Złamania kości ramiennej
Złamania bliższego końca kości ramiennej: głowy, szyjki anatomicznej lub chirurgicznej, guzka większego lub mniejszego
Objawy kliniczne:
· tkliwość miejscowa
· ruchomość patologiczna
· bólowe ograniczenie ruchomości stawu ramiennego
· zniekształcenie bliższej części ramienia
· obrzęk, krwiak
· możliwość uszkodzenia naczyniowo-nerwowego
zasady leczenia:
a) młodzi pacjenci: zachować kość i funkcję
b) starsi chorzy: usunąć ból, zachować funkcję
c) konieczne odtworzenie anatomii czynnościowej
leczenie nieoperacyjne:
· repozycja
· unieruchomienie w opatrunku gipsowym (Desaulta, piersiowo-ramienny odwodzący)
· u ludzi starszych niekiedy leczenie czynnościowe – akceptacja przemieszczenia
· unieruchomienie w opatrunku Desaulta do czasu ustąpienia dolegliwości bólowych i rozpoczęcie ćwiczeń na temblaku
kiedy?
· zaawansowany wiek
· stabilne złamanie
· obciążenia „internistyczne”
· starsze osoby – ryzyko operacyjne, świadoma decyzja
wskazania do leczenia operacyjnego:
· złamanie z przemieszczeniem niemożliwe do nastawienia metodami zachowawczymi (interpozycja)
· złamania wieloodłamowe u ludzi poniżej 50 rż
· złamania ze zwichnięciem głowy kości ramiennej
· złamania powikłane uszkodzeniem naczyniowo-nerwowym
leczenie operacyjne:
· zamknięta lub otwarta repozycja złamania i stabilizacja odłamów przy pomocy:
o wiązki drutów Kirschnera
o płytki i wkrętów
o prętów śródszpikowych (Rusha lub prętów blokowanych)
zespolenie „minimalne” – zneutralizować złamanie z maksymalnym skróceniem czasu i ryzyka operacji
złamanie trzonu kości ramiennej:
· poprzeczne lub wieloodłamowe z mechanizmu bezpośredniego
· skośne lub spiralne z mechanizmu pośredniego
objawy:
· zaburzenie osi kończyny
· miejscowo żywa bolesność
· patologiczna ruchomość na wysokości złamania
· może współistnieć uszkodzenie nerwu promieniowego
leczenie:
· bezoperacyjne
· właściwe dla większości rodzajów złamań
· etapy:
1. zamknięta repozycja złamania
2. unieruchomienie:
o w opatrunku gipsowym (wiszący, piersiowo-ramienny odwodzący, Desaulta lub typ U)
o przez wyciąg bezpośredni
6-8 tyg. w złamaniach spiralnych lub skośnych
8-12 tyg. w złamaniach poprzecznych
3. usprawnianie
inny slajd:
ü wyciąg bezpośredni (za wyrostek łokciowy)
ü „overhead” z obciążeniem 1/15 masy ciała
ü po 4-6 tyg. unieruchomienie gipsowe
wyniki leczenia bezoperacyjnego są dobre: 95-100% pacjentów uzyskuje zrost
wskazania operacyjne:
· niepowodzenie leczenia bezoperacyjnego
· brak zrostu
· złamanie patologiczne
· złamania otwarte
· złamania wielopoziomowe
· towarzyszące uszkodzenie naczyniowe
· pacjenci z mnogimi uszkodzeniami
· brak powrotu funkcji nerwu promieniowego
ZAMKNIĘTA (PÓŁOTWARTA) REPOZYCJA WEWNĘTRZNA STABILIZACJA
Zalety zespoleń śródszpikowych:
· wydolne biomechaniczne
· możliwa zamknięta repozycja i stabilizacja
· respektują zasady biologii gojenia złamań (ukrwienie, pobudzenie gojenia)
· wskazane w większości złamań trzonu ramienia
OTWARTA REPOZYCJA WEWNĘTRZNA STABILIZACJA PŁYTKĄ
· dostępy operacyjne: triceps split, triceps split z mobilizacją nerwu, elewacja tricepsa
ZŁAMANIA OTWARTE TRZONU KOŚCI RAMIENNEJ: zaopatrzenie rany, repozycja, stabilizacja zewnętrzna
ZŁAMANIA TRZONU KOŚCI RAMIENNEJ – podsumowanie:
· w większości przypadków dają się wyleczyć bezoperacyjnie
· zespolenie śródszpikowe jest pierwszą opcją operacyjną
· otwarta repozycja i stabilizacja płytką jest wskazana tylko w ściśle określonych przypadkach
· stabilizator zewnętrzny pozwala leczyć złamania otwarte
· nie można zapomnieć o nerwie promieniowym
amfalko