Taka Jaką Jest
Kompletne Wydanie
Śri Śrimad A.C. Bhaktivedanty Swamiego Prabhupady:
dedykuję
ŚRILA BALADEVIE VIDYABHUSANIE
który tak wspaniale zaprezentował
komentarz Govinda-bhasya
do
filozofii Vedanty
Chociaż Bhagavad-gita była wielokrotnie publikowana i jest powszechnie czytana jako osobne dzieło, oryginalnie pojawiła się jako epizod Mahabharaty, epickiej historii w sanskrycie z czasów starożytnych. Mahabharata opowiada o wydarzeniach wiodących do obecnego wieku Kali. To właśnie na początku tego wieku, jakieś pięć tysięcy lat temu, Pan Krsna przekazał Bhagavad-gitę Swemu przyjacielowi i wielbicielowi Arjunie.
Ich rozmowa jeden z największych filozoficznych i religijnych dialogów znanych człowiekowi – miała miejsce tuż przed rozpoczęciem walki, wielkiego bratobójczego konfliktu pomiędzy setką synów Dhrtarastry po jednej stronie, a ich kuzynami Pandavami, synami Pandu, po drugiej.
Dhrtarastra i Pandu byli braćmi zrodzonymi w dynastii Kuru, wywodzącej się od króla Bharaty – dawnego władcy świata – od którego imienia Mahabharata przyjęła swą nazwę. Ponieważ Dhrtarastra, starszy brat, był od urodzenia ślepcem, tron, który w innym wypadku należał się jemu, przekazano jego młodszemu bratu, Pandu.
Pandu zmarł w młodym wieku, a pięciorgiem jego dzieci – Yudhisthirą, Bhimą, Arjuną, Nakulą i Sahadevą – zaopiekował się Dhrtarastra, który w rezultacie został też – na pewien czas – królem. Tak więc synowie Dhrtarastry i Pandu wychowywali się w tym samym pałacu. Wszyscy byli szkoleni w sztuce militarnej przez doświadczonego Dronę, otrzymując też rady czcigodnego "dziadka" rodu – Bhismy.
Jednakże synowie Dhrtarastry – szczególnie najstarszy, Duryodhana – byli pełni nienawiści i zawiści wobec Pandavów. A ślepy i złośliwy Dhrtarastra pragnął, aby jego synowie, a nie synowie Pandu, odziedziczyli królestwo.
Tak więc Duryodhana – za przyzwoleniem Dhrtarastry – snuł plany zabicia synów Pandu, którym udało się – dzięki troskliwej opiece ich wuja Vidury i ich kuzyna Pana Krsny – ujść z życiem.
Pan Krsna nie był zwykłym człowiekiem, ale Samym Najwyższą Osobą Boga, który zstąpił na tę Ziemię i grał rolę księcia w ówczesnej dynastii. W roli tej był On również bratankiem żony Pandu, Kunti, czyli Prthy, matki Pandavów. Więc Krsna sprzyjał prawym synom Pandu i chronił ich, zarówno jako ich krewny, jak też jako wieczny obrońca religii. W końcu jednakże sprytny Duryodhana wyzwał Pandavów do wzięcia udziału w grze hazardowej. W tym zgubnym turnieju Duryodhana i jego bracia zawładnęli Draupadi, wierną i oddaną żoną Pandavów, i znieważyli ją poprzez usiłowanie obnażenia jej przed zgromadzeniem książąt i królów. Ocaliła ją przed tym boska interwencja Krsny, ale w tej oszukańczej grze hazardowej Pandavowie zostali podstępem pozbawieni królestwa i skazani na trzynastoletnie wygnanie.
Po powrocie z tułaczki Pandavowie poprosili Duryodhanę o zwrot swego prawowitego królestwa, jednakże ten bezceremonialnie odmówił im. Będąc zobowiązanymi – jako członkowie porządku książęcego – pełnić administracyjne funkcje społeczne, Pandavowie poprosili, aby oddano im chociaż pięć wiosek. Ale Duryodhana butnie odpowiedział, że nie odstąpi im nawet takiego kawałka ziemi, w który mogliby wbić szpilkę.
Do tego czasu Pandavowie cierpliwie znosili wszystko, ale w tym momencie wojna zdawała się być nieuniknioną.
Niemniej jednak, kiedy książęta całego świata podzielili się już – niektórzy stając po stronie synów Dhrtarastry, a inni biorąc stronę Pandavów – Krsna osobiście przyjął rolę posłańca synów Pandu i udał się do pałacu Dhrtarastry, aby pertraktować w sprawie pokoju. Jednakie Jego prośba została odrzucona, i teraz wojna była pewna.
Pandavowie, osoby o najwyższych zasadach moralnych, rozpoznali w Krsnie Najwyższą Osobę Boga, podczas gdy niepobożni synowie Dhrtarastry – nie. Jednakże Krsna zgodził się wziąć udział w wojnie odpowiednio do pragnienia przeciwnika. Jako Bóg, nie wziąłby udziału w walce osobiście. Ale ktokolwiek pragnął, mógł skorzystać z armii Krsny – podczas gdy strona druga mogła mieć Samego Krsnę, który wystąpiłby w roli doradcy i pomocnika. Duryodhana, geniusz polityczny, złakomił się na siły wojskowe Krsny, podczas gdy Pandavowie zgodnie pragnęli mieć po swojej stronie samego Krsnę.
Tak więc Krsna został woźnicą Arjuny, zgodziwszy się kierować bajkowym powozem łucznika. To doprowadza nas do momentu, w którym rozpoczyna się Bhagavad-gita: dwie armie ustawione w szyku bojowym, gotowe do stoczenia walki, a Dhrtarastra niecierpliwie pyta swego sekretarza Sanjayę, "Cóż uczynili oni?"
Zatem czytelnik jest już pokrótce zaznajomiony z wydarzeniami prowadzącymi do bitwy na Polu Kuruksetra, konieczna jest jedynie krótka uwaga odnośnie do tego tłumaczenia i komentarza.
Ogólnym wzorem, którego przestrzegali dotychczasowi tłumacze prezentujący Bhagavad-gitę, było odsuwanie na bok Osoby Krsny, aby zrobić miejsce na swoje własne koncepcje i filozofie. Historia Mahabharaty jest uważana za malowniczą mitologię, a Krsna staje się poetycznym środkiem wykorzystywanym do przedstawienia idei jakiegoś bezimiennego geniusza, albo w najlepszym razie jest pomniejszą osobowością historyczną.
Ale osoba Krsna – przynajmniej w opinii Samej Gity – jest zarówno celem, jak i istotą Bhagavad-gity.
To tłumaczenie jednak, jak i jego komentarz, kieruje czytelnika ku Krsnie, a nie odsuwa go od Niego. Pod tym względem Bhagavad-gita Taka Jaką Jest jest wyjątkowa. Również rzeczą wyjątkową jest to, iż dzięki temu Bhagavad-gita staje się całkowicie jednolitą i zrozumiałą. Jako że Krsna jest mówcą Gity, jak również jej ostatecznym celem, jest to niewątpliwie jedyne tłumaczenie, które prezentuje to wielkie pismo święte w jego prawdziwej wymowie.
Od Wydawcy
Początkowo napisałem Bhagavad-gitę Taka Jaką Jest w postaci, w jakiej prezentowana jest obecnie. Kiedy po raz pierwszy opublikowano tę książkę, oryginalny rękopis skrócono na nieszczęście do około 400 stron, pozbawiono go i ilustracji tłumaczenia większości oryginalnych wersetów Śrimad Bhagavad-gity. We wszystkich moich pozostałych książkach – Śrimad-Bhagavatam, Śri Iśopanisad itd. – stosuję następujący system: przedstawiam oryginalny tekst, daję jego łacińską transliterację i ekwiwalenty angielskie dla każdego słowa w sanskrycie, tłumaczenie i następnie wyjaśnienie tekstu. To czyni książkę bardzo autentyczną, naukową i przejrzystą. Toteż nie byłem bardzo szczęśliwy, kiedy musiałem pomniejszyć oryginał. Jednak później, kiedy znacznie wzrósł popyt na Bhagavad-gitę Taka Jaką Jest, wielu naukowców i wielbicieli prosiło mnie o przedstawienie tej książki w jej pierwotnej postaci. Tak więc obecnie próbujemy zaprezentować tę wielką księgę wiedzy w niezmienionej postaci, z pełnym tłumaczeniem parampara, w celu głębszego i progresywniejszego rozpowszechnienia ruchu świadomości Krsny.
Nasz ruch świadomości Krsny jest prawdziwy, historycznie autoryzowany, naturalny i transcendentalny, dzięki temu, że oparty jest na Bhagavad-gicie Taka Jaką Jest. Stopniowo staje się on najbardziej popularnym ruchem. szczególnie wśród młodszego pokolenia. Staje się on również coraz bardziej interesującym dla pokolenia starszego. Ludzie starsi wiekiem zaczynają interesować się nim tak bardzo, że ojcowie i dziadkowie moich uczniów udzielają nam poparcia, zostając dożywotnimi członkami naszego wielkiego towarzystwa, Międzynarodowego Towarzystwa Świadomości Krsny. Wielu rodziców zwykło odwiedzać mnie, aby wyrazić swoje uczucie wdzięczności za zapoczątkowanie ruchu świadomości Krsny wśród tych, którzy nie są rodowitymi mieszkańcami Indii. W rzeczywistości pierwotnym ojcem tego ruchu jest Sam Pan Krsna i zapoczątkowany on został bardzo dawno temu, a w społeczności ludzkiej przekazywany jest poprzez sukcesję uczniów. Jeśli mam w związku z tym jakąś zasługę, nie należy ona do mnie osobiście, ale do mojego wiecznego mistrza duchowego, Jego Boskiej Miłości Om Visnupada Paramahamsy Parivrajakacaryi 108 Śri Śrimad Bhaktisiddhanty Sarasvatiego Gosvamiego Maharajy Prabhupady.
Jeżeli ja mam jakiś udział w tej sprawie, to jedynie taki, że spróbowałem przedstawić Bhagavad-gitę Taką Jaką Jest, bez zafałszowań. Przed obecną edycją Bhagavad-gity Taką Jaką Jest, prawie wszystkie wydania Bhagavad-gity w języku angielskim miały na celu zaspokojenie czyichś osobistych ambicji. My, prezentując Bhagavad-gitę Taką Jaką Jest, staramy się przedstawić misję Najwyższej Osoby Boga, Krsny. Naszym interesem jest ukazanie woli Krsny, a nie woli jakiegoś światowego spekulanta-polityka, filozofa czy naukowca, gdyż ci mają bardzo niewielką wiedzę o Krsnie, pomimo całej swojej wiedzy innego rodzaju. Kiedy Krsna mówi: man-mana bhava mad-bhakto mad-yaji mam namaskuru itd., my – w odróżnieniu od tzw. naukowców – nie mówimy, że Krsna i Jego wewnętrzny duch są różne. Krsna jest absolutem i nie ma różnicy pomiędzy imieniem Krsny, Jego formą, jakościami, rozrywkami itd. Tę absolutną pozycję Krsny niełatwo zrozumieć tym wszystkim osobom, które nie są Jego wielbicielami w systemie parampara (sukcesji uczniów). Na ogół, tzw. naukowcy, politycy, filozofowie i svami nie posiadający doskonałej wiedzy o Krsnie, próbują skazać Go na banicję albo zabić swoimi komentarzami do Bhagavad-gity. Takie nieautoryzowane komentarze do Bhagavad-gity znane są jako Mayavada-bhasya i Pan Caitanya mówi wyraźnie, że zbłądzi każdy, kto próbuje zrozumieć Bhagavad-gitę z punktu widzenia Mayavadi. W rezultacie zwiedziony student Bhagavad-gity z pewnością będzie zdezorientowany na ścieżce duchowego przewodnictwa i nie będzie w stanie powrócić do domu, z powrotem do Boga.
Naszym jedynym celem jest przedstawienie Bhagavad-gity Taką Jaką Jest po to, aby poprowadzić uwarunkowanych studentów do tego samego celu, dla którego Krsna zstępuje na tę planetę raz w ciągu dnia Brahmy, czyli co każde 8 600 000 000 lat. Cel ten został wytłumaczony w Bhagavad-gicie i my musimy przyjąć go takim jakim jest, gdyż w przeciwnym razie wszelkie próby zrozumienia Bhagavad-gity i jej mówcy, Pana Krsny, nie będą miały sensu. Pan Krsna po raz pierwszy przekazał Bhagavad-gitę bogu słońca, kilkaset milionów lat temu. Musimy przyjąć ten fakt i w ten sposób zrozumieć historyczne znaczenie Bhagavad-gity, bez fałszywej interpretacji, opierając się na autorytecie Krsny. Interpretowanie Bhagavad-gity bez odwoływania się do woli Krsny jest największą obrazą. Aby uchronić się od tej obrazy, należy zrozumieć Pana jako Najwyższą Osobę Boga, tak jak został On bezpośrednio zrozumiany przez Arjunę, pierwszego ucznia Pana Krsny Takie zrozumienie Bhagavad-gity jest prawdziwie korzystne i polecane dla pomyślności ludzkiego społeczeństwa w wypełnianiu misji życia.
Ruch świadomości Krsny jest konieczny w ludzkim społeczeństwie, dlatego że ofiarowuje on najwyższą doskonałość życia. Bhagavad-gita w pełni tłumaczy, w jaki sposób się to dzieje. Na nieszczęście światowi awanturnicy zrobili użytek z Bhagavad-gity, dając ujście swoim demonicznym skłonnościom i wprowadzając ludzi w błąd, jeśli chodzi o prawidłowe zrozumienie prostych zasad życia. Każdy powinien wiedzieć jak Bóg, Krsna, jest wielki i każdy powinien poznać rzeczywistą pozycję żywych istot. Każdy powinien wiedzieć, że żywa istota jest wiecznym sługą i jeśli nie służy Krsnie, musi służyć złudzeniu w różnych odmianach trzech gun natury materialnej, i wskutek tego podlega wiecznej wędrówce w cyklu narodzin i śmierci. Procesowi temu muszą podlegać nawet tzw. wyzwoleni spekulanci Mayavadi. Wiedza ta stanowi wielką naukę i każda żywa istota powinna słuchać jej dla swojej własnej korzyści.
Ludzie na ogół, szczególnie w tym wieku Kali, oczarowani są zewnętrzną energią Krsny i błędnie rozumują, że poprzez rozwój materialnego dobrobytu każdy człowiek będzie szczęśliwy. Nie posiadają wiedzy o tym, że ta materialna, zewnętrzna natura jest bardzo silna i każdy jest mocno ograniczony przez jej ścisłe prawa. Żywa istota jest szczęśliwie cząstką Pana, zatem jej naturalną funkcją jest bezpośrednia służba dla Pana. Pod wpływem złudzenia próbuje ona osiągnąć szczęście, służąc na różne sposoby zadowalaniu własnych zmysłów, co jednak nigdy nie uczyni jej szczęśliwą. Zamiast zadowalać swoje własne, materialne zmysły, powinna zadowalać zmysły Pana. Jest to najwyższą doskonałością życia. Pan chce tego i żąda tego. Należy zrozumieć to centralne zagadnienie Bhagavad-gity. Nasz ruch świadomości Krsny uczy cały świat tej najważniejszej rzeczy i ponieważ my nie profanujemy tematu Bhagavad-gity Taka Jaką Jest, wszyscy poważnie zainteresowani wyciągnięciem korzyści ze studiowania Bhagavad-gity muszą przyjąć pomoc od ruchu świadomości Krsny, aby zrozumieć Bhagavad-gitę praktycznie, pod bezpośrednim przewodnictwem Pana. Dlatego mamy nadzieję, ze ludzie wyciągną jak najwięcej korzyści ze studiowania Bhagavad-gity Taka Jaką Jest, którą tutaj prezentujemy. Jeśli chociaż jedna osoba zostanie czystym wielbicielem (bhaktą) Pana, będziemy uważali nasz wysiłek za sukces.
(podpis Prabhupada- w układzie strony
lub online)
12 maja 1971 A. C. Bhaktivedanta Swami
Sydney, Australia
om ajnana-timirandhasya jnananjana-śalakaya
caksur unmilitam yena tasmai śri-gurave namah
śri-caitanya-mano-'bhistam sthapitam yena bhu-tale
svayam rupah kada mahyam dadati sva-padantikam
Urodziłem się w najciemniejszej ignorancji i mój mistrz duchowy otworzył moje oczy światłem wiedzy. Ofiarowuję mu moje głębokie wyrazy szacunku.
O, kiedy Śrila Rupa Gosvami Prabhupada, który ustanowił w tym materialnym świecie misję mającą spełnić życzenie Pana Caitanyi, da mi schronienie u swych lotosowych stóp?
vande 'ham śri-guroh śri-yuta-pada-kamalam śri-gurun vaisnavamś ca
śri-rupam sagrajatam saha-gana-raghunathanvitam tam sa-jivam
sadvaitam savadhutam parijana-sahitam krsna-caitanya-devam
śri-radha-krsna-padan saha-gana-lalita-śri-viśakhanvitamś ca
Kłaniam się lotosowym stopom mojego mistrza duchowego i stopom wszystkich Vaisnavów. Kłaniam się lotosowym stopom Śrila Rupy Gosvamiego i jego starszego brata Sanatany Gosvamiego, jak również lotosowym stopom Raghunatha Dasy, Raghunatha Bhatty, Gopala Bhatty i Śrila Jivy Gosvamiego. Składam hołd Panu Krsnie Caitanyi i Panu Nityanandzie razem z Advaitą Acaryą, Gadadharą, Śrivasą i ich innymi towarzyszami. Składam hołd Śrimati Radharani i Śri Krsnie oraz Ich towarzyszkom, Śri Lalicie i Viśace.
he krsna karuna-sindho dina-bandho jagat-pate
gopeśa gopika-kanta radha-kanta namo 'stu te
O mój drogi Krsno, Ty jesteś przyjacielem strapionych i źródłem stworzenia. Ty jesteś panem pasterek gopi i kochankiem Radharani. Tobie składam hołd.
tapta-kancana-gaurangi radhe vrndavaneśvari
vrsabhanu-sute devi pranamami hari-priye
Składam hołd Radharani, Królowej Vrndavany, o cerze koloru stopionego złota. Ty jesteś córką Króla Vrsabhanu i jesteś bardzo droga Panu Krsnie.
vancha-kalpatarubhyaś ca krpa-sindhubhya eva ca
patitanam pavanebhyo vaisnavebhyo namo namah
Ofiarowuję wyrazy szacunku wszystkim Vaisnavom, wielbicielom Pana, którzy tak jak drzewo pragnień spełniają życzenia wszystkich, i którzy pełni są współczucia dla upadłych dusz.
śri-krsna-caitanya prabhu-nityananda
śri-advaita gadadhara śrivasadi-gaura-bhakta-vrnda
Składam hołd Śri Krsnie Caitanyi, Prabhu Nityanandzie, Śri Advaicie, Gadadharze, Śrivasie i wszystkim innym w sukcesji uczniów.
hare krsna hare krsna krsna krsna hare hare
hare rama hare rama rama rama hare hare
Bhagavad-gita jest również znana jako Gitopanisad. Jest ona esencją wiedzy wedyjskiej, a w literaturze wedyjskiej jednym z najważniejszych Upanisadów. Jest tak wiele komentarzy do Bhagavad-gity w języku angielskim, że ktoś może zapytać, czy istnieje potrzeba jeszcze jednego. To obecne wydanie może być wytłumaczone w następujący sposób. Ostatnio pewna Amerykanka poprosiła mnie, abym polecił jej jakieś angielskie tłumaczenie Bhagavad-gity. Oczywiście w Ameryce jest bardzo wiele wydań Bhagavad-gity dostępnych w języku angielskim, ale o ile mogłem się zorientować (nie tylko w Ameryce, ale również w Indiach), o żadnym z nich nie można powiedzieć, że jest autorytatywne, gdyż prawie w każdym z nich komentator wyraził swoje własne opinie, nie dotykając ducha Bhagavad-gity takiej jaką ona jest.
Duch Bhagavad-gity zawarty jest w samej Bhagavad-gicie. Jest to tak: jeśli chcemy zażyć jakieś lekarstwo, musimy zażyć je zgodnie z zaleceniami recepty. Nie możemy przyjąć lekarstwa według własnej fantazji lub kierując się wskazówkami przyjaciela. Musimy zażyć je zgodnie ze wskazówkami umieszczonymi na etykietce albo zgodnie z zaleceniem lekarza. Podobnie, Bhagavad-gitę powinniśmy rozumieć i przyjmować tak, jak poleca to jej autor. Autorem Bhagavad-gity jest Pan Śri Krsna. Jest On wspominany na każdej stronie Bhagavad-gity jako Najwyższa Osoba Boga, Bhagavan. Oczywiście słowo bhagavan czasami odnosi się do jakiejś potężnej osoby albo potężnego półboga, i niewątpliwie tutaj też bhagavan wskazuje na Pana Śri Krsnę jako wielką osobowość, ale równocześnie powinniśmy wiedzieć, że Pan Śri Krsna jest Najwyższą Osobą Boga, jak potwierdzili to wszyscy wielcy acaryowie (mistrzowie duchowi), jak Śankaracarya, Ramanujacarya, Madhvacarya, Nimbarka Svami, Śri Caitanya Mahaprabhu i wiele innych autorytetów wiedzy wedyjskiej w Indiach. Pan Sam dowodzi w Bhagavad-gicie, że jest Najwyższą Osobą Boga i jest przyjęty jako taki w Brahma-samhicie, wszystkich Puranach, a szczególnie w Śrimad-Bhagavatam, znanym jako Bhagavata Purana (krsnas tu bhagavan svayam). Zatem powinniśmy przyjąć Bhagavad-gitę tak, jak poleca to Sam Osoba Boga.
W Czwartym Rozdziale Gity (4.l-3) Pan mówi:
imam vivasvate yogam proktavan aham avyayam
vivasvan manave praha manur iksvakave 'bravit
evam parampara-praptam imam rajarsayo viduh
sa kaleneha mahata yogo nastah parantapa
sa evayam maya te 'dya yogah proktah puratanah
bhakto 'si me sakha ceti rahasyam hy etad uttamam
Pan informuje tutaj Arjunę, że Bhagavad-gita została po raz pierwszy przekazana bogu słońca, bóg słońca wytłumaczył ją Manu, z kolei Manu wytłumaczył ją Iksvaku, i w ten sposób, poprzez sukcesję uczniów, poprzez kolejnych jej mówców, przekazywany był ten system yogi. Jednak, z biegiem czasu, przekaz ten został przerwany i znajomość tego systemu zaginęła. Wskutek tego Pan musiał powtórzyć Bhagavad-gitę raz jeszcze, tym razem do Arjuny na polu bitewnym Kuruksetra.
Pan powiedział Arjunie, że przekazuje mu ten najwyższy sekret dlatego, że jest on Jego przyjacielem i bhaktą (wielbicielem). Oznacza to, że Bhagavad-gita jest rozprawą przeznaczoną szczególnie dla bhaktów Pana. Są trzy klasy transcendentalistów, mianowicie jnani (impersonaliści), yogini (praktykujący medytację) i bhaktowie (wielbiciele Pana). Pan mówi tutaj wyraźnie Arjunie, że czyni go pierwszym odbiorcą tej wiedzy w nowej parampara (sukcesji uczniów), ponieważ stara sukcesja została przerwana. Dlatego życzeniem Pana było ustanowienie następnej sukcesji (parampara), która kontynuowałaby linię myślenia idącą od boga słońca do innych. Pan zapragnął, aby Arjuna na nowo rozpoczął rozpowszechnianie Jego nauki. Chciał On, aby Arjuna został autorytetem w rozumieniu Bhagavad-gity. Widzimy więc, że Bhagavad-gita została przekazana Arjunie głównie dlatego, że był On bhaktą Pana, bezpośrednim uczniem Krsny i Jego bliskim przyjacielem. Zatem Bhagavad-gitę może najlepiej zrozumieć osoba, która posiada cechy podobne do Arjuny. To znaczy, że musi być ona bhaktą Pana i musi być w bliskim związku z Panem. Skoro tylko ktoś zostaje bhaktą Pana, ma on również bezpośredni związek z Panem. Jest to bardzo skomplikowany temat, ale krótko można powiedzieć, że bhakta (wielbiciel) posiada związek z Panem na jeden z pięciu różnych sposobów:
1. Może być wielbicielem Pana w stanie pasywnym;
2. Może być wielbicielem Pana w stanie aktywnym;
3. Może być wielbicielem Pana jako Jego przyjaciel;
4. Może być wielbicielem Pana jako Jego rodzic;
5. Może być wielbicielem Pana jako ukochany współmałżonek.
Arjuna był w związku przyjaźni z Panem. Oczywiście jest ogromna różnica pomiędzy tą przyjaźnij a przyjaźnią spotykaną w świecie materialnym. Ta przyjaźń jest przyjaźnią transcendentalną, którą nie każdy może posiadać. Każdy ma jakiś szczególny związek z Panem i związek ten może zostać odnowiony poprzez doskonałość służby oddania Jednak w obecnym stanie naszego życia zapomnieliśmy nie tylko o Najwyższym Panu, ale również o naszym wiecznym z Nim związku. Każda żywa istota z wielu, wielu bilionów i trylionów żywych istot, ma jakiś szczególny, wieczny związek z Panem. Nazywany jest on svarupa. Związek ten (svarupa) może zostać odnowiony poprzez proces służby oddania i stan taki nazywany jest svarupa-siddhi – doskonałością czyjejś konstytucjonalnej pozycji. Więc Arjuna był wielbicielem Najwyższego Pana i łączył go z Nim związek przyjaźni.
Należy zwrócić uwagę na to, w jaki sposób Arjuna przyjął Bhagavad-gitę. Zostało to opisane w Rozdziale Dziesiątym (10.12-14):
arjuna uvaca
param brahma param dhama pavitram paramam bhavan
purusam śaśvatam divyam adi-devam ajam vibhum
ahus tvam rsayah sarve devarsir naradas tatha
asito devalo vyasah svayam caiva bravisi me
sarvam etad rtam manye yan mam vadasi keśava
na hi te bhagavan vyaktim vidur deva na danavah
"Arjuna rzekł: Ty jesteś Najwyższą Osobą Boga, ostateczną siedzibą, najczystszym, Absolutną Prawdą. Jesteś wieczną, transcendentalną, oryginalną osobą, jesteś nienarodzonym i największym. Wszyscy wielcy mędrcy, jak Narada, Asita, Devala, Vyasa świadczą tak o Tobie, a teraz Ty Sam mi to oznajmiasz. O Krsno, całkowicie przyjmuję za prawdę wszystko to, co mi powiedziałeś. Ani bogowie, ani demony, o Panie, nie znają Twojej Osoby."
Po wysłuchaniu Bhagavad-gity od Najwyższej Osoby Boga, Arjuna zaakceptował Krsnę jako ...
witek4