Konwencjonalne materiały kompozytowe stosowane na wybrane elementy w lotnictwie (praca mgr).pdf

(9369 KB) Pobierz
SPIS TREŚCI
Wstęp
Lotnictwo jest to system który obejmuje budowę i użytkowanie statków
powietrznych oraz lotnisk a także ruch lotniczy, przewozy problemy kwalifikacji personelu
lotniczego i inne. W działalności lotniczej uczestniczy duża liczba organizacji i stowarzyszeń
z różnych krajów oraz większość państw świata. Koniecznym stał się utworzenie organizacji
międzynarodowych o zasięgu ogólnoświatowym, które zajęły się regulacjami prawnymi
porządkującymi funkcjonowanie lotnictwa.
„Obecny rozwój techniki lotniczej idzie przede wszystkim w kierunku udoskonalenia
lotnictwa odrzutowego. Udoskonalenie to polega nie tylko na zwiększeniu ciągu silników
odrzutowych, ale również na zupełnie nowym opracowaniu aerodynamicznym samych
płatowców. Samoloty przybierać zaczęły kształty coraz bardziej niezwykłe. Najbardziej
rozpowszechnił się kształt „strzały: laminarny profil, smukły kadłub z silnikiem w tylnej
części i trójkołowe podwozie.
Powszechnie wiadomo, iż materiały i technologie stosowane w technice kosmicznej
są motorem postępu rozwoju konstrukcji lotniczych. Pragnienie poznawania kosmosu
powoduje, że naukowcy szukają nowych rozwiązań, które otworzyłyby człowiekowi drogę
do zaspokojenia chęci odkrywania wszechświata. Doświadczenia zdobyte na tym szczeblu
wykorzystują konstruktorzy wdrażając do swoich projektów najnowsze rozwiązania.
Projektowanie samolotu jest procesem długotrwałym i bardzo złożonym.
Wymagania stawiane konstrukcjom lotniczym w dzisiejszych czasach są bardzo wygórowane,
gdyż zastosowanie odpowiednich materiałów wywiera znaczący wpływ na możliwości
eksploatacyjne tworzonego statku powietrznego oraz jego przeznaczenie.
Rodzaj zastosowanych materiałów wpływa na jakość i niezawodność konstrukcji.
Są one podstawowym czynnikiem umożliwiającym postęp oraz kształtowanie
poszczególnych konstrukcji i dziedzin techniki, często warunkującym możliwość ich dalszego
rozwoju. Równolegle z rozwojem materiałów rozwijają się technologie stanowiące wraz
z materiałami organiczną całość. Nowe technologie prowadzą do polepszenia właściwości
materiałów, poprawy jakości konstrukcji, a w końcowym etapie umożliwiają wykorzystanie
danego materiału w konkretnych wyrobach.
Celem mojej pracy było stworzenie kompendium wiedzy dotyczącej nowoczesnych
technologii i materiałów stosowanych w budowie płatowców statków powietrznych.
Gromadząc materiały prześledziłem historię związaną z tym zagadnieniem, którą
opisałem. Największy wpływ na rozwój konstrukcji lotniczych miały konflikty zbrojne, które
2
zmuszały konstruktorów do szukania nowych rozwiązań w dziedzinie materiałoznawstwa.
Kolejnym czynnikiem, którego nie można pominąć, a który miał ogromny wpływ na rozwój
tej dziedziny był wyścig dwóch największych mocarstw o podbój kosmosu: Stanów
Zjednoczonych i Związku Radzieckiego.
Do budowy płatowców współczesnych statków powietrznych używana jest ściśle
określona grupa materiałów, nad którymi przez wiele lat prowadzono badania.
Na podstawie zdobytych doświadczeń opracowywano technologię obróbki tych
materiałów pod kątem zastosowania ich na różne elementy płatowca. Najczęściej
stosowanymi materiałami są: stale, stopy aluminium, stopy magnezu, tytan i jego stopy oraz
najmłodsze torujące sobie dopiero drogę materiały kompozytowe, na których moim zdaniem
opierała się będzie przyszłość konstrukcji lotniczych. Materiały te zostały opisane przeze
mnie w rozdziale trzecim.
W rozdziale czwartym zgromadziłem informacje dotyczące wybranych konstrukcji lotniczych
oraz zastosowania w nich nowych materiałów i rozwiązań technologicznych.
W podsumowaniu przedstawiłem tendencje rozwojowe w tej dziedzinie, analizując
najnowsze projekty i myśli konstruktorów XX i XXI wieku.
Wiadomości zawarte w mojej pracy mogą również stanowić źródło do poszerzania
wiedzy na temat nowoczesnych technologii i materiałów stosowanych w budowie płatowców
współczesnych statków powietrznych. Dołożyłem wszelkich starań, aby dotrzeć do
najnowszych rozwiązań konstrukcji lotniczych oraz na ich podstawie przedstawić
współczesne technologie i materiały.
3
1. Statki powietrzne – budowa płatowca
Pierwszym udanym płatowcem był skonstruowany w 1903 przez braci Wright samolot
Flyer I który jako pierwszy w historii wykonał lot z napędem silnikowym. Konstruowane
wcześniej przez Otto Lilienthala i Czesława Tańskiego lotnie, nie były płatowcami we
współczesnym rozumieniu tego słowa, choćby ze względu na brak mechaniki skrzydeł i
sterowanie realizowane poprzez zmianę położenia środka ciężkości aerodyny.
Podczas I wojny światowej budowano płatowce konstrukcji drewnianej wzmacnianej
elementami metalowymi głównie w postaci stalowych linek i drutów usztywniających
kratownicową konstrukcję kadłuba, a także wzmacniających konstrukcję skrzydeł. Głównym
materiałem do pokryć ówczesnych płatowców było płótno i sklejka drewniana. Początkowo
jednopłatowe samoloty zostały zastąpione przez dwupłaty, które mogły posiadać znacznie
krótsze skrzydła przy tej samej powierzchni nośnej, co znacznie wpłynęło na zwiększenie ich
zwrotności, bardzo ważnej podczas walk powietrznych. W kadłubach lub na skrzydłach
maszyn montowano przeważnie tłokowe silniki rotacyjne, zastąpione w późniejszym okresie
silnikami gwiazdowymi i rzędowymi.
W okresie międzywojennym konstrukcje płatowców stawały się bardziej
aerodynamiczne, a jako materiał do ich budowy coraz częściej wykorzystywano metal.
Jednym z pierwszych płatowców zbudowanych całkowicie z metalu był samolot transportowy
Douglas DC-3.
Podczas II wojny światowej budowano płatowce głównie z metalu, czasem pokrywając je
sklejką rzadziej płótnem. Do ciekawszych konstrukcji płatowców z tamtego okresu należą
zbudowany w większości z drewna brytyjski De Havilland Mosquito i amerykański
dwukadłubowy myśliwiec dalekiego zasięgu Lockheed P-38 Lightning.
Po zakończeniu wojny i rozpoczęciu ery odrzutowców stało się konieczne budowanie
bardziej wytrzymałych płatowców zdolnych znieść ekstremalne warunki prędkości najpierw
zbliżonych a później znacznie wyższych od prędkości dźwięku. Powszechne stało się
stosowanie reguły pól dla zmniejszenia oporów opływu powietrza przy bardzo dużych
prędkościach. Powstały również konstrukcje maszyn o zmiennej geometrii skrzydeł
pozwalające pogodzić własności maszyn od dużej rozpiętości charakteryzujących się
4
mniejszymi prędkościami startu i lądowania, i niskie opory powietrza umożliwiające
uzyskanie większych prędkości charakterystycznych dla samolotów o skośnych skrzydłach.
Obecnie budowane płatowce są konstruowane w dużej mierze z materiałów
kompozytowych, a dzięki wspomaganiu sterowania przez nowoczesne systemy komputerowe
ich aerodynamika nie musi być aż tak doskonała. Najbardziej charakterystycznym
przykładem takiego płatowca jest Lockheed F-117 Nighthawk, w którym główny nacisk
położono na zmniejszenie odbicia promieniowania radarowego kosztem aerodynamicznego
kształtu. Także płatowce nowoczesnych samolotów myśliwskich budowane są w taki sposób,
aby były niestabilne w locie. Oznacza to, że w przypadku awarii systemów elektronicznych
samolot taki nie jest w stanie nawet szybować tracąc stabilność lotu. Taki sposób konstrukcji
płatowców jest podyktowany zamiarem zwiększenia zwrotności maszyn myśliwskich,
którymi jest łatwiej sterować podczas gwałtownych manewrów, jeśli nie posiadają naturalnej
stabilności aerodynamicznej [1].
Statkiem powietrznym nazywane jest każde urządzenie służące do lotu w atmosferze,
czyli w gazowej powłoce otaczającej Ziemię [2]. Definiuje się go także jako urządzenie
służące do przewozu ludzi i ładunków w atmosferze ziemskiej [3].
Jeśli zasada lotu urządzenia jest aerostatyczna, mamy do czynienia z aerostatem, jeśli
natomiast lot jest aerodynamiczny, mamy do czynienia z aerodyną.
Podstawową różnicą między aerostatem i aerodyną jest to że aerostat może unosić się w
powietrzu bez potrzeby ruchu względem ośrodka, gdyż siła nośna równoważąca ciężar
powstaje na zasadzie prawa Archimedesa, natomiast w przypadku aerodyny ruch jest
niezbędnym warunkiem lotu, a siła nośna równoważąca ciężar aerodynamiczny jest funkcją
prędkości [2].
Wśród aerodyn wyróżnia się stałopłaty, przemiennopłaty, wiropłaty oraz ornitoptery,
bezpłaty i poduszkowce. Najbardziej rozpowszechnionymi aerodynami są stałopłaty, wśród
których czołową pozycję zajmują samoloty i szybowce [2].
1.1. Stałopłaty
Stałopłaty charakteryzuje sztywne powiązanie powierzchni nośnych – skrzydeł – z
resztą struktury urządzenia, a także uwarunkowanie lotu wykonywaniem ruchu względem
ośrodka z prędkością większą od pewnego minimum. Warunek ten najlepiej widoczny jest w
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin