Paremie łacińskie.docx

(14 KB) Pobierz
Przetłumaczona część parami łacińskich z podręcznika Jana Rezlera "Język Łaciński dla prawników”

Przetłumaczona część parami łacińskich z podręcznika Jana Rezlera "Język Łaciński dla prawników”.

 

1.  Ubi societas, ibi ius – Gdzie społeczeństwo, tam prawo.

2.  Ubi lex, ibi poena – Gdzie prawo, tam kara.

3.  Divide et impera! R11; Dziel i rządź (cyniczna rada dla rządzących)

4.  Audi, vide, sile! – Słuchaj, patrz, milcz (kanon oportunizmu)

5.  Centrum dare spodes? Spondeo. Promittis? Promitto. – Przyrzekasz dać sto(jedn. Pieniężna)? Przyrzekam. Obiecujesz? Obiecuje.

6.  Mora trahit periculum - Zwłoka(z winy dłużnika) pociąga szkodę wynikłą ze zwłoki.

7.  Locus regit actum – W danym miejscu obowiązuje określone prawo.

8.  Tempus regit actum – W danym czasie obowiązuje dane prawo

9.  Casum sentit dominus – Właściciel (rzeczy) ponosi skutki zdarzenia przypadkowego, które uszkadza jego rzecz.

10. Superficies solo cedit – Właściciel gruntu jest również właścicielem rzeczy połączonych z gruntem.

11. Neglegentia culpa est – Zaniedbanie jest winą

12. Lex retro non agit – Prawo nie działa wstecz (zasada nie retro akcji)

13.  Lex prospicit, non respici – Prawo działa w przód nie w tył (zasada nie retroakcji)

14.  Dural lex, sed lex – Surowe prawo, ale prawo!

15.  Novus rex, nowa lex – Nowy król, nowe prawo.

16.  Confessio est regina probationum – Przyznanie się do winy jest królową dowodów.

17.  Actori incubit probatio – Na powodzie ciąży obowiązek uzasadnienia oskarżenia

18.  Necessitas frangit legem – W sytuacji przymusowej „zdarza się złamać prawo” (stan wyższej konieczności).

19.  Nullum crimen sine lege. Nullo poena sine lege. – Nie ma orzeczenia zbrodni bez uzasadnienia prawnego. Nie ma kary, bez uzasadnienia prawnego.

20.  Priwatorum conventio iuri publico non derogat – Umowa prywatna nie odbiera mocy prawu publicznemu odnoszącemu się do narodu.

21.  Manifestum non eget probatione. – Fakty znane nie potrzebują dowodu.

22.  Inter arma silent leges(musae). – Podczas wojny milczą prawa(kultura)

23.  Usus est unus legum corrector. – Jedynym korektorem praw jest praktyka prawna.

24.  Leges salutem civitatis saluti signolorum anteponunt, - Prawa przekładają dobro państwa nad dobro obywateli.

25.  Quid leges sine moribus – Cóż znaczą prawa bez dobrych (prawnych) obyczajów.

26.  Lex specialis derogat legi generali – Przepis specjalny odbiera moc prawną przepisowi ogólnemu.

27.  Semper specialia generalibus insunt, -Zawsze prawa szczególne zawierają się w prawie ogólnym.

28.  Impossibilium nulla obligatio – Nikt nie jest zobowiązany do świadczeń niemożliwych. ( Umowa oświadczenie nie możliwa jest nie ważna).

29.  Ignorantia iuris nocet. – Nieznajomość prawa szkodzi.

30.  Frauus est fraudent celare – Oszustwem jest ukrywanie oszusta.

31.  Ambulatoria est voluntas testatoris usque ad mortem – Wola spadkobiercy może się zmieniać aż do śmierci.

32.  Crimen grave non potest esse impunibile – Ciężkie przestępstwo nie może być bez karne.

33.  Societas delinquere non potest – Stowarzyszenie nie może popełnić przestępstwa ( w odróżnieniu do osób fizycznych).

34.  In maleficiis voluntas spectatur non exitus – W przestępstwach patrzy się na skutek działania, nie na dalsze skutki .

35.  In toto et pars continetur – Poszczególne przypadki zawierają się w przepisie ogólnym.

36.  Imperitia culpae adnumeratur – Brak doświadczenia traktowany jest jak wina (świadomość nie doświadczenia)

37.  Qui curat, non curratur – Ten sprawuje opiekę, kto sam nie wymaga opieki.

38.  Actori sequitur forum rei. – Dla powoda właściwy jest sąd pozwanego.

39.  Res ipsa loquitur. – Rzeczy (fakty) mówią same za siebie.

40.  Dormiunt aliquando leges, numquam moriuntur. – Niekiedy prawa śpią nigdy nie umierają.

41.  Da mihi factum, dabo tibi ius – Udowodnij Fakt, a wymierzę ci sprawiedliwość

42.  Cogitationis poenam nemo partiur – Nikt nie ponosi odpowiedzialności za swoje czyny.

43.  Semel heres, semper heres. – Kto raz stał się dziedzicem nie może przestać nim być.

44.Nemo iudex idoneus in propria causa. Nemo testis idoneus in pro causa. – Nikt nie jest odpowiednim sędzią we własnej sprawie. Nikt nie jest świadkiem we własnej sprawie.

45.Fatetur faciunus, qui nimum probat. – Przyznaje się do czynu ten kto unika sądu.

46.Dies interpellat pro homine. – Termin zwrotu długu wzywa człowieka (do zwrotu długu.).

47.Qui iure suo utitur, neminem laedit – Kto używa właściwego prawa nikogo nie znieważa.

48. Mater semper certa est, pater quem nuptiae demonstrant. – Matka zawsze jest pewna, ojcem którego wskaże związek małżeński.

49.  Quod attinet ad ius cvile, sevi pro nullis habentur. – Odnosi się to do prawa cywilnego, że niewolnicy są uważani za nic.

50.  Commodum eius esse debet, cuius est periculum. – Korzyść powinna należeć do tego, który się naraża na niebezpieczeństwo.

51.  Ius fecit, cui prodest – Ten uczynił (ten jest winien) kto odniósł korzyść.

52.  Princeps legibus solutus – Panujący nie podlega prawu.

53.  Res indicata pro veritate accipitur. – Co osądzone uważane jest za prawdę.

54.  Res est in indicium dedukta, lis pendet – Gdy sprawa oddana jest do sądu spór zanika.

55.  Confessus pro idicato est. – Uznanie roszczenia na rzecz sądzonego.

56. Excipiendo reus fit actor. – Powód powinien dowieść pozwanemu zarzut.

57.  Lex iubet ea, quae facienda sunt, prohibetque contraris. – Prawo wskazuje co należy czynić i czego nie należy czynić.

58.  Non numeranda, sed ponderanda sunt argumenta. – Dowody należy oceniać nie według liczby, ale według wagi I znaczenia.

59.  Prohibenda est ira in puniendo. – W karaniu należy się powstrzymać od gniewu.

60.  Pacta sunt servanda. – Należy dotrzymywać umów. ( zasada rzetelności(dobra wiara)).

61.  Res nullius cedit primo occupanti. – Rzecz niczyja przypada najpierw temu kto ją nabył.

62.  Agere non valenti non currit praescriptio. – Przedawnienie nie przysługuje nie mogącemu dochodzić roszczeń przed sądem.

63. Reo negante actori incumbit probatio. – Gdy pozwany zaprzecza dowiedzenia winy należy to do powoda

64.  Cessante ratione legis cessat et lex ipsa. – Gdy znika uzasadnienie stosowania prawa, znika samo prawo.

65.  Lege non distinguente nec nostrum est distinguere. – Czego prawo nie rozróżnia tego nie należy rozróżniać.

Zgłoś jeśli naruszono regulamin