Katecheza 1
1. Z RADOŚCIĄ POZNAJEMY SIĘ NAWZAJEM
Ogólne cele katechetyczne
Integracja grupy.
Stworzenie klimatu otwartości i serdeczności.
Cele szczegółowe
Wiedza
Dziecko:
– rozpoznaje osoby ze swojej grupy rówieśniczej
– pamięta imiona swoich kolegów i koleżanek
– określi swoje zainteresowania.
Umiejętności
– potrafi przedstawić się
– potrafi bawić się z rówieśnikami.
Postawy
– bierze udział w grach i zabawach
– odpowiada na pytania katechety.
Metody i techniki
:
integracyjne (zabawa w zapamiętywanie imion, zabawa z piłką), opowiadanie,
rozmowa.
Środki dydaktyczne
: pacynka Kasi, tekst opowiadania o Kasi, piłka, cukierki.
I. WPROWADZENIE
K. wita dzieci bardzo serdecznie, rozmawia z każdym dzieckiem, przedstawia się i pyta o imię każde dziecko.
Nawiązanie kontaktu z dzieckiem może stanowić kilka pierwszych minut katechezy
.
II. AKTYWIZACJA
1. Ćwiczenia integracyjne
1.1. Przezwyciężanie nieśmiałości dzieci i nawiązanie pierwszych kontaktów w grupie
Dzieci stoją w kręgu, K. podaje swoje imię, a wszystkie dzieci je powtarzają. Pierwsze dziecko stojące po
prawej stronie K. mówi swoje imię, a wszystkie dzieci je powtarzają w takiej formie, jak zostało ono wypowiedziane, aż do przedstawienia się ostatniego dziecka.
1.2. Zabawa z piłką
Dzieci stoją w kręgu. K. mówi swoje imię i rzuca piłkę do wybranego dziecka. Dziecko, które złapało piłkę,
wypowiada swoje imię i odrzuca piłkę do następnego dziecka wywołując jego imię. K. troszczy się o to, aby
każde dziecko zostało włączone w zabawę. Na koniec zabawy gru
pa może być nagrodzona cukierkami.
2. Rozmowa z dziećmi
K. zwraca się do dzieci:
Cieszę się, że was widzę, że mogę z wami porozmawiać i uśmiechać się do was. Cieszę się, że po
wiedzieliście mi swoje imiona. Każdy człowiek ma swoje imię. Na nasze spotkanie będzie przychodzić
jeszcze jedna dziewczynka, która chce się nam przedstawić i powiedzieć swoje imię.
K. prezentuje pacynkę Kasi i okładkę podręcznika dziecka.
Ta dziewczynka uśmiecha się do nas i jest naszą koleżanką. Ma na imię Kasia i będzie nam opowiadać o swoich przygodach. Proszę, powiedzcie, jak ona ma na imię?
Dzieci odpowiadają.
3. Opowiadanie
K., posługując się pacynką Kasi (lub ilustracją Kasi z okładki podręcznika dziecka), opowiada jej historię:
Mam pięć lat. Mieszkam z mamą, tatą i starszym bratem Piotrkiem w małym domu. Często
odwiedza nas babcia Marysia i dziadek Józek. Bardzo kocham swoją rodzinę. Dzisiaj rano mama
obudziła mnie, żebym po raz pierwszy wybrała się do przedszkola. Powiedziała do mnie:
– Moja kochana córeczko, musisz iść do przedszkola, żeby nauczyć się wielu rzeczy.
– Och, mamo, ale ja już umiem tyle rzeczy! Umiem biegać, skakać, liczyć do pięciu i ubierać
moją lalkę, Zuzię.
– To dobrze, że to wszystko potrafisz, Kasiu, lecz na tym jeszcze nie koniec.
Wcale nie byłam o tym przekonana, ale posłuchałam mamy i grzecznie ubrałam się. Kiedy przy-
szłyśmy do przedszkola, wszystko wydało mi się tu obce. Niektóre dzieci płakały, a inne cieszyły
się i uśmiechały się przyjaźnie. W sali przedszkolnej zobaczyłam moją koleżankę, Anię, z którą się
często bawiłam, i już nie byłam samotna. Kiedy rozejrzałam się dookoła, zobaczyłam mnóstwo zabawek. A za chwilę weszła pani. Uśmiechnęła się, przywitała z dziećmi, a potem już wszyscy grali w berka. Wkrótce poznałam wiele nowych koleżanek i kolegów.
4. Rozmowa na temat opowiadania
– Z kim mieszka Kasia?
– Kto często odwiedza Kasię w domu?
– Dokąd wybierała się Kasia dzisiaj rano?
– Jak czuła się Kasia, gdy przyszła do przedszkola?
– Kogo spotkała Kasia w przedszkolu?
– A kogo wy spotkałyście dzisiaj w przedszkolu?
–
III. ZAKOŃCZENIE
1. Rymowanka
K. proponuje krótką rymowankę do zapamiętania:
Dziś poznaję osób wiele, to są moi przyjaciele.
K. rozdaje dzieciom podręczniki, omawia sposób korzystania z nich i poleca wykonać zadanie z katechezy
nr 1.
2. Modlitwa
Dzieci stoją w kręgu i powtarzają za K. słowa modlitwy:
– Dobry Boże, cieszymy się, że jesteś z nami.
– Dobry Boże, dziękujemy Ci za nowych przyjaciół.
– Dobry Boże, chcemy się z Tobą spotykać.
KĄCIK KATECHETY
1. Rozważanie
„Choćby ci dał Pan chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, ale oczy twoje
patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: «To jest droga, idź
nią!», gdybyś zboczył na prawo lub na lewo”.
(Iz 30,20-21)
„Idźcie i nauczajcie wszystkie narody”.
(Mt 28,19)
2. Okruch mądrości
„Nie wiesz, dokąd prowadzi Twoja droga? Tego nie musisz wiedzieć. Zrób tylko następny krok.
Potem Bóg znów wskaże ci, gdzie postawić następny. Idź więc krok po kroku, aż w końcu stwierdzisz:
«Bóg prowadził mnie według mądre
go planu drogą wiodącą do wspaniałego celu»”.
(M. Basilea Schlink)
3. Wiersz
Wyszedłem szukać Ciebie o świcie i w trwodze,
Nie znajdując, myślałem, żem szedł drogą kłamną;
I spotkałem Cię, kiedym odwrócił się w drodze,
Bowiem przez całe życie krok w krok szedłeś za mną.
Wędrowałem dzień cały pod cienia ciężarem,
W chłodziem południe minął, by oto u końca
Płonąć Tobą, o zmierzchu mym, czerwonym żarem
Jako wieczorna rzeka o zachodzie słońca.
(Leopold Staff)
4. Warto przeczytać
T. Böhner,
Zabawy ułatwiające nawiązywanie kontaktów
, Kielce 2002.
I. Flemming,
Po prostu zaczynamy. Praktyczne porady z zakresu pedagogiki zabawy
, Kielce 1999.
J. Griesbeck,
Poznajemy się w zabawie
, Kielce 2006.
J. Halbig, R. Wehnert,
Bawimy się wszyscy cz. 1. Pierwszy kontakt i komunikacja w zabawie
, Kielce
2000.
W. Hoffsümmer,
Bóg i dziecięcy świat. Wychowanie religijne dzieci w wieku przedszkolnym i w szkole
podstawowej
, Kielce 2000.
L. von Keyserlingk,
Opowieści o przyjaźni
, Kielce 2001.
Z. Trzaskowski,
Na imię mam miłość
, Kielce 1997.
elcik