AUTO-ID cz I.doc

(1641 KB) Pobierz

SPIS TREŚCI

AUTOMATYCZNA IDENTYFIKACJA TOWARÓW (AI)

W sprawnym przepływie informacji w gospodarce odgrywa automatyczna identyfikacja (AI). W ostatnich kilkudziesięciu latach używano jako nośników informacji automatycznie sczytywanych ;

- taśmy lub karty perforowane

- taśmy z nośnikiem magnetycznym

- kodów kreskowych

- transponderów z wykorzystaniem fal radiowych.

Obecnie dominują w automatycznej identyfikacji kody kreskowe.

1.KODY KRESKOWE.

1.1. Definicje, odmiany, cechy charakterystyczne

Ze względu na budowę kody można podzielić na ;

· Przerywane

· Ciągłe

Kod kreskowy to zestaw znaków graficznych o kontrastujących barwach (biało-czarne) lub inne ciemne barwy, w postaci ciemnych i jasnych pól o różnych szerokościach, które czytane w określonym kierunku odzwierciedlają zapis binarny- symbol. Symbol ten może być ciągiem cyfr lub cyfr i liter. W pierwszym przypadku jest to kod numeryczny w drugim alfanumeryczny.

Każdy kod charakteryzują;

- znaki danych

- znaki kontrolne

- znaki pomocnicze i margines

- system kodowania

- szerokość kresek, moduł-szerokość najwęższej kreski

- szerokość znaku

- długość symbolu

- samosprawdzalność

Na świecie znanych jest ponad 400 odmian kodów kreskowych. Tylko kilkadziesiąt z nich znalazło szersze zastosowanie

Ważniejsze wydarzenia z wprowadzenia kodów kreskowych.

Rok	Ważniejsze wydarzenia
1932	Pierwszy projekt zautomatyzowanych punktów kasowych w super- marketach
1949	Pierwsze próby graficznego przedstawienia danych i ich automatycznego odczytu.
1962	Pierwsze praktyczne zastosowanie kodu kreskowego do identyfikacji wagonów kolejowych
1969	Opracowanie kodu UPC
1970	Utworzenie północnoamerykańskiego stowarzyszenia ds. Jednolitego Znakowania Towarów- UCC
1972	Opracowanie kodów; Przeplatany 2 z 5 (ITF) i Kodabar (pierwszego kodującego oprócz cyfr)
1973	Przyjęcie kodu UPC jako standardu do znakowania towarów w handlu detalicznym w USA i Kanadzie
1974	Utworzenie europejskiej organizacji ds. znakowania towarów- EANA, przyjęcie kodu EAN jako standardowego w systemie EAN
1976	Rozpoczęcie prac nad stworzeniem europejskiego systemu znakowania towarów Opracowanie pierwszego alfanumerycznego kodu kreskowego – Kod 39
1977	Pierwsze zastosowania EDI
1981	1981 Przekształcenie europejskiego systemu EAN w system międzynarodowy (zmiana nazwy organizacji EANA na IANA) Opracowanie pierwszego kodu 128 przedstawiającego bezpośrednio wszystkie znaki ASCII
1982	1982 Opracowanie kodu 93 (o zwiększonej gęstości) Kod 39 przyjęty jako standard w armii amerykańskiej
1983	Opracowanie standardów ANSI dla kodów ; ITF, Kodu 39 i Kodabar
1984	Opracowanie międzynarodowego systemu znakowania jednostek wysyłkowych (SSCC) Utworzenie europejskiej organizacji ds. znakowania wyrobów w przemyśle motoryzacyjnym (ODETTE) i opracowanie standardowych etykiet transportowych z wykorzystaniem Kodu 39
1986	Opracowanie jednolitego standardu EDI: UN/EDIFACT
1987	Rozpoczęcie działalności regionalnych RAD EDIFACT z udziałem Polski Opracowanie pierwszego kodu piętrowego – Kod 49
1988	Opracowanie piętrowego kodu 16 K, w oparciu o dotychczas istniejące symboliki kodów liniowych
1989	1989 Wydzielenie kodu UCC/EAN-128 (EAN-128) Rozpoczęcie działalności przez biuro POLPRO- organizację ds. EDI w Polsce
1990	1990 Przyjęcie Polski do systemu EAN i powołanie organizacji narodowej EAN- Centrum Kodów Kreskowych w IGM Wydanie dwóch Polskich Norm dotyczących kodu EAN: PN-90/0-79004 i PN-90/0-79005 Opracowanie kodu PDF417-pierwszej podręcznej bazy danych
1992	Wydanie Polskiej Normy dotyczącej UN/EDIFACT w oparciu o narmę ISO 9735
1993	Powołanie polskiej organizacji ds.. EDI w przemyśle motoryzacyjnym-PLODETTE
1998	Powstanie organizacji EANA-UCC
2005	Przekształcenie organizacji EANA-UCC w globalną organizację GS-1, oraz rozszerzenie zakresu działania.