Artefakty półwyspu Kolskiego.pdf

(815 KB) Pobierz

Artefakty półwyspu Kolskiego

Przez wiele lat światowa „elitka” i jej gospodarze, wykorzystywali ortodoksyjną naukę jako

narzędzie do manipulowania świadomością ukrywając przed ludzkością jej prawdziwą

historię. W tym celu niszczono starożytne źródła pisemne, które zostały zastąpione fałszywymi

falsyfikatami ignorującymi liczne artefakty, w tym starożytne budowle megalityczne,

zwłaszcza te związane z kulturą Arktydy (Hyperborei).

Jednymi z takich artefaktów są znaleziska z 1922 roku na półwyspie Kolskim na obszarze

Sejdoziora odkryte przez grupę A. Barczenko, w skład której wchodzili poważni naukowcy.

Odkryli oni struktury megalityczne i inne ślady starożytnej cywilizacji arktycznej. Oto co na

przykład pisał w swoim dzienniku jeden z uczestników tej ekspedycji – astrofizyk A.

Kondiajn:

„Na białym jasnym tle wybija się ogromna figura przypominająca swoimi ciemnymi

konturami człowieka. Rozrzucona warga jest niesamowita, zachwycająca i piękna.

Wyobraźmy sobie wąski korytarz dwie-trzy wiorsty szerokości, ograniczony z prawej i z lewej

strony ogromnymi ścianami do jednej wiorsty wysokości. Wokół góry. Jesień przyozdobiła

zbocza w przeplot brzóz, osik i olch. W oddali wąwozy, wśród których znajduje się Sejdozioro.

W jednym z wąwozów dostrzegliśmy zagadkową rzecz. Rządem ze śniegiem na przemian

razem z plamami leżącymi na zboczach wąwozu, widać było żółto-białą kolumnę jak

olbrzymia świeca, a obok niej kamień sześcienny. Po drugiej stronie góry była ogromna

jaskinia na wysokości 200 sążni, a obok niej coś w rodzaju grobowca. Zarysy

„Starika”(starca) wyraźnie wyróżniały się na białym plafonie góry.

Do jeziora przez Tajbolu prowadzi wspaniała ścieżka. Dokładniej, rozległa przejezdna droga;

wydaje się nawet, że jest brukowana. Na końcu drogi znajduje się niewielkie wywyższenie.

Wszystko mówi o tym, że w głębokiej starożytności gaj był ochroniony, i wywyższenie na

końcu drogi służyło jako ołtarz-ofiarny przed „Staruszkiem”.

Jednak zamiast zrobić odkrycie wspólne dla wszystkich, uczestnicy ekspedycji zostali

unicestwieni przez NKWD. Ekspedycja W. Demina, która odwiedziła te miejsca w 1997

roku, potwierdziła obecność całego starożytnego miasta, kiedyś otoczonego kamiennymi

cyklopowymi murami i posiadającego własne obserwatorium.