PUŁAPKA PŁYNNOŚCI (Keynes)
Zjawisko pułapki płynności opisuje sytuacja, gdy popyt na pieniądz, wywołany motywem spekulacyjnym, jest doskonale wrażliwy na zmiany stopy procentowej i całkowicie niewrażliwy na zmiany dochodu, a każda wielkość podaży pieniądza jest wchłaniana przez wzrost zasobów pieniądza spekulacyjnego.
Przy wysokiej stopie procentowej (np. r1) duża część zasobów finansowych sektora prywatnego zostaje ulokowana w aktywach oprocentowanych, a popyt na gotówkę jest niewielki. Początkowo jest on również mało elastyczny względem zmian stopy procentowej, a robi się coraz bardziej elastyczny, gdy ona się obniża. Wzrost podaży pieniądza wywołuje obniżkę stopy procentowej równoważącej rynek (MS – podaż pieniądza). Niższy poziom stopy procentowej powoduje, że większa ilość ludzi decyduje się utrzymywać pieniądze w gotówce. Nie chcą nabywać nowych obligacji sądząc, że teraz wzrost stopy procentowej jest bardziej prawdopodobny od jej dalszego spadku, więc boją się straty w wyniku spadku ceny rynkowej obligacji (rosnąca stopa procentowa obniży cenę obligacji). Ta sytuacja powtarza się aż do momentu, gdy przy podaży pieniądza MS3 stopa procentowa spada do poziomu r3. Dalszy wzrost podaży pieniądza i spadku stopy procentowej nie ma w ogóle wpływu na bieżąco emitowane papiery wartościowe (całość oszczędności jest trzymana w gotówce). Dzieje się tak dlatego, że wszyscy oczekują wzrostu stopy procentowej i nikt już nie spodziewa się jej spadku.
Pułapka płynności wystąpiła w czasie Wielkiego Kryzysu.
agatonma