Płaskowyż Gizy i dawny Kair poprzecinane sš sieciš podziemnych korytarzy, szybów, naturalnych jaskiń, jezior i komór zawierajšcych zadziwiajšce artefakty, lecz władze Egiptu wzbraniajš się przed ujawnieniem tych faktów. ZAGINIONA HISTORIA PIRAMID Aby w pełni zrozumieć sekretne informacje zawarte w Biblii, należy poznać zasięg systemu podziemnych tuneli i towarzyszšcego im układu komór istniejšcych pod Płaskowyżem Gizy, ponieważ to włanie tam rozwinęły się główne elementy nauk szkół tajemnic. To, co działo się tysišce lat temu pod piaskami, nie ma żadnego odzwierciedlenia w obecnych podręcznikach historii, co potwierdzajš dokonane w ostatnim osiemdziesięcioleciu odkrycia. Rejon oazy Fajum położony w odległoci zaledwie kilku kilometrów od granicy pierwszego nomu ze stolicš Memfis stanowi przedmiot niezwykłego zainteresowania. To włanie w tej poroniętej bujnš rolinnociš żyznej dolinie faraonowie, którzy przypisywali sobie tytuł mistrzów królewskich łowów łowili ryby i polowali z pomocš bumerangów. Jezioro Moeris, wzdłuż którego brzegów rozcišgała się niegdy Oaza Fajum, było wówczas słynnym Labiryntem, o którym Herodot napisał: według mnie nieskończony cud. Labirynt zawierał 1500 pomieszczeń i takš samš liczbę podziemnych komór, do których temu greckiemu historykowi nie pozwolono zajrzeć. Według kapłanów Labiryntu korytarze były mylšce i skomplikowane, zaplanowane tak, by zapewnić bezpieczeństwo licznym zwojom, które, jak twierdzš, przechowywano w podziemnych pomieszczeniach. Ten ogromny kompleks wywarł ogromne wrażenie na Herodocie, który wyrażał się o tej konstrukcji z podziwem: Widziałem tam dwanacie pałaców regularnie rozmieszczonych, które były ze sobš połšczone tarasami rozmieszczonymi wokół dwunastu sal. Trudno uwierzyć, że sš one dziełem ršk ludzkich. ciany pokryte sš rzebionymi figurami, a każdy dziedziniec jest wykonany z białego marmuru i otoczony kolumnadš. W pobliżu narożnika, gdzie kończy się labirynt, znajduje się piramida o wysokoci 74 metrów przyozdobiona wielkimi figurami zwierzšt oraz podziemne przejcie, przez którem można do niej wejć. Owiadczono mi, że podziemne komory i przejcia łšczš tę piramidę z piramidami w Memfis. Piramidy w Memfis to piramidy w Gizie, ponieważ Giza to dawniejsze Memfis. Wielu starożytnych pisarzy podtrzymuje dane podawane przez Herodota odnoszšce się do podziemnych przejć łšczšcych główne piramidy i tym samym poddajš w wštpliwoć Wiarygodnoć powszechnie prezentowanej historii Egiptu. Krantor (3 wiek p.n.e.) podawał, że w Egipcie były podziemne kamienne słupy, na których umieszczono zapis prehistorii, ustawione wzdłuż przejć łšczšcych piramidy. W swoim słynnym studium W Sprawie Tajemnic, szczególnie Egipcjan, Chaldejczyków i Asyryjczyków Jamblich z Syrii, przedstawiciel aleksandryjskiej szkoły nauk mistycznych i filozoficznych, zapisał poniższš informację o wejciu wiodšcym przez ciało Sfinksa do przejcia prowadzšcego do Wielkiej Piramidy: Wejcie to, w naszych czasach zasypane piaskiem i mieciami, wcišż można przeledzić między przednimi łapami przykucniętego kolosa, Kiedy było zamknięte bršzowymi wrotami, których tajemny zamek potrafili otworzyć jedynie Mędrcy. Bramę chronił powszechny szacunek i pewien rodzaj religijnego strachu, które utrzymywały jej nienaruszalnoć lepiej niż jakiekolwiek uzbrojone straże. W brzuchu Sfinksa były wykute galerie prowadzšce do podziemnej częci Wielkiej Piramidy. Galerie te były tak pogmatwane w drodze do Piramidy, że kto kto wkroczył do nich bez przewodnika, zawsze wracał do punktu poczštkowego. Na starożytnych sumeryjskich pieczęciach cylindrycznych było odnotowane, że tajemny dom Anunnaki znajdował się w podziemnym pałacu do którego wchodziło się tunelem. Wejcie ukryte było w piaskach i czym, co nazywano Huwana o zębach smoka i twarzy lwa. Ten doniosły starożytny tekst, znany niestety tylko we fragmentach, informował również, że [Huwana] nie jest zdolny do poruszania się do przodu ani do tyłu, że wczołgiwali się na niego od tyłu i że w tym momencie droga do tajemnego domu Anunnaki nie była już zablokowana. Ten sumeryjski tekst mówił prawdopodobnie o Sfinksie w Gizie z głowš lwa. Jeli posšg tego wielkiego stworzenia wybudowano, aby strzegł zamaskowanego wejcia do rozcišgajšcego się pod nim podziemnego kompleksu, to jego symbolizm był jak najbardziej właciwy. Dziewiętnastowieczne miejscowe legendy arabskie mówiš o istniejšcych pod Sfinksem tajnych komorach zawierajšcych przedmioty obdarzone magicznš mocš. Wierzenia te znajdujš potwierdzenie u rzymskiego historyka z 1 wieku, Pliniusza, który podał, że głęboko pod Sfinksem jest ukryty grobowiec władcy imieniem Harmakhis, który zawiera ogromne skarby. Co ciekawe, Sfinks był okrelany kiedy jako Wielki Sfinks Harmakhis, który stoi na straży od czasów wyznawców Horusa. Rzymski historyk z 4 wieku, Ammianus marcellinus, podaje dodatkowe informacje na temat podziemnych korytarzy, które zdajš się prowadzić do wnętrza Wielkiej Piramidy: Inskrypcje, które, jak zapewniali starożytni, były wykute na cianach podziemnych galerii i korytarzy zbudowanych w głębokich i mrocznych wnętrzach w celu zachowania starożytnych mšdroci od zniszczenia w czasach powodzi. Przechowywany w Muzeum Brytyjskim manuskrypt skompilowany przez arabskiego pisarza Altelemsani mówi o istnieniu długiego, prostokštnego, podziemnego przejcia między Wielkš Piramidš a Nilem, przy czym od strony Nilu przejcie blokuje dziwny obiekt. Manuskrypt zawiera też opis następujšcego wydarzenia: W czasach Ahmeda Ben Toulouna pewna grupa weszła do Wielkiej Piramidy tunelem i znalazła w bocznej komorze szklany kielich rzadkiego koloru i tekstury. Kiedy wychodzili, jeden z członków grupy zagubił się. Kiedy zawrócili po niego, wyszedł do nich nagi i miejšc się owiadczył Nie idcie za mnš i nie szukajcie mnie po czym pobiegł z powrotem do Piramidy. Jego przyjaciele odnieli wrażenie, że rzucono na niego czar. Po poznaniu dziwnych wydarzeń, jakie miały miejsce pod Piramidš, Ahmed Ben Touloun postanowił zobaczyć ten kielich. Badajšc go, napełniono go wodš i zważono. Następnie wodę wylano i zważono go ponownie. Historyk pisze, że okazało się, iż kielich ważył tyle samo, kiedy był wypełniony wodš i kiedy był pusty. Jeli ta kronika jest dokładna, ten barak dodatkowego ciężaru stanowi poredni dowód na istnienie nadzwyczajnej wiedzy w Gizie. Jak podaje w 10 wieku Masoudi, podziemnych galerii pod Wielkš Piramidš strzegły mechaniczne statuy o zadziwiajšcych możliwociach. Jego sporzšdzony tysišc lat temu opis przypomina skomputeryzowane roboty pokazywane dzi w filmach science fiction. Masoudi twierdzi, że automaty były zaprogramowane na nietolerancyjne zachowania, jako, że niszczyły wszystko, z wyjštkiem tych, którzy ze względu na swoje postępowanie byli godni zaakceptowania. Masoudi utrzymuje, że pisemne przekazy Mšdroci oraz osišgnięcia z różnych dziedzin sztuki i nauki były głęboko ukryte, tak by przetrwać ku pożytkowi tych, którzy potrafiš je zrozumieć i wykorzystać. To fantastyczna informacja, albowiem jest możliwe, że od czasów Masoudiego godne osoby widziały te tajemnicze podziemne komnaty. Masoudi wyznaje: Widziałem rzeczy, których nikt nie odważyłby się opisać z obawy, że ludzie zacznš wštpić w jego poczytalnoć niemniej widziałem je. W tym samym stuleciu inny pisarz, Muterdi, przekazał opis dziwnego wydarzenia w wšskim przejciu pod Gizš, kiedy grupa ludzi została przerażona widokiem kamiennych drzwi roztrzaskujšcych jednego z jej członków- drzwi wysunęły się nagle ze wiatła przejcia i zamknęły leżšcy przed nimi korytarz. Herodot powiada, że egipscy kapłani recytowali mu od dawna przechowywanš legendę o formowaniu podziemnych apartamentów przez pierwotnych budowniczych Memfis. Najstarsze inskrypcje sugerujš, że pod powierzchniš obszaru otaczajšcego Sfinksa i piramidy istniało co w rodzaju rozległego systemu korytarzy. Te stare zapiski zostały potwierdzone, kiedy w roku 1993 odkryto za pomocš przeprowadzonych na tamtym terenie badań sejsmicznych obecnoć wielkiej pustej podziemnej przestrzeni. O tym odkryciu poinformowano w filmie dokumentalnym The Mystery of the Sphinx (Tajemnica Sfinksa) pokazanym 30-milionowej widowni przez stację telewizyjnš NBC w końcu tego samego roku. Istnienie pomieszczeń pod Sfinksem jest dobrze znane.Władze Egiptu potwierdziły w roku 1994 kolejne odkrycie. Informacje o nim podała nawet jedna z gazet w artykule Tajemniczy tunel w Sfinksie: Robotnicy regenerujšcy niedomagajšcego Sfinksa odkryli nieznane przejcie prowadzšce w głšb korpusu tego tajemniczego posšgu. Główny konserwator zabytków Gizy, Zahi Hawass, owiadczył, że ten tunel jest bez wštpienia bardzo stary, niemniej pozostaje zagadkš, kto go zbudował, po co i dokšd on prowadzi. Zahi Hawass owiadczył, że nie planuje usunięcia głazów blokujšcych wejcie do niego. Tajemniczy tunel zagłębia się w północnš częć Sfinksa, mniej więcej w połowie odległoci między jego wycišgniętymi łapami a ogonem. Bardzo popularne przypuszczeniem że Sfinks stanowi faktyczne wejcie do Wielkiej Piramidy przetrwało z zadziwiajšcš konsekwencjš. To przekonanie utwierdzajš liczšce sobie sto lat plany sporzšdzone przez wtajemniczonych masonów i różokrzyżowców, które ukazujš Sfinksa jako ornament zwieńczajšcy hol, który łšczył się ze wszystkimi piramidami poprzez wybiegajšce z niego promienicie podziemne korytarze. Plany te zostały sporzšdzone na podstawie informacji pochodzšcych od rzekomego założyciela Zakonu Różokrzyżowców, Christiana Rosenkreuza, który podobno odwiedził tajemniczš podziemnš komorę i znalazł tam bibliotekę wypełnionš księgami opisujšcymi wiedzę tajemnš. Te szkice wykonano na podstawie informacji uzyskanej od archiwistów szkół wiedzy tajemnej jeszcze przed rozpoczęciem p...
roman6922