Temat zajęć: Rakietą w kosmos.
PRZEBIEG ZAJĘĆ1) Odczytanie tekstu z rysunkami - Nauczyciel wyciąga 2 złączone ze sobą duże kartony, na których zamieszczony jest tekst z rysunkami.
Nasza planeta to Ziemia. Krąży ona po orbicie dookoła słońca. Razem z nią krążą inne planety. Ziemię otacza atmosfera – ochronna powłoka- składająca się z mieszaniny gazów, zwanych – powietrzem. Powyżej atmosfery znajduje się kosmos, czyli przestrzeń z księżycem, słońcem, gwiazdami i innymi ciałami niebieskimi. Człowiek odbywający podróże w kosmosie to kosmonauta. Ma on specjalny kombinezon, który pozwala na utrzymanie stałej temperatury ciała i ciśnienia. W kosmosie nie ma bowiem stabilnej temperatury, w słońcu jest tam goręcej niż w piecu, a w cieniu zimniej niż w zamrażarce. Kosmonauta ma też własny zapas tlenu potrzebny mu do oddychania. Do lotu służy mu rakieta, lub inny statek kosmiczny. Ludzie, którzy chcą lecieć w kosmos muszą być niezwykle sprawni, zdrowi i odpowiednio przeszkoleni.
2) Sprawdzenie rozumienia tekstu:
- Czym będziemy się zajmowali na dzisiejszych zajęciach?- Czego dowiedzieliśmy się z tego tekstu o kosmosie ?- Kogo nazywa się kosmonautą?- Jakim pojazdem kosmonauci wyruszają w kosmos?
Nauczyciel pokazuje kolejno dzieciom i objaśnia: ilustrację układu słonecznego, kosmosu, rakiety (statku kosmicznego), kosmonauty w ochronnym kombinezonie.
Co przekazać dzieciom:
Centralnym ciałem kosmosu jest Słońce. Wokół niego krążą po orbitach inne planety tworząc układ słoneczny. W kolejności występowania od Słońca są to: Merkury, Wenus, Ziemia, Mars, Jowisz, Saturn, Uran, Neptun, Pluton.
Są 2 rodzaje statków kosmicznych: satelity i sondy (próbniki). Satelity umieszcza się na orbicie wokół Ziemi, sondy zaś lecą dalej, by zbadać inne planety. Statki te nie mają na pokładzie ludzi. Zawierają natomiast specjalną aparaturę (kamery, magnetofony, nadajniki itp.), które działają za pomocą baterii słonecznych. Statki z ludźmi mają dodatkowe wyposażenie, które utrzymuje kosmonautów w dobrym zdrowiu.
Statki kosmiczne wystrzeliwane są w kosmos za pomocą potężnych rakiet. Silniki rakietowe poruszają rakietę do przodu wyrzucając w tył potężny strumień gazów wytwarzanych przez spalające się paliwo (doświadczenie 1 ). Do tego potrzebny jest tlen (doświadczenie 2). W kosmosie nie ma tlenu, dlatego rakiety muszą posiadać własne jego zapasy (rakiety wspomagające).Dają one rakiecie głównej siłę do pokonania przyciągania ziemskiego, tj. siły, która przyciąga wszystko do Ziemi (inaczej przedmioty, ludzie odlatywaliby w przestrzeń kosmiczną).
Siła ciężkości (przyciąganie ziemskie) sprawia, że utrzymujemy się na powierzchni Ziemi, popędza nas, gdy zjeżdżamy z góry, hamuje, gdy wspinamy się, sprawia, że wszystko spada na podłoże, a rzeki płyną w dół. Siła ciężkości Ziemi utrzymuje także Księżyc na orbicie okołoziemskiej, i atmosferę trzyma na swoim miejscu. Przedmioty spadając nabierają przyśpieszenia. Jeśli ich wielkość i kształt są takie same, to niezależnie od ciężaru, spadają one na ziemię w tym samym czasie (doświadczenie 3).
Rakiety wspomagające stopniowo są uwalniane (odrzucane).Po przejściu rakiety przez atmosferę statek znajduje się w próżni t.j. w przestrzeni kosmicznej, gdzie nie ma powietrza, w związku z tym nie ma sił, które hamowałyby pojazd. Statki kosmiczne włączają silniki tylko wtedy, gdy chcą zmienić prędkość lub kierunek lotu. W środku statku kosmicznego brak jest siły, która przyciągałaby kosmonautów do pojazdu, w związku, z czym są oni pozbawieni swojego ciężaru (mówimy, że znajdują się w stanie nieważkości).
Powracające na Ziemię załogi pojazdów kosmicznych muszą ponownie pokonać warstwę atmosfery otaczającą naszą planetę. Wchodzą w nią z ogromną prędkością, że tarcie pomiędzy nimi, a powietrzem rozgrzewa je do czerwoności, dlatego rakiety muszą posiadać odpowiednio wytrzymałą osłonę termiczną, chroniącą ją przed spaleniem i inne układy ochronne zapewniające łagodne lądowanie (doświadczenie 4).
Atmosfera izoluje Ziemię. W dzień chroni ją przed nadmiarem ciepła słonecznego, nocą, przed zbyt dużą utratą ciepła. Stanowi także dla nas ochronę przed zmierzającymi do Ziemi ciałami niebieskimi, spalając je. (Doświadczenia na końcu scenariusza).
3) Zdobywanie odznaki – „Małego kosmonauty”
- Czy chcecie zostać małymi kosmonautami?
- Aby zostać małym kosmonautą i otrzymać odznakę „Małego kosmonauty” musicie przejść kilka prób, w których będziecie musieli wykazać się dobrym wzrokiem, słuchem, sprawnymi rękoma, bystrym umysłem i orientacją przestrzenną.
Próba I – Wzroku i spostrzegawczości Każde dziecko ma ułożyć z gotowych elementów rakietę według podanego wzoru i nakleić ją na kartce – (karta pracy1).
Próba II – Dobrego słuchu i orientacji przestrzennej Dzieci siedzą w rozsypce na dywanie, mają zawiązane oczy chustkami. Nauczyciel, przemieszczając się cicho po sali, uderza w trójkąt (instrument muzyczny). Zadaniem dzieci jest pokazanie ręką kierunku, skąd dobiega dźwięk.
Próba III – Sprawnych rąk Na otrzymanych kartach pracy dzieci mają wykonać starannie elementy litero podobne (szlaczki), mieszcząc się w obrębie linii – (karta pracy 2).
Próba IV – Bystrego umysłu Zadaniem dzieci jest przyporządkowanie cyfrze (kolejnej literze w haśle – kosmos) odpowiednich obrazków, zaczynających się daną literą – (karta pracy3).
Nauczyciel rozdaje dzieciom znaczki – „Małego kosmonauty”
3) – Lot statkiem kosmicznym. dziecko wyrusza w podróż kosmiczną. Żegnany przez pozostałe dzieci wchodzi do rakiety i leci w kosmos. W czasie, gdy jedno dziecko „siedzi w rakiecie”, inne dzieci stojąc w gromadce w pobliżu nauczyciela wykonują czynności pokazywane przez niego:a) odliczają głośno : 10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1, 0, startb) klaszczą w ręce, początkowo wolno, potem szybkoc) uderzają szybko rękoma o uda z jednoczesnym tupaniem nogamid) syczą „Zzzzz…” naśladując lot rakietye) z okrzykiem „Hurra” wznoszą ramiona w góręf) szybko opuszczają ramiona w dół z jednoczesnym krótkim okrzykiem „Bęc” na znak wylądowania.
Opis doświadczeń:1) – Nadmuchujemy balon, a następnie puszczamy go swobodnie – siła wydostającego się z otworu powietrza pcha balon do przodu. 2) - Zapalamy świeczkę, a po chwili zakrywamy ją przeźroczystą szklanką – świeczka pali się coraz słabszym płomieniem i zaraz gaśnie – zabrakło tlenu potrzebnego do spalania3) - Równocześnie z góry puszczamy lekki pantofel i ciężki but – spadną na podłogę w tym samym czasie, chociaż ich ciężar był różny4) - Pocieramy energicznie dłonie o siebie – w wyniku tarcia czujemy ciepło.,
TEMAT: Ziemia – błękitna planeta.
Cele:
· uświadomienie dzieciom teorii, że „Ziemia krąży wokół Słońca”,
· zwrócenie uwagi na konieczność ochrony Ziemi przed szkodliwym wpływem zanieczyszczeń,
Pomoce:
· magnetofon, nagranie „Samolot” (pedagogika zabawy),koperty oznaczone cyframi 1 – 8 z treściami zagadek, lampka, globus, plastelina, szablon „Ziemi” wycięty ze brystolu, zdjęcie planety Ziemia, ilustracje do zagadek (kosmos, księżyc, kometa, niebo, słońce, gwiazdy, ziemia, rakieta), pacynka chłopca.
Literatura:
· Stec J. „Zagadki dla najmłodszych”
· Rup I. „Radek w kosmosie” (fragm. opowiadania)
Przebieg zajęcia
2. Zaproszenie dzieci, aby usiadły w kręgu. Każde dziecko próbuje dokończyć zdanie: „Ziemia jest jak …. .”
3. Rozwiązywanie zagadek: kosmos, księżyc, kometa, niebo, słońce, gwiazdy, ziemia, rakieta; - treść zagadek umieszczona jest w kopertach oznaczonych cyframi 1 – 8, dzieci wyszukują daną kopertę, przeliczają kropki na kopercie 1. ,2.. ,3… itd., - po odgadnięciu zagadki, wyszukują obrazek będący jej rozwiązaniem i wieszają na tablicy, - wyodrębnianie pierwszej głoski w wyrazach, podział na sylaby, przeliczanie sylab.
4. Zabawa ruchowa przy utworze „Lecimy samolotem” – naśladowanie czynności takich, jak: zapinanie pasów, uruchomienie silników, lot w przestworzach, turbulencje, lądowanie.
6. Opowiadanie nauczycielki na podstawie utworu Rup I. „Radek w kosmosie” z wykorzystaniem pacynki chłopca.
7. Rozmowa na temat treści opowiadania:
- wyjaśnienie znaczenia nowo poznanych słów, min. grawitacja, stan nieważkości,
- wyjaśnienie dlaczego Ziemia jest nazywana błękitną planetą,
- zwrócenie uwagi na szkodliwy wpływ zanieczyszczeń na nasze środowisko,
- zastanowienie się, co Radek razem z dziećmi mogą zrobić, by uratować Ziemię przed zanieczyszczeniami.
8. Oswajanie dzieci z pismem drukowanym: pokazanie dzieciom napisu drukowanymi literami – ZIEMIA,
wspólne odczytanie wyrazu, przypięcie napisu pod ilustracją.
10. Przeprowadzenie doświadczenia, które ma uświadomić dzieciom teorię, że „Ziemia krąży wokół Słońca” i wyjaśnić – dlaczego po dniu następuje noc?
Na stoliku stoi globus (Ziemia), a obok jest zapalona lampka (Słońce) – światło lampki skierowane jest na globus. Obracając „Ziemię” wokół własnej osi, wyjaśniam dzieciom zjawisko występowania dnia i nocy. W trakcie doświadczenia dzieci pokazują miejsca na „Ziemi”, gdzie jest dzień i gdzie zapada noc.
11. Praca plastyczna – wypełnianie konturu „Ziemi”(jednej półkuli) plasteliną, wykorzystanie koloru niebieskiego, zielonego, żółtego, próby odwzorowywania kształtów wybranych kontynentów.
Zagadki
Co to za przestrzeń między Ziemią, Księżycem planetami oraz między gwiazdami? (kosmos)
Zawsze jest nad nami. To płacze czasami deszczem, to śmieje się słońcem albo gwiazd tysiącem.(niebo)
Jej długi warkocz złotem błyska, siostrą jest gwiazd i księżyca. Rzadko odwiedza nasze niebo. Niesie wieści. Jakie? To tajemnica. (kometa)
Kiedy po niebie wędruje nocą, dokoła niego gwiazdy migocą. Raz jest jak rogalik, raz okrągły jak talerz. Kiedy słońce wschodzi, wnet z nieba ucieka.(księżyc)
Co to za złota świetlana kula, która swym ciepłem Ziemię otula? (słońce)
Z ziemi do gwiazd mknie pocisk złoty, szybszy niż wiatr i samochody.(rakieta)
W dzień ich nie ujrzysz, chociaż są nad nami. Można je zobaczyć nocą i wieczorami. (gwiazdy)
Co to za okrągła planeta, na której bez wody, tlenu i słońca nie byłoby życia. (ziemia)
Temat dnia: „Ziemia planeta, na której żyjemy”
Przebieg:
1. Rozwiązywanie krzyżówki – hasło: ZIEMIA.
Hasła do krzyżówki:
1. Mrugają na niebie. GWIAZDY
2. Czysto niebieskie nad nami. NIEBO
3. Startuje w kosmos. RAKIETA
4. Z warkoczem na niebie. .KOMETA
5. Co to za czarodziej – w dzień śpi, w nocy po niebie chodzi. KSIĘŻYC
6. Do obserwacji nieba. LUNETA
2. Rozmowa na temat „Ziemi”
- Co to jest Ziemia?
- Jakiego kształtu jest Ziemia?
- Dlaczego na Ziemi jest życie?
- Dlaczego możemy chodzić po Ziemi mimo, że jest kulą?
Dzieci udzielają spontanicznych odpowiedzi. W razie konieczności nauczycielka koryguje je lub naprowadza na właściwy tor myślenia. Pokazuje im ilustracje Ziemi widziane z kosmosu, objaśnia kolory.
3. Zabawa ruchowa „Ziemia” Wyobraźcie sobie, że jesteście drobnymi, małymi kamykami, pyłkami, które krążą w kosmosie – lekko się ze sobą zderzają i już się nie rozłączają, dalej wirują w takt muzyki. Gdy ona ustaje, wszystkie kamyki zbijają się w jedną dużą kulę ziemską (dzieci stają w ciasnej gromadzie, bardzo blisko siebie i starają się nie przepychać). Ta nasza Ziemia nie jest zbyt duża. Co należałoby zrobić, by stała się ogromna? Dzieci robią duże koło.
4. Zabawa wyrazami. Dzieci otrzymują rozsypani wyrazowe – mają ułożyć zdania.
To Ziemia
Ziemia to planeta
Odczytanie ułożonych zdań
5. Spotkanie z globusem. Wyobraźcie sobie nie tylko powierzchnię Ziemi, lecz także jej kształt, uczeni wymyślili model Ziemi (globus), na którym rozmiary naszej planety są zmniejszone dziesiątki milionów razy. Nauczycielka odsłania zakryty globus, pyta dzieci: Co to jest? Omówienie kolorów: niebieski to wody, zielony to lądy, brązowy to góry.
6. Zabawa ruchowa: „ Słońce i Ziemia” Wyobraźcie sobie że każde z was jest ziemią, która krąży wokół słońca (duża żółta kula umieszczona jest w środku koła), ale także wokół siebie. Dzieci tworzą koło kręcąc się wokół własnej osi i po kole.
Temat : PODRÓŻ RAKIETĄ NA KSIĘŻYC
Przebieg zajęć:
1) Powitanie piosenką : Wszyscy są, witam Was
Zaczynamy już czas,
Jestem ja, jesteś ty
Raz, dwa, trzy … ( piosenka) 3x.
2) Wprowadzenie w temat zagadką. Z ziemi do gwiazd
mknie pocisk złoty,
szybszy niż wiatr i samoloty.
3) Opowieść ruchowa „ Lot na księżyc”.
Przygotowujemy się do lotu na księżyc.
Wkładamy kombinezon, który uchroni nas przed niską lub wysoką temperaturą ( wykonujemy ruch suwaka sssssssssssss….),
zakładamy specjalne buty ( tup, tup).
Idziemy do rakiety ( tup, tup, tup),
otwieramy właz do rakiety ( klaskanie językiem).
Wskakujemy do środka( hop).
Zamykamy właz ( klaskanie językiem).
Siadamy na fotelu ( siup).
Zapinamy pasy ( klap).
Zanim wystartujemy należy zapłacić za podróż, nasz lot będzie kosztował jeden szeroki uśmiech, kto chce lecieć z nami ładnie się uśmiecha.
Odpalamy silniki 3 2 1….Start.
Rakieta wystartowała (Muzyka kosmiczna, dzieci swobodnie poruszają się po sali.)
Lecimy w kosmos, lecimy, mijamy planety , szukamy księżyca . Jest – hura
Lądujemy , odpinamy pasy (klap) ,
wstajemy z fotela ( siup.)
Otwieramy właz ( klaskanie językiem)
Powoli wychodzimy z rakiety ( hop, hop)
Rozglądamy się - Jak czujecie się na księżycu? Co widzicie ?
Wiecie ,że w przestrzeni kosmicznej nie ma przyciągania ziemskiego tz grawitacji i zarówno człowiek jak ,i przedmioty unoszą się w przestrzeni jak balon (dzieci delikatnie poruszają się, podskakują )
Zapraszam was na posiłek kosmiczny. Tacę z jedzeniem przymocujcie do kolan specjalnymi pasami , by nam obiad nie odleciał ( zjadamy marchewkę )
Kogo można spotkać na księżycu? Jak myślicie co jedzą kosmici? Jak się poruszają( różne formy poruszania się, wymyślone przez dzieci) Jak rozmawiają ( próby układania dialogu)
Zbierzcie materiał do badań ,które będą prowadzone na ziemi- omijajcie szczeliny i kratery ,których pełno na księżycu. Zbierajcie kamienie księżycowe. Ziemia wzywa do powrotu. Wskakujcie do rakiety. Uwaga deszcz meteorytów. Tylko dzięki umiejętnemu pilotażowi uda się ominąć meteoryty. Lądujemy na ziemi.
Na pamiątkę naszej podróży- ułożymy z figur geometrycznych rakietę
4) Omówienie zadania konstrukcyjnego „ Rakieta”
- nazywanie przez dzieci figur geometrycznych;
- - przeliczanie poszczególnych figur;
- stosowanie pojęcia „ mały”, „duży”;
5) Samodzielne układanie przez dzieci na szarym papierze kształtu rakiety z figur geometrycznych.
6) Relaksacja: Słuchanie spokojnej muzyki (dzieci dobierają się parami, rysowanie figur geometrycznych na plecach kolegi).
Temat zajęć: Ziemia – planeta, na której mieszkamy
Cel ogólny: dziecko rozumie znaczenie słowa ziemia.
Cele szczegółowe:
- dzieci znają znaczenia słowa ziemia: planeta,
- dzieci nazywają zjawiska pojawiające się na niebie;
- wiedzą jakimi kolorami zaznaczone są na globusie lądy i wody;
- dzieci potrafią uzupełnić rysunek ziemi, w rozumieniu gleby, brakującymi elementami.
Środki dydaktyczne: globus; ilustracja Układu Słonecznego; ilustracje ludzi, zwierząt i roślin; ilustracje zjawisk typu: tęcza, błyskawice, itp.; próbki gleby do pokazu: glina, piaszczysta i torfowa; rysunek Ziemi oraz gleby dla każdego dziecka;
...
flek