandzie, pędząc życie niewygodne i jałowe, i

pozwalając sobie na wydatki o wiele większe, niż mogła znieść

moja kieszeń. Wkrótce więc znalazłem się w tak krytycznej

sytuacji finansowej, że pozostały mi tylko dwa wyjścia:

porzucić stolicę i wynieść się na wieś lub gruntownie zmienić

swój styl życia. Wybrałem to drugie i zacząłem zastanawiać się

nad opuszczeniem hotelu i urządzeniem się gdzieś skromniej i

taniej.

Tego samego dnia, kiedy powziąłem to postanowienie,

stałem sobie w barze “Criterion”, gdy nagle ktoś klepnął mnie

po ramieniu. Odwróciłem się i zobaczyłem młodego Stamforda,

mego asystenta w szpitalu św. Bartłomieja w Londynie. Dla

człowieka samotnego widok znajomej twarzy w dżungli

Londynu jest niemałą radością. Dawniej łączyły mnie dość

obojętne stosunki ze Stamfordem, ale teraz powitałem go

entuzjastycznie, a i on ze swej strony wydawał się uszczęśli-

wiony moim widokiem. W radosnym uniesieniu zaprosiłem go

na śniadanie do restauracji “Holborn” i nie zwlekając

wsiedliśmy do dorożki.

- Co się z panem działo? - zapytał mnie Stamford z nie

Studium w szkarłacie - Artur Conan Doyle.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: