Epifania 2014,komentarz do statutu większości Walnego Zgromadzenia z Poznania-SRME.pdf

Świecki Ruch Misyjny Epifania w roku 2014, czyli rozważania na temat:

1) pseudo - Walnego Zgromadzenia ŚRME w dniu 03.05.2014 w Poznaniu,

2) odbytego tam pseudo - głosowania nad Statutem ŚRME oraz

3) na temat samego statutu ŚRME.

Uwagi wstępne

Celem niniejszych rozważań nie jest krytyka postępowania pojedyńczych osób lecz próba wykazania

nieprawidłowości organizacyjnych ŚRME, które na przestrzeni paru ostatnich lat doprowadziły do

wielu nieporozumień i podziałów wśród Ludu Bożego.

Bez wnikania w przyczyny - co w tych rozważaniach byłoby bezprzedmiotowe - jest faktem, że w roku

2013 w Zarządzie Głównym ŚRME nastąpiły zmiany personalne, które pociągnęły za sobą decyzję

Zarządu o zmianie siedziby z Nowego Dworu Mazowieckiego do Poznania.

Na początku „Sesji ekonomiczno-organizacyjnej” przewodniczący zgromadzenia cytuje fragmenty

pisma Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji (MAiC) z dnia 10.12.2013 informujące o tym, że wniosek

Zarządu ŚRME o wpis do rejestru kościołów i związków wyznaniowych o zmianie siedziby Zarządu

ŚRME z Nowego Dworu Mazowieckiego do Poznania nie może być uwzględniony ze względu na braki

formalne. W uproszczeniu chodzi o to, że do dokonania wpisu o zmianie adresu konieczna jest

zmiana statutu ŚRME w tym zakresie – tylko i wyłącznie w tym zakresie – żadne inne zmiany

Statutu nie były wymagane.

Zgodnie z prawem obowiązującym wszystkie kościoły i związki wyznaniowe usunięcie braku

formalnego miało nastąpić w nieprzekraczalnym terminie dwóch miesięcy od daty doręczenia

zawiadomienia z dnia 10.12.2013. Dodając do tej daty powiedzmy 7 dni na doręczenie i 2 miesiące

wyznaczonego terminu dochodzimy do dnia 17.02.2014 .

Czy jest prawdopodobne, że Zarząd ŚRME zignorował ten termin? Chyba nie, a zatem można

przyjąć, że napóźniej w dniu 17.02.2014 MAiC otrzymało nowy statut ŚRME wraz z odpowiednim

wnioskiem. Od tego dnia do „Sesji ekonomiczno-organizacyjnej” w Poznaniu w dniu 03.05.2014

minęło 54 dni !!!

Jak powyższe ma się do wywodów przewodniczącego zgromadzenia o tym, że MAiC, którym się co

parę zdań zasłania, wymaga przedstawienia nowego statutu ŚRME, a to z kolei wymaga

przegłosowania statutu na Walnym Zgromadzeniu ŚRME?!

Ano tak, że to pseudo-głosowanie odbyło się post factum z pogwałceniem obowiązującego prawa

RP.

Rozważania ad 1)

Walne Zgromadzenie (WZ) jest pojęciem znanym z różnych zapisów prawnych dot. spółek

kapitałowych, zrzeszeń, towarzystw, stowarzyszeń, związków, itp. Polega ono na zgromadzeniu w

jednym, wcześniej umówionym miejscu, wszystkich delegowanych na WZ albo, w przypadku

mniejszych organizacji, wszystkich jej członków , względnie pewnej ich części, która musi być

wcześniej ściśle określona. Celem WZ jest przedyskutowanie wcześniej przedstawionych treści, a

następnie ich przegłosowanie w celu przyjęcia lub odrzucenia.

Zgodnie z treścią Statutu ŚRME (również w jego wersjach poprzednich) jej WZ stanowi konwencja –

zjazd członków ŚRME (o delegowanych trudno tutaj mówić). Pojawiają się teraz dwa zasadnicze

pytania:

1) która konwecja – pierwsza, druga, piąta, czy każda jedna w jednym roku, w Gdańsku, Poznaniu, a

może ta w Rzeszowie, albo wszystkie?

2) kto jest uprawnionym do głosowania członkiem na Walnym Zgromadzeniu ŚRME; czy każda osoba

obecna na sali, czy może tylko poświęceni? Czy tylko ci, których widać z mównicy, czy również ci

„niewidoczni”, siedzący na balkonie? Podobnych pytań można zadać więcej, ale nic nie wnoszą, bo i

tak nie ma na nie odpowiedzi.

W tym miejscu pojawia się podstawowe pytanie zasadnicze: kto w ogóle ma prawo uważać się za

członka ŚRME ? Tak w zasadzie formalnie to niestety NIKT ! Temat ten wymaga rozwinięcia.

Warunki członkostwa w ŚRME nie zostały nigdy i nigdzie dokładnie sprecyzowane, a zatem nikt nie

może stwierdzić, czy ktoś takowe spełnia, czy też nie. Czyli, skoro ŚRME nie posiada z powodów

formalnych żadnych członków, to nie ma formalnej możliwości, by jakiekolwiek WZ ŚRME się odbyło.

Ergo – stwierdzenie (zapis w statucie), że konwencja ŚRME jest zjazdem jego członków i stanowi jego

WZ jest w świetle prawa RP – a przecież o to chodzi: ŚRME vs MAiC – fałszywe i stanowi mylącą

informację wobec organów państwowych RP.

Najbliżej jednoznacznej definicji członka ŚRME był pkt 6 statutu z roku 1949, gdzie brzmi to

następująco: „Członkiem Stowarzyszenia może stać się każda osoba (...) wyrażająca gotowość

sprostania(?) - tekst zamazany – wymogom założeń sprecyzowanych w pkt 4. niniejszego statutu, lit.

a, b, c i d.” Pkt ten określa cele ŚRME. Treści lit. a, c i d, jakkolwiek chwalebne, nie wnoszą nic do

definicji członka. Lit. b zaś brzmi: „poświęcenie się Bogu na służbę”. Wynikałoby z tego że członkiem

ŚRME jest każda osoba poświęcona i tylko taka. Nie jest to jednak pełnoprecyzyjne określenie.

Następną próbą zdefiniowania członka ŚRME znajdujemy w statucie z roku 1960. Rozdział IV, pkt 11

brzmi: „Członkiem Stowarzyszenia może być każdy pełnoletni obywatel P.R.L. (...) wyrażający

gotowość wstąpienia do Stowarzyszenia i stosowania się do postanowień Statutu Stowarzyszenia.”

Niestety przy braku definicji „wyrażenia gotowości wstąpienia” niedefiniowalne staje się pojęcie

członka ŚRME.

Kolejne oficjalne wersje statutów ŚRME nie są czyniącemu niniejsze rozważania znane. Dostępny jest

natomiast nieopatrzony datą „projekt”, w którym widnieją miejsca na podpis przygotowane dla Piotra

Woźnickiego jako Przewodniczącego oraz dla Ryszarda Wojtko jako Członka Zarządu. Treść tego

projektu jest bardzo zbliżona do odczytywanego w Poznaniu statutu i określa w § 6 siedzibę ŚRME:

05-100 Nowy Dwór Mazowiecki. Powyższe pozwala z dużą dozą prawdopobieństwa przyjąć, że

projekt ten stanowił podstawę do sformułowania statutu ŚRME obowiązującego w dniu 03.05.2014.

W § 1. czytamy: „ŚRME (...) jest ruchem religijnym osób fizycznych.” Rozdział V zawiera § 41 w

brzmieniu: „Członkiem Ruchu może zostać każda osoba pełnoletnia wyrażająca gotowość wstąpienia

do zboru Ruchu i stosowania się do postanowień statutu Ruchu. W przypadku osób niepełnoletnich

wymagana jest zgoda opiekunów prawnych”. Powyższe zapisy, podobnie do tych równoległych w

wersji z roku 1960 nie tworzą definicji członka ŚRME. Dodatkowo pojawia się pojęcie „zbór” oraz

„niepełnoletność”. Treści §§, w których pojawia się pojęcie „zbór” nic nie wnoszą do definicji członka

ŚRME. Mamy za to do czynienia z kolejną nieprecyzją w przypadku niepełnoletności. Wynika z niej,

że teoretycznie nawet 5-latek może przy zgodzie rodziców uzyskać w zborze prawo głosowania.

Powyższe myśli dowodzą, że mamy do czynienia z bardzo poważnym problemem, który uniemożliwia

rzetelne przeprowadzenie WZ ŚRME i podjęcia wiążących decyzji, w zgodzie z prawem RP i

nadających się do przedstawienia ich jej organom administracyjnym.

Rozważania ad 2)

Pomijając myśli na temat członkostwa w ŚRME, rozważane powyżej, pojawia się konieczność

przeanalizowania samego tzw. głosowania nad Statutem ŚRME, które miało miejsce w trakcie „Sesji

ekonomiczno-organizacyjnej”.

Głosować „za” lub „przeciw” powinny tylko te osoby, które rozumieją to co jest poddane głosowaniu.

Niestety, 03.05.2014 w Poznaniu prawie nikt nie miał szansy, by dokładnie zrozumieć treść (a przede

wszystkim podteksty) odczytanego fragmentarycznie, a nie w całości Statutu ŚRME. Jego treść nie

została wcześniej w żaden sposób opublikowana i nikomu nie dano możliwości, by się nad nią

zastanowić. O wspólnej dyskusji w ogóle nie było mowy – takowa nie była przewidziana. Należy

stwierdzić, że wezwano zgromadzonych na Sali do przegłosowania czegoś in blanco.

Po zakończeniu odczytywania większości §§ projektu statutu ŚRME, który jak możemy przypuszczać

już dawno został przedstawiony MAiC w całości jako zatwierdzony, przewodniczący wezwał osoby

zgromadzone na Sali, będące w zgodzie z własnym sumieniem (po cichej modlitwie, na którą nie dał

ani sekundy), do podniesienia ręki, jeżeli są za zatwierdzeniem nowego statutu. Następnie miało

miejsce głosowanie, po którym przewodniczący zgromadzenia stwierdził: „Ślicznie – las rąk!”, czyli w

jego zrozumieniu statut został w całości przyjęty.

Co to znaczy „las rąk”? NIC! Ilu było uprawnionych do głosowania? NIEWIADOMO! Ilu było za? CAŁY

LAS! Ilu przeciw? Jeden, a może dwóch?! Ilu się wstrzymało? NIKT - po co pytać, las wystarczy!

Gdzie jest protokół z głosowania z zapisanymi liczbami uprawnionych, głosujących itd.? NIGDZIE! To

pseudo-głosowanie należy uważać z w/w przyczyn za nieważne .

Sumująć powyższe z myślami końcowymi uwag wstępnych do niniejszego rozważania należy

ogłośić statut ŚRME z dnia 03.04.2014 za nieważny i powiadomić o tym niezwłocznie

Mnisterstwo Administracji i Cyfryzacji.

Rozważania ad 3)

- w oparciu wyłącznie o zapis akustyczny „Sesji ekonomiczno-organizacyjnej”, na podstawie

którego sporządzono wersję pisemną fragmentarycznie przedstawionego statutu.

Trudno oprzeć się wrażeniu, że to pseudo-WZ miało tylko jaden cel – omamienie szczerych i

oddanych Panu wyznawców jedynego Boga i Chrystusa oraz miłośników Prawd Parouzyjnych i

Epifanicznych po to, by pod płaszczykiem fikcyjnych wymogów MAiC „przecisnąć” statut, który

umożliwia pełną kontrolę nad w/w osobami – tak na wszelki wypadek, gdyby ktoś kiedyś miał coś

przeciwko ingerencji Zarządu ŚRME w sprawy całkowicie i absolutnie od nikogo i od niczego

niezależnego zgromadzenia tych własnie osób w ich miejscu zamieszkania – „zboru”.

Poważne powody do tego typu obaw znaleźć można np. w § 13., mówiącym, że jedną z kompetencji

Przewodniczącego Zarządu Głównego (PZG) ŚRME jest podjęcie decyzji o utworzeniu zboru na

wniosek grupy członków. Znaczy to np., że jeżeli wśród tej grupy członków będą osoby w mniemaniu

PZG nieodpowiednie (nielojalne), to PZG nie wyrazi zgody powstanie nowego zboru!

Innym takim miejscem statutu jest § 22.4, gdzie czytamy, że zbór jest tworzony, wnoszony i

przekształcany przez PZG. Szczególnie niebezpieczne wydaje się to „przekształcanie”, cokolwiek by

ono nie oznaczało. Może to być furtka dla PZG to wywierania wpływu na dezyzje zboru, personalne

lub inne. Może to spowodować, że nominacje na stanowiska zborowe trzeba będzie przed wyborami

przedstawić PZG do akceptacji!

Następną z budzących kontrowersje kwestii jest zmuszanie zborów do wyboru Zarządu i jego

Przewodniczącego (§ 25), co nie znajduje uzasadnienia w Literaturze Prawdy. Przecież zbór nie

posiada osobowości prawnej (§ 22.1) i nie wymaga stałej reprezentacji na zewnątrz. Co innego

funkcja sekretarza, skarbnika, ksiegarza, itp., którzy są potrzebni wewnątrz zboru. Jest to oczywiste i

nie wymaga regulacji statutowej.

Zdecydowana wiekszość §§ regulujących sprawy zborowe jest zbędna. Wystarczy myśl przewodnia §

26, że wszelkie działania zboru bedą podejmowane z zachowaniem zasad biblijnych

zinterpretowanych przez generalnych pastorów Parouzji i Epifanii, tzn. Ch. T. Russell’a i P.S.L.

Johnson’a oraz przez kolejnych Opiekunów Wykonawczych LHMM. Wszystko ponadto jest nieistotne

w relacji ZG Ruchu a Państwo Polskie.

Swoistą niekonsekwencją w tym wypadku jest treść § 22.2, która mówi, że zbór stanowi społeczność

osób fizycznych, która w swoim działaniu jest autonomiczna i niezależna od innych zborów i

organów Ruchu . Podobnie brzmi § 32 – stosunek zboru do ZG Ruchu nie koliduje z zasadą

autonomiczności zboru. W uzupełnieniu jeszcze § 27, z którego dowiadujemy się, że WZ zboru

rozstrzyga wszystkie sprawy dotyczące zboru w formie uchwał, które są ostateczne , czyli

niepodlegające zadnym zmianom, nawet przez PZG.

Inną nielogiczność w przytaczanym już § 22 są pkt 1. i 3. Skoro zbór nie posiada osobowości prawnej,

to na jakiej podstawie może używać pieczęci z nazwą Ruchu, który taką osobowość posiada?

Kolejnym problemem widocznym w statucie w jego obecnej treści jest ingerencja w życie osobiste

członków zboru, tzn. Ruchu. Np. § 15.4 o kompetencji ZG Ruchu do przetwarzania danych

osobowych członków w celu organizacji działalności statutowej. Jakie dane? Czyje dane? Jakie cele

statutowe? Takie sformułowania budzą uzasadniony niepokój i niechęć. Jeżeli chodziło o wąski krąg

członków Ruchu, których dane osobowe muszą być ZG znane, np. pielgrzymów i ewangielistów, to

należało to sprecyzować. Wysoce kuriozalne są zapisy § 37. Treść pkt 1 nakazuje członkom zboru

obowiązkowe i czynne uczestnictwo w życiu zboru. Jeżeli ktoś, bedący członkiem jakiegoś zboru z

przyczyn osobistych jest nieregularnym uczestnikiem zebrań, to widocznie ma ku temu uzasadnione

powody i nie ma potrzeby tłumaczyć się przed PZG. Pkt 2. idzie jeszcze dalej, nakazując członkom

prowadzenie życia zgodnie z normami moralności oraz doktrynami i naukami Pisma Świętego .

Trudno sobie wyobrazić, żeby którykolwiek z członków Ruchu o tym nie wiedział – po co więc ten

zapis?! Jeżeli jednak komuś przydarzy się upadek, to odpowiada przed Panem, a nie przed PZG!

Kuriozum końcowym jest § 49, który jest w ogóle nierealizowalny wyłącznie z tego powodu, że nikt nie

jest w stanie stwierdzić ile osób stanowi ¾ wszystkich członków Ruchu.

Wnioski

1) Obecna sytuacja w ŚRME jest wysoce zła, sprzyjająca wystąpieniom z szeregów członków,

rozłamom nie tylko wewnątrz poszczególnych zborów, ale nawet i pojedyńczych rodzin – także z

powodów niezwiązanych z powyższymi rozważaniami, szczególnie w kwestiach doktrynalnych.

2) Pseudo-zatwierdzony w dniu 03.05.2014 w Poznaniu Statut ŚRME jest nieważny.

3) Istneje konieczność jednoznacznego zdefiniowania pojęcia „członek ŚRME” i zasad przyjmowania

go do społeczności zborowej.

4) Istnieje konieczność stwierdzenia ogólnej liczby osób, które spełniają kryteria członkowskie w celu

ustalenia ilości osób uprawnionych do głosowania na WZ ŚRME.

5) Istneje konieczność sformułowania i przegłosowania nowego statutu ŚRME w zgodzie z

obowiązującym prawem cywilnym oraz naukami Pisma Świętego i przedstawienia go w MAiC.

Niech nas Bóg ma pod swoją opieką

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: