Włodzimierz Lenin - Państwo i rewolucja - całość z komentarzami.pdf

(710 KB) Pobierz
Państwo i rewolucja - całość z
komentarzami
Włodzimierz Lenin,Ludwik Kulczycki
F. Hoesick, Warszawa, 1919
Pobrano z Wikiźródeł dnia 01/21/17
Państwo i Rewolucja
Przedmowa.
 Społeczeństwo
chcące się rozwijać normalnie powinno być
należycie informowane o różnych istniejących kierunkach
socjalno-politycznych, bez względu nawet na to, czy są one
pożyteczne, czy szkodliwe. Pierwsze należy naturalnie
propagować, krzewić; drugie zaś energicznie zwalczać.
Jednakże jedne i drugie należy dobrze znać.
 Tak
zwany „bolszewizm“ socjalno-demokratyczny w Rosji,
który bez mała rok prawie rządzi w Wielkorosji — jest
niewątpliwie zjawiskiem zasługującym na bliższe zbadanie,
zjawiskiem złowrogim, patologicznym, zarazem jednak nader
charakterystycznym i, w skutkach swych, doniosłym w sensie
ujemnym. Dla poznania tego kierunku nader cennym
dokumentem jest właśnie niniejsza praca Lenina, przywódcy
bolszewików, która obecnie udostępnioną została czytelnikom
polskim. Jest to dokument pierwszorzędnej wartości, zawiera
bowiem kwintesencję „mądrości“ politycznej i rewolucyjnej
bolszewików. Dokument ten jednak sam przez się, bez
odpowiednich objaśnień i komentarzy, nie nadaje się do
rozpowszechnienia, w społeczeństwie naszym łatwowiernym,
lgnącym do głośnych frazesów i wrażliwym na różne
„nowinki“ z Zachodu i Wschodu. Dla tego też, oddając
czytelnikom polskim ostatnią pracę Lenina do użytku,
wydawcy uznali za rzecz słuszną, aby poprzedzona ona była
wstępem historyczno-krytycznym, w którym, w zwięzłym
zarysie, przedstawionąby była geneza bolszewizmu, jako
kierunku socjalno-rewolucyjnego, oraz jego ocena ze
stanowiska uznającego zarówno konieczność rozległych
przeobrażeń socjalno-politycznych, jak i ciągłość rozwoju
społecznego, pod warunkiem niezbędnym celowości
przedsiębranych reform, z punktu widzenia interesów
społeczeństwa.
 Czyniąc
zadość żądaniu wydawców napisałem wstęp
historyczno-krytyczny. W końcu zaś książki umieszczam mały
dodatek charakteryzujący praktykę teorji bolszewickich.
Ludwik Kulczycki.
 Warszawa,
d. 30 lipca 1918 r.
Wstęp.
I.
 „Bolszewizm“
wyłonił się z lewego skrzydła Rosyjskiej
Socjalno-Demokratycznej Partji Robotniczej. Nazwa
„bolszewizm“ nie pochodzi, jak to niektórzy sądzą mylnie,
stąd, że zwolennicy tego kierunku żądają więcej od
zwolenników innych umiarkowanych kierunków (bolsze
znaczy, w języku rosyjskim, więcej); lecz powstała dlatego, że
w 1904 roku, po rozłamie w partji, zwolennicy Lenina tworzyli
większość. Członków tej to większości nazwano już w 1904
roku „bolszewikami“, członków zaś mniejszości
„mieńszewikami“.
 Tyle
co do samej nazwy.
 Co
zaś do kierunku, to bolszewizm, od samego początku
swego istnienia, wyróżniał się od innych kierunków socjalno-
demokratycznych przez swoje poglądy nie tyle programowe, w
ścisłym znaczeniu tego wyrazu, ile raczej — organizacyjno-
taktyczne.
 Lenin
i jego zwolennicy stali na tym stanowisku, że partja
powinna być zgrupowaniem ścisłym, obejmującym nie tyle
ogół współwyznawców ideowych, ile raczej ludzi nietylko
ożywionych ideą wspólną, lecz złączonych węzłami dyscypliny
organizacyjnej, z których każdy spełnia określoną funkcję.
Bolszewicy byli zawsze centralistami, w sprawach
organizacyjnych, przez co wyróżniali się od innych socjalistów
rosyjskich. Między nimi a mieńszewikami były jeszcze inne,
nie mniej ważne różnice.
 Podczas
kiedy mieńszewicy stali na tym stanowisku, że
rewolucji nie można wywołać i zorganizować, lecz, że zjawia
się ona żywiołowo jako dojrzały wynik długiego procesu
przygotowawczego, na tle całego rozwoju społeczeństwa;
bolszewicy dowodzili, że, w stopniu pewnym, rewolucję można

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin