Ćwiczenia 3.docx

21.10.2014r.

Ćwiczenia 3

Temat: Technologie odchowu młodzieży hodowlanej.

Jałówka półroczna może zjadać około:

-12kg pasz objętościowych soczystych;

1kg siana;

2kg mieszanki C-J.

Jałówka 1-roczna może zjadać około:

-20kg pasz objętościowych soczystych;

-2,5kg siana;

-1kg mieszanki treściwej.

Jałówka w 2 roku życia może zjadać:

1.w okresie zimowym:

-20-25kg kiszonki z traw;

-3-4kg siana/słomy;

-1kg pasz treściwych;

2.w okresie letnim:

-około 40kg porostu pastwiskowego.

Pastwisko, kiszona z traw, motylkowych, GPS zapewnia umiarkowaną koncentrację energii w dawce pokarmowej. Konieczny dodatek mieszanki mineralno-witaminowej – 60-80g/dzień/sztukę.

Cielne jałówki otrzymują oprócz pasz objętościowych dodatkowo:

-pasze treściwe – 1,0-1,5kg;

-siano – 1-2kg;

-mieszanki mineralno-witaminowe w ilości około 20g/dzień/100kg masy ciała (Ca:P – 2:1);

-sól w postaci lizawek, stały dostęp do wody.

Wskaźniki tempa wzrostu bydła.

Bezwzględny przyrost masy ciała.

Przyrost masy ciała zwierzęcia od chwili rozpoczęcia opasu do jego zakończenia:

M (w kg) = M2 – M1

Przyrost dobowy bezwzględny – wartość dobowa przyrostu masy ciała rosnącej młodzieży lub opasów w danym okresie:

Md (w g) = (M2 – M1)/ t2 – t1

Przyrost dobowy względny, inaczej tempo wzrostu – wyraża intensywność wzrostu zwierzęcia jako stosunek wielkości przyrostu masy ciała do średniej masy ciała w badanym okresie:

M% (w %) = 100 (M2 – M1)/ 0,5 (M2 + M1)

M1 – masa początkowa

M2 – końcowa masa ciała

t1 – wiek początkowy

t2 – wiek końcowy

Kontrola wzrostu zwierząt

Okresowe ważenie jałowizny (przy użyciu wagi pomostowej lub elektronicznej) pozwala ocenić intensywność żywienia.

Stała kontrola wzrostu zwierząt powinna odbywać się w określonych odstępach czasu:

-przy urodzeniu;

-przy przeklasowaniu do innych grup technologicznych: w wieku 6, 12, 15, 18 miesięcy.

Stawiane cele w odchowie jałówek:

-wysokie przyrosty dzienne;

-wczesny wiek pierwszego wycielenia;

-zdrowe, wydajne wymiona;

-stabilny kościec, zdrowe racice;

-wysoka wydajność;

-długi czas użytkowania;

-niskie koszty odchowu.

Zasady w żywieniu jałówek.

Zasada 1 –  Jałówka powinna stale rosnąć.

Zasada 2 – Stopniowe przyzwyczajanie do pobierania większych ilości paszy objętościowej najwyższej jakości.

Zasada 3 – Musi być zachowana harmonia między paszą podstawową, wyrównawczą i wydajnościową.

Zasada 4 – Żywić odpowiednimi paszami stymulującymi pracę żwacza.

Zasada 5 – Zwrócić uwagę na hierarchię w stadzie i dostępność do paszy.

Wzrost cieląt i jałówek do drugiego roku życia.

Produkcja mleka będzie opłacalna jeżeli krowy będą użytkowane co najmniej przez 4 laktacje, dając minimum 35000kg mleka.

Błędy popełnione w pierwszym roku życia, obniżają wydajność życiową.

Błędy w drugiej fazie odchowu wpływają negatywnie na wielkość dziennego udoju i płodność.

Temat: Technologie chowu młodego bydła opasowego w budynkach.

Systemy utrzymania bydła opasowego:

1.na uwięzi:

-na stanowiskach ścielonych;

-na legowiskach bez ściółki;

2.luzem w grupach w kojcach:

-z płaską płytą płytko ścieloną;

-z płytą z dużym spadkiem ścieloną;

-na głębokiej ściółce;

-na podłodze szczelinowej.

Zalety i wady systemu uwięziowego:

-eliminacja walk, a także wzajemnego obskakiwania się; unika się urazów i wybrakowania zwierząt;

-możliwość indywidualnego dozoru i kontroli żywienia;

-można prowadzić opas zwierząt o dużym zróżnicowaniu masy ciała, nie trzeba tworzyć wyrównanych grup;

-zapobiega się nieszczęśliwym wypadkom ludziom;

-wada jest duży nakład pracy na obsługę zwierząt.

Utrzymanie byczków luzem.

Zasady utrzymania:

-tworzyć grupę w możliwie młodym wieku ze zwierząt o wyrównanej masie ciała, różnice nie mogą przekraczać 10%;

-nie można uzupełniać grupy nowymi zwierzętami, nowe byczki są maltretowane przez pozostałe;

-osobniki z urazami, kulawe itp. należy szybko zabrać z grupy i nie można ich ponownie wprowadzać do grupy;

-zapewnić zasadę „pełnego żłobu” przez całą dobą, walki o paszę są najbardziej groźna.

Obowiązujące wymiary stanowisk uwięziowych dla bydła opasowego.

Powierzchnia legowiska dla bydła opasowego w kojcu zbiorowym.

Wady i zalety chowu luzem:

-najgorsze rozwiązanie z punktu widzenia usuwania obornika to jednolita powierzchnia do leżenia i pobierania paszy;

-przy podłodze ze spadkiem obornik usuwany jest z korytarza przy pomocy spychacza czołowego lub zgarniacza z napędem od silnika elektrycznego;

-najbardziej preferowany jest chów na głębokiej ściółce, ten system jest najmniej pracochłonny;

-podest do pobierania karmy może być krótki lub długi; krótki musi mieć szerokość co najmniej długości ciała zwierząt, długi musi umożliwiać wymijanie z tyłu jedzących zwierząt;

-najbardziej oszczędne jest utrzymywanie opasów na podłodze szczelinowej, nie jest jednak zalecane, ponieważ nie spełnia wymogów dobrostanu zwierząt.

Obszar wypoczynkowy (m2):

-dla cieląt i młodzieży do pierwszego roku życia (200-499kg) – 2,5-3,5m2.

-dla młodzieży powyżej pierwszego roku życia (300-699kg) – 3,0-4,5m2;

-dla młodych buhajków (200-599kg) – 2,5-4,0m2.