Wprowadzenie w temat „Święto Polskiej Niezapominajki”
Nauczyciel, wprowadzając w temat, mówi: „Chcemy, by naszemu życiu towarzyszyła
serdeczność i życzliwość ludzi. Takie przesłanie niesie za sobą nowe
polskie święto zainicjowane przez redaktora Andrzeja Zalewskiego („Eko-Radio”),
który z małego, niebieskiego kwiatka, jakim jest niezapominajka, uczynił
symbol pamięci i miłości. Niezapominajka zbliża ludzi, uczy serdeczności
i popularyzuje piękną polską przyrodę. Święto jest w maju, gdy przyroda jest
najpiękniejsza. Przyłączymy się do tych obchodów, będziemy mówić o pięknej
polskiej przyrodzie i będziemy przyjaźnie odnosić się do innych”. Nauczyciel
zawiesza na tablicy ilustrację przedstawiającą niezapominajki, a jeżeli to możliwe,
pokazuje kwiatki rosnące w doniczce.
Enfocus Software - Customer Support
164
2. Nauka wiersza
Niezapominajki
Niezapominajki to są kwiatki z bajki;
rosną nad potoczkiem,
patrzą żabim oczkiem. (...)
I tak szepczą skromnie:
Nie zapomnij o mnie.
3. Zabawa z pokazywaniem „Niezapominajki” (wg E. Wójcik)
Dzieci słuchają, powtarzają tekst i pokazują ruchem:
Niezapominajki (płynne ruchy rąk opuszczonych w dół w prawo);
to są kwiatki z bajki; (płynne ruchy rąk opuszczonych w dół w lewo);
rosną nad potoczkiem (przysiadają i wolno się podnoszą);
patrzą żabim oczkiem. (przykładają do oczu ręce w kształcie lornetek);
Gdy się jedzie łódką, (płynne ruchy rąk opuszczonych w dół w prawo);
śmieją się cichutko. (płynne ruchy rąk opuszczonych w dół w lewo;
I tak szepczą skromnie: (przykładają ręce do uszu – nasłuchują);
Nie zapomnij o mnie. (pokazują na siebie).
II.B.
1. Wysłuchanie opowiadania B. Szelągowskiej „Prawdziwa historia niezapominajki”
Prawdziwa historia niezapominajki
Dawno, dawno temu pewna mała dziewczynka zabłądziła w lesie. Chociaż
bolały ją nogi, postanowiła wędrować dalej. Szła i szła, aż trafiła do przepięknego
ogrodu, w którym rosło mnóstwo kwiatów. Po chwili zobaczyła tam również
pochyloną nad czymś kobietę. Niezmiernie ucieszyła się na widok sympatycznej
staruszki i uważając, aby niczego nie podeptać, podeszła do niej.
– Dzień dobry – odezwała się nieśmiało. – Mam na imię Alicja. A Ty kim jesteś?
– Witaj – odpowiedziała staruszka. – Jestem wróżką i niezmiernie się cieszę, że
ktoś odwiedził mnie w moim ogrodzie. Widzisz, mam duży problem. Może Ty
mi poradzisz, co mam zrobić?
– Bardzo chętnie, ale w czym ja mogę pomóc wróżce? – spytała zatroskanym
głosem dziewczynka.
– Rozejrzyj się, proszę. Widzisz, ile tu kwiatów? Sama je wszystkie nazwałam
– dodała z dumą. – A teraz spójrz tutaj! Te kwiatuszki znalazłam podczas wieczornej
przechadzki. Zasadziłam je i podlałam, ale zupełnie nie wiem, jakie
nadać im imię. Są takie drobniutkie i delikatne, a w ich płatkach odbija się
niebo. Za każdym razem gdy próbuję je nazwać, coraz niżej pochylają główki.
Martwię się, że już niedługo całkiem zwiędną. Ale nawet gdyby tak się stało,
nie zapomnę nigdy ich błękitnej barwy.
165
– No właśnie! – zawołała Alicja i klasnęła z zadowolenia w dłonie. – Mają tak
cudny niebieski kolor, że ja też nigdy ich nie zapomnę! – Niezapominajki! Może
nazwiemy je „niezapominajki”? Kwiaty, słysząc to, natychmiast się wyprostowały
i zadowolone skierowały ku słońcu.
Dziewczynka z pomocą wdzięcznej wróżki szczęśliwie wróciła do domu. Zasadziła
malutką kępkę niezapominajek, którą dostała od niej na pamiątkę.
Od tamtej pory niezapominajki kwitną w niejednym ogrodzie. I każdy, kto choć
raz je zobaczy, nigdy nie zapomni ich niezwykłej barwy i imienia.
2. Rozmowa o opowiadaniu
Nauczyciel zachęca dzieci, by opowiedziały, jak doszło do nadania imienia
niezapominajce.
3. Rytmizowanie słowa
Nauczyciel wyklaskuje słowo „niezapominajka”, dzieląc je na sylaby. Następnie
prosi dzieci o powtórzenie rytmu przez wyklaskiwanie i tupanie i o to, by
wszyscy głośno policzyli, z ilu sylab składa się słowo „niezapominajka”.
4. Wykonanie zadania z książki s. 38
Dzieci stawiają kropkę w środku najmniejszej niezapominajki i prowadzą linię
do środka większej, a z niej do środka największej niezapominajki, dorysują
łodygi i liście.
III.
1. Zabawa ruchowa „Rosną kwiaty” (Walc kwiatów, CD)
Dzieci kucają na podłodze, pochylają głowy i słuchają muzyki. Nauczyciel
opowiada, jak promienie słońca padają na dzieci-kwiaty, a one budzą się i unoszą
swoje płatki ku górze. Dzieci powoli wstają, rozchylają ręce nad głową
i powoli pochylają ciało w różne strony.
2. Zagadka
Mówią: żabie oczka, mówią: kwiatki z bajki.
A to są po prostu... (niezapominajki)
3. Rysowanie niezapominajek pastelami olejnymi
Dzieci rysują scenkę z opowiadania o niezapominajkach. Następnie każde opowiada
fragment, do którego wykonywało ilustrację. Nauczyciel zapisuje treść
na karteczkach, które dołącza do prac. Prace będą piękną dekoracją sali.
flek