technik_artykul_2010_02_28917.pdf

SYLWETKI TECHNIKI DENT YST YCZNEJ

N OWOCZESNY T ECHNIK D ENTYSTYCZNY

S ą na szczycie techniki den-

tystycznej. Postanowili

więc podzielić się doświadcze-

niem. Agnieszka Jasek i Piotr

Górski – cenieni technicy

– wraz z działem produkcji fil-

mowej Wydawnictwa Elamed

i redakcją „NTD” współpra-

cowali przy produkcji filmu

instruktażowego. O formie

i zaletach takich szkoleń

rozmawiały Anna Olszew-

ska i Bernadetta Ciesek.

Multimedialnie znaczy...

kompleksowo

Dział produkcji filmowej

Wydawnictwa Elamed i redakcja

„Nowoczesnego Technika

Dentystycznego” jest w trakcie

produkcji drugiego multimedialnego

filmu instruktażowego dla techników.

Byliście trenerami odkrywającymi

przed odbiorcami tajniki pracy. Jak

oceniają Państwo taką formę szkolenia?

Agnieszka Jasek: Formę szkolenia multi-

medialnego oceniam bardzo pozytywnie

głównie dlatego, że odbiorca może wró-

cić do tego typu szkolenia w całości lub

do jego fragmentów. Przyznam, że jakiś

czasu temu sama nagrywałam własne

szkolenia i dzięki możliwości odtwarza-

nia nagrania byłam w stanie dostrzec

niedoskonałości i usprawnić swoją pracę.

Jeżeli chodzi o wyprodukowane filmy,

to chciałam podkreślić, że w porównaniu

z Piotrem mam inną technikę pokazywa-

nia i objaśniania słuchaczom pewnych

czynności, dlatego zapewniam, że będąc

w posiadaniu obu kursów multimedial-

nych, odbiorcy będą mogli naprawdę

wiele się nauczyć.

Piotr Górski: Byłem pierwszą osobą

w Polsce, która zmierzyła się z tą formą

przekazu precyzyjnych informacji na te-

mat technologii i sposobów postępowa-

nia. Przyznam szczerze, że sam byłem

ciekaw, jaki będzie odbiór. Opinie, które

do mnie docierają, są zaskakująco dobre.

Wiele osób dzwoni, dopytuje i odnosi

się do tego, co sugerowałem w filmie.

Na szczęście nie było żadnych negatyw-

nych. Osobiście bardzo cieszyłbym się,

gdyby w momencie, kiedy zaczynałem

przygodę z techniką dentystyczną, ist-

niało takie narzędzie jak multimedialny

film szkoleniowy. Byłem samoukiem,

wiedzę zdobywałem w najkosztow-

niejszy sposób – ucząc się na wła-

snych błędach, a film daje możliwość,

by w zaciszu własnego laboratorium

wypróbować konkretne porady w prak-

tyce. Dobrze, że Wydawnictwo Elamed

chce stworzyć wideobibliotekę, gdyż

umożliwi to odbiorcom spojrzenie na te-

matykę z różnych punktów widzenia.

Moim zamysłem w tej prezentacji nie

była chęć nauczenia odbiorców wszyst-

kiego, chciałem podkreślić najistotniejsze

elementy procedury, które pomogą im się

rozwijać. Film nagrywaliśmy, gdy byłem

po kilku latach pracy jako demonstrator.

Wiedziałem, jak jestem odbierany w cza-

sie bezpośredniego kontaktu ze słucha-

czami, pracując z technikami i przeka-

zując wiedzę. Wiedziałem, o co pytają,

SYLWETKI TECHNIKI DENT YST YCZNEJ

2 /2010

A.J.: Ja również wspominam ten okres

pozytywnie. Tuż po nagraniu miałam

wrażenie, że czeka mnie sporo popra-

wek, ale okazało się, że nagranie było

bardzo poprawne. Pomoc przy montażu

okazała się z kolei bardzo ciekawym

doświadczeniem.

Co myślą Państwo o sposobach

kształcenia techników dentystycznych

w Polsce?

P. G. : Uważam, że sposób kształcenia

idzie w troszeczkę innym kierunku, niż

powinien. Jestem z pokolenia techników,

których rekrutowano na podstawie

zdolności manualnych. Predyspozycje

intelektualne były rzeczą wtórną, samo

ukończenie szkoły średniej świadczyło

o tym, że osoba jest przygotowana do dal-

szego przyswajania wiedzy. Natomiast

fakt, że obecnie każdy po maturze dostaje

się na wydziały techniki dentystycznej,

jest dla mnie błędem. Szkolenia firmowe

nie mogą wypełniać luki edukacyjnej,

a takie są oczekiwania kursantów. Co-

raz częściej ludzie tak właśnie traktują

nasze szkolenia. Poza tym nie jestem

przekonany, czy jest konieczność posia-

dania tytułów magistrów czy inżynie-

rów techniki dentystycznej. Nie należy

w ten sposób leczyć kompleksów czy

poprawiać stosunków z lekarzami. Nasi

koledzy z Zachodu nie potrzebują tytu-

łów naukowych. Technik jest oceniany

na podstawie sprawności zawodowej.

Może być mistrzem techniki dentystycz-

nej, ale nie musi być magistrem, choć

nie znaczy to, że nie widzę potrzeby

dalszego kształcenia. Znam kilka osób,

które myślą o doktoracie, i cieszę się,

że powstaną ich publikacje, które wniosą

wiele w nasz dorobek. Rozumiem pracę

naukową, która ma służyć rozwojowi

z czym się zmagają, czego nie potrafią.

Inni trenerzy mogą w filmie ukazać zu-

pełnie inne aspekty tematu.

bym była sparaliżowana. Podobnie jak

Piotr uważam, że objaśnianie różnych

kwestii na żywo uczestnikom kursu

i przed kamerą różni się bardzo, m.in.

sposobem przekazu czy gestykulacji.

Przyznam, że było to niesamowite i bar-

dzo oryginalne przeżycie, ale chyba nie

dałabym się namówić na ponowne wystą-

pienie przed kamerą (uśmiech).

Rzeczywiście odbiorca jest

nieskrępowany, oglądając film,

a co z Państwa odczuciami. Czy „oko

kamery” Państwu przeszkadzało?

P. G. : Lubię mówić do ludzi, lubię kontakt

bezpośredni. W trakcie szkoleń nie mam

standardowego schematu postępowania,

wszystko zależy od tego, jak jestem od-

bierany. Jeżeli jakiś punkt wzbudza za-

interesowanie, wyczerpuję go, jeżeli nie,

to tłumaczę kolejny etap. Komfort daje

mówienie do ludzi na żywo, kamera jest

rzeczą sztuczną, zaczynam mówić sam

do siebie. Mnie to stresowało. Chciałem

spełnić oczekiwania i widziałem ocza-

mi wyobraźni tę drugą stronę, że tam

będzie ktoś siedział w zaciszu, być może

w szkole, bo tam też będzie ten film wy-

świetlany, ale widziałem tę drugą osobę,

która będzie mnie oglądać. To mi uła-

twiało pracę, choć przyznaję sytuacja

stresowała mnie, zastanawiałem się, jak

wyglądam, jak brzmię.

Pomijając to „nieszczęsne” poczucie

stresu, jak wspominają Państwo

pracę nad filmem Wydawnictwa

Elamed, zarówno samo nagranie, jak

i postprodukcję?

P. G. : Bardzo miło. To było bardzo miłe

doświadczenie, tym bardziej, że kontakty

z Wydawnictwem mamy bardzo dobre,

z niektórymi pracownikami bardzo się

lubimy. Na początku miałem dużo obiek-

cji. Nie spojrzałem na projekt. Z punktu

widzenia społecznego nie sądziłem,

że to może przynieść, aż tyle korzyści

środowisku, ale redakcja „Nowoczesnego

Technika Dentystycznego”, w szczegól-

ności Jacek Nocuń, byli na tyle skuteczni

i mieli tyle argumentów, że przekonali

mnie do udziału w projekcie (uśmiech).

Jeżeli chodzi o postprodukcję, również

wspominam ten czas jako ciekawe, nowe

i przyjemne doświadczenie. Montażysta

i grafik Adam Adamowicz niezwykle

profesjonalnie zajął się materiałem fil-

mowym.

Porównanie technik

napalania ceramiki

na struktury metalowe oraz ZrO 2

nowe idee HeraCeram

A.J.: (uśmiech) Przyznam szczerze,

że w życiu nie byłam tak zdenerwowana.

Miałam wrażenie, że jeszcze chwilka

i zapomnę wszystko, co wiem, co chcę

przekazać. Efekt oczywiście jest bardzo

dobry, ale pamiętam, że czułam się jak-

SYLWETKI TECHNIKI DENT YST YCZNEJ

N OWOCZESNY T ECHNIK D ENTYSTYCZNY

Podopieczni Agnieszki Jasek w Dental Union

Laboratory

Tech. dent. Agnieszka Jasek podczas nagrania filmu instruktażowego

technologii. Uczelnie często nie mają

funduszy i wykładowców, zawodowych

techników dentystycznych, którzy prze-

kazywaliby wiedzę. Mogę pojechać

do szkoły i zrobić wykład, ale nie mogę

być nauczycielem, nawet gdybym chciał.

Wiem, że nie skończę studiów, które taką

możliwość by mi dawały, bo nie chcę, nie

o to chodzi.

Nie mamy też mocnej grupy, która

dbałaby o nasze interesy, nie mamy grupy

wpływowej, która mogłaby oddziaływać

na sposób szkolenia. Nie mam prawa

krytykować osób, które się tym zajmują,

gdyż starają się coś zmienić i doceniam

to. Mało tego, jestem pod dużym wraże-

niem ich samozaparcia i poświęcenia.

Moim zdaniem w szkołach brakuje

przedmiotów plastycznych. Technik

musi mieć szerokie pojęcie o kształcie,

fakturze, przeniesieniu kształtu, perspek-

tywie i kolorze.

ustawianie zębów, charakterystyka

kształtu zęba.

Niestety szkoły nigdy nie będą w sta-

nie nadążyć za technologiami, dlatego

prowadzący zajęcia powinni jak najwcze-

śniej uświadamiać młodzieży potrzebę

inwestowania w szkolenia firmowe na te-

renie Polski lub kursy zagraniczne.

Ponadto, patrząc na podział obowiąz-

ków we własnej pracowni, stwierdzam,

że w dobrze prosperującej pracowni

technicznej potrzebni są różni ludzie:

rzeźbiarze, artyści, osoby skrupulatne, ty-

powi rzemieślnicy, odlewnicy. W każdym

dziale, na każdym etapie pracy potrzebni

są ludzie o odmiennych cechach i predys-

pozycjach. Dlatego sądzę, że niezwykle

istotna jest nauka kierunkowa. Szkoły

techniki powinny uczyć wszystkiego,

ale podobnie jak na studiach w pew-

nym momencie powinny rozpocząć

się specjalizacje. Przecież wykładowcy

współpracujący ze studentami bardzo

szybko są w stanie wydobyć umiejętności

i talenty studentów i już wtedy powin-

ni ich ukierunkować. Rynek techniki

kształtuje się podobnie, są technicy wy-

specjalizowani, do których prace trafiają

na konkretnym etapie przygotowań.

P.G.: Poziom nie jest zależny od firmy,

która przewodzi szkoleniu, tylko od po-

szczególnych demonstratorów – tak

to oceniam. Nadal za mało jest takich

osób. Wysoki poziom i dobra realizacja

szkolenia są wówczas, kiedy prowadzi

je dobry szkoleniowiec, obiektywny,

wiarygodny i doświadczony.

A.J.: Ja z kolei uważam, że szkolenia

w Polsce, pomijając te firmowe takich

potentatów jak Heraeus Kulzer, KaVo,

Ivoclar Vivadent czy DeguDent, dość

znacząco odbiegają poziomem od szko-

leń zagranicznych. Różnica jest ogrom-

na, jeśli chodzi na przykład o zaplecze

szkoleniowe. W Polsce najczęściej

wykorzystuje się laboratoria i pracow-

nie po godzinach ich codziennego

funkcjonowania. Placówki medyczne

czy uniwersytety z kolei nie mają do-

brego sprzętu. Na Zachodzie są odręb-

ne jednostki organizacyjne i miejsca

szkoleniowe dostosowane do potrzeb

konkretnego kursu. Wszystko jeszcze

przed nami.

A.J.: Ja ukończyłam licencjat i szkołę

wyższą. Mogę jedynie stwierdzić, że naj-

lepszą formą nauki wciąż jest praktyka

w laboratorium. To od lat się nie zmie-

nia. Bardzo często osobiście staję się

nauczycielem osób zgłaszających się

do mnie w sprawie pracy. Należy jednak

pamiętać, iż adepci techniki dentystycz-

nej bardzo wiele zawdzięczają szkołom.

Standard i podstawy potrzebne do pracy

są omawiane dobrze, np. techniczne

Dziękuję za rozmowę.



W związku z planami wzbogacania

„Wideoteki Nowoczesnego Technika

Dentystycznego” prosimy o wszelkie su-

gestie i uwagi, które mogą być pomocne

w udoskonalaniu kolejnych produkcji.

Jak oceniają Państwo poziom

i realizację kursów i szkoleń

organizowanych z myślą

o technikach dentystycznych?

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: