Krwiak jako powikłanie po znieczuleniu
Zranienie naczynia kwionosnego lub splotu żylnego powoduje niewielkie krwawienie, natomiast zranienie większego naczynia w głębi tkanek może spowodować powstanie krwiaka. Czynnikami, które predysponują do tego powikłania są miażdżyca naczyń i skazy krwotoczne. Najczęściej powstają w trakcie znieczulania n. zębodołowych górnych tylnych, przez uszkodzenie splotu skrzydłowego, n. zębodołowego dolnego w przestrzeni skrzydłowo- żuchwowej oraz znieczulenia nasiękowego w dnie jamy ustnej. Jeśli nie dojdzie do zakażenia krwiaka oraz jeśli jest nie dużych rozmiarów- o cofa się bez następstw.
Ich zakażenie powoduje powstawanie ropnia, zazwyczaj o burzliwym przebiegu.
W czasie znieczulania jeśli zaobserwujemy szybko narastającego krwiaka, należy zaprzestać podawanie znieczulenie, następnie zastosować ucisk, aby spowodować zapadnięcie ścian uszkodzonego naczynia. Polecamy stosowanie zimnych okładów w pierwszej dobie, a następnie okłady rozgrzewające, aby przyspieszyć wchłanianie wynaczynionej krwi.
Diagnostyka kamicy
Rozpoznanie kamicy ślinianek określamy na podstawie wywiadu, badanie klinicznego, radiologicznego i USG.
W wywiadzie pytamy o bolesność –kolkę kamiczą, powiększenie gruczołu podczas żucia. Przebieg kliniczny jest bezobjawowy tylko wówczas gdy drobny konkrament nie powoduje niedrożności przewodu wyprowadzającego lub znajduje się w miąższu ślinianki. W przypadku niedrożności występuje nagły obrzęk ślinianki, szczególnie podczas jedzenia twardych lub kwaśnych pokarmów
Badanie przedmiotowe polega na oburęcznym, wewnątrz i zewnątrzustnym .badaniu dzięki któremu możemy wyczuć obecność kamienia w przewodzie wyprowadzającym oraz wzmożoną spoistość gruczołu. Występuje bolesność uciskowa, obrzęk ślinianki i jej ujścia. Obserwujemy również zaburzenia w wydzielaniu śliny w postaci zmniejszenia jej wydzielania, ponadto w przypadku współistnienia zapalenia może występować wyciek treści ropnej. Zgłębnikiem, kulkowym poprzez ujście można dotrzeć do miejsca niedrożności przewodu i wyczuć kamień.
Badanie radiologiczne jest najbardziej przydatne kiedy obraz kliniczny i wywiad nasuwają podejrzenie obecności złogów ślinowych.
Zdjęcia wewnątrzustne: wykonujemy zdjęcie zgryzowe żuchwy pozwalające na uwidocznienie 2/3 przednie przewodu wyprowadzającego ślinianki podżuchwowej.(przewód Whartona), tylna część uwidacznia się w projekcji skośnej.
Uwidocznienie złogów w przyusznicy jest trudniejsze ze względu na kręty przebieg przewodu Stenona, przez co jedynie sialolity w przedniej części przewodu mogą być zobrazowane.
Zdjęcia zewnątrzustne, czyli pantomograficzne uwidaczniają sialolity w tylnej części przewodu ślinianki podżuchwowej lub w obrębie miąższu gruczołu, aby je lepiej wykonać należy wysunąć brodę ku przodowi i przycisnąć język wraz z dnem jamy ustnej palcem wskazującym ku dołowi.
W przypadku gdy kamień nie uwidacznia się na zdjęciu rtg w związku z przewagą w jego składzie związków nieorganicznych wykonujemy sialografię. Uwidacznia się wówczas miejsce niedrożności, co pośrednio świadczy o obecności kamienia.
Obraz kamienia na rtg różnicujemy z: zwapniałym węzłem chłonnym, kamieniem żylnym, ogniskiem zagęszczenia kości, kostniakiem, zawiązkiem zęba lub pozostawionym korzeniem.
USG w kamicy wykaże złóg w postaci hiperechogenicznego ogniska.
Na podstawie tych wszystkich badań stawiamy diagnozęJ
3. Owrzodzenia jamy ustej.(gruźlica, kiła nowotwór)
Owrzodzenie (ulceratio) jest to ubytek skóry lub błony śluzowej powstający pod wpływem przewlekle działającego bodźca zewnątrz lub wewnątrzpochodnego. Jest następstwem rozpadu tkanek. Owrzodzenie jest często występującą zmianą w jamie ustnej pod wpływem wielu różnorodnych czynników. W ocenie owrzodzeń musi być ustalona ich przyczyna i wdrożone przyczynowe leczenie. Brak poprawy lub wyleczenia do 7 dniu jest bezwzględnym wskazaniem do pobrania wycinka i jego histologicznego zbadania.
Owrzodzenie gruźlicze: powstaje w miejscach, gdzie błona śluzowa jest najbardziej narażona na urazy, a więc na brzegach języka, błonie śluzowej policzków, na wysokości powierzchni żującej zębów, w okolicy pozatrzonowcowej, rzadziej na dziąśle. Kształt owrzodzenia jest różny, brzegi nierówne, poszarpane, zasinione, owrzodzenie jest płytkie, dno pokryte wydzieliną, po której usunięciu uwidaczniają się ziarnistości łatwo krwawiące. Po uciśnięciu owrzodzenia szkiełkiem widoczne gruzełki w postaci „mlecznej” kawy. Owrzodzenie jest bolesne, powoduje obfite ślinienie, najczęściej są to owrzodzenia wtórne
beaciha