Justyna Budak Gr. 1A USM
Sprawozdanie – ćwiczenia
Cel badania – Badanie wpływu rozgrzewki na sprawność zaopatrywania ustroju w tlen i szybkość reagowania podczas wysiłku dynamicznego o stałej, submaksymalnej intensywności. Oddziaływanie rozgrzewki na czynność układów: ruchowego, krążeniowego oraz nerwowego.
Sprzęt – sportester, ciśnieniomierz, miernik reakcji psychomotorycznej
Badanie: 1. Badanie spoczynkowe – Po założeniu sportestera badany pozostaje w pozycji siedzącej (na cykloergometrze) przez 10 min, po czym zmierzono: częstość skurczów serca i ciśnienie tętnicze, czas reakcji psychomotorycznej.
2. Wysiłek bez uprzedniej rozgrzewki – Badany wykonał wysiłek o stałej intensywności 125 W. Podczas wysiłku co minutę rejestrowano częstość skurczów serca. W 6. min. dokonano pomiaru czasu reakcji psychomotorycznej.
3. Rozgrzewka
Po 10-min od zakończenia wysiłku 1. badany wykonał 5-min rozgrzewkę.
4.Wysiłek 2. – Jak w wysiłku 1.
Badany: Rafał Zimnik 23l. masa: 76kg, wzrost: 184cm, Badany: palący, nietrenujący
Wnioski: Wartość częstości skurczów serca podczas wysiłku pierwszego gwałtownie wzrasta już w pierwszej minucie wysiłku oraz systematycznie rośnie przyjmując taką samą wartość w 5. i 6. minucie wysiłku. W wysiłku drugim poprzedzonym rozgrzewką częstość skurczów serca nie wzrasta tak gwałtownie jak w wysiłku pierwszym i około 3. minuty wysiłku zaczyna się stabilizować. Częstość skurczów serca w obu wysiłkach była na zbliżonym poziomie.
Ciśnienie krwi podczas wysiłku pierwszego wzrosło, natomiast podczas wysiłku drugiego ciśnienie skurczowe było niższe od stanu spoczynkowego, zaś rozkurczowe miało taką samą wartość jak w spoczynku.
Średni czas reakcji na bodziec w wysiłku drugim był znacznie lepszy niż w wysiłku pierwszym. Natomiast najlepsze rezultaty badany osiągał podczas drugiego spoczynku, co może świadczyć o zbyt dużej intensywności rozgrzewki.
Podsumowując wysiłek 2. jest bardziej efektywny, ekonomiczny i stabilny przez co nie obciąża i nie wymaga od układu krążenia tak ciężkiej pracy od samego początku trwania wysiłku. Praca poszczególnych układów jest bardziej płynna i skuteczna. Rozgrzewka doprowadziła do wzrostu pobudliwości mięśni oraz zwiększenia pobudzenia Ośrodkowego Układu Nerwowego. Rozgrzewka przed wysiłkiem niweluje także nadmierne pobudzenie emocjonalne i pozwala utrzymać optymalne pobudzenie organizmu. Analizując pomiary wydaje się, że ćwiczący wszedł w stan równowagi czynnościowej w okolicach 3. minuty wysiłku poprzedzonego rozgrzewką, kiedy wskaźniki fizjologiczne rozpoczęły utrzymywać się na stałym poziomie
Aguuul6