Komentarze do czytań - Wniebowstąpienie (20.05.2007).pdf

(314 KB) Pobierz
Komentarze do czytań - Wniebowstąpienie (20.05.2007)
Pan wśród radości
wstępuje do nieba
Dz 1,1-11; Ps 47; Ef 1,17-23; Łk 24,46-53
Przekaz o Wniebowstąpieniu Jezusa stanowi zakończenie Ewangelii Łukaszowej. Jezus sam
staje pośrodku uczniów i pozwala doświadczyć prawdziwości swojej przemienionej, ale i
cielesnej egzystencji, co staje się zapowiedzią przyszłego życia wierzących. Zmartwychwstały
Jezus, poprzez ukazanie wypełnienia się w Nim Pisma, świadczy o niesamowitej wierności
Boga wobec człowieka. Zabity Jezus żyje, i zaprasza nas do Królestwa swojej chwały! To jest
największym potwierdzeniem zwycięstwa miłości i mocy miłosierdzia...
Pierwsze Czytanie
Zadziwieni odejściem do nieba swego Mistrza, apostołowie wpatrują się w niebo. Ono stało się
celem i kresem wędrówki ich Pana, a teraz staje się również przedmiotem ich nadziei. Jednak
nie wystarczy wpatrywać się w niebo. Jezus powróci, dlatego życie ucznia powinno być usilnym
staraniem, aby ziemska rzeczywistość stawała się coraz bardziej gotowa na Jego powtórne
przyjście...
Drugie Czytanie
Zmartwychwstały Jezus zasiada po prawicy Ojca w chwale nieba. Jego wyniesienie i potęga
objawiają moc Jego zwycięstwa. Królujący Pan jest nieustannie naszym Bratem, jest Głową
1/2
Komentarze do czytań - Wniebowstąpienie (20.05.2007)
Kościoła, który prowadzi i umacnia. Dlatego niebiańskie królowanie Chrystusa, które przekazuje
nam List do Efezjan jest radosnym opisem przyszłej chwały wszystkich wierzących w Jezusa
Chrystusa, tych, którzy stali się członkami Jego Ciała.
Ewangelia
Zmartwychwstały Pan objawia uczniom swe zwycięstwo. Ale pragnie, aby zrozumieli tożsamość
Mesjasza, którego zapowiedziały Pisma. Aby stać się Jego wiarygodnymi świadkami, aby nieść
dobrą nowinę o miłosierdziu i przebaczeniu grzechów, apostołowie potrzebują mocy z wysoka.
Zapowiedziany Duch Święty jest darem Syna, obietnicą Ojca, ale dla wierzących jest konkretną
pomocą i wsparciem. Świadczenie o Chrystusie wymaga przezwyciężenia wielu przeciwności,
zarówno zewnętrznych jak i wewnętrznych. Taka jest realna sytuacja świadka, moc Ducha
potrzebna jest nie tylko do wyjścia na zewnątrz, ale również do wzmocnienia indywidualnej
słabości głosicieli. Po pożegnaniu się z apostołami Jezus odchodzi w inną rzeczywistość, która
przynależy do duchowego, Bożego świata. Ale od tej chwili w tym świecie obecny jest
prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek. W Jezusie otwiera się droga do Domu Ojca dla każdego
człowieka. Piękno i majestat odchodzącego Jezusa, wywołują wielki podziw w apostołach.
Apostołowie wracają następnie do Jerozolimy, według polecenia Pana. Ich radość wynika z
oczekiwania na dar Ducha Świętego. Początkowy strach po śmierci Jezusa ustępuje postawi
pokoju, radości i zaufania, że Zmartwychwstały jest obecny i prowadzi swoją wspólnotę.
Uczniowie przyjąwszy błogosławieństwo Pana, przebywając w świątyni oddają Mu chwałę i
cześć, a przez to uwielbiają Boga za dar zbawienia i wypełnienie wszystkich Jego obietnic.
Rozpoczyna się czas Kościoła, czas świadczenia o zwycięstwie życia i miłości...
S. Jolanta Judyta Pudełko PDDM
2/2
Zgłoś jeśli naruszono regulamin