Kruk – piosenka litewska Sponad lasu, sponad chmury, Na dolinę sioła Kruk się spuścił czarnopióry, Na żer dziatwę woła. Ej! żerował gdzieś na grobie Wpośród bojowiska: Krwawą rękę trzyma w dziobie, Na niej pierścień błyska! - „Czarny kruku! z jakiej strony Burze cię przygnała? Skąd ten pierścień pozłocony I ta ręka biała?” - „Za górami, ej, dziewczyno! Był tam bój nielada! Krwi młodzieńczej rzeki płyną, Głów tysiącem pada! Zakopuje lud roboczy Bohaterskie głowy; Na mołojców orle oczy Sypie żwir surowy. Po kurhanach, jak kopacze, Wyją wilków stada, I niejedna matka płacze, Na grób Pierami pada!” Dziewczę jękiem pierś rozrywa, Twarz we dłonie chow: - „Dodaż moja nieszczęśliwa! Biednaż moja głowa! Wiem już teraz kto zabity, Czyja to dłoń biała: Jam ten pierścień złotolity Lubemu oddała!” 1084
P.Kuba-47