Chemiasciaga.pdf
(
80 KB
)
Pobierz
1.1. Najczęściej występujący w przyrodzie izotop uranu ma liczbę masową 235.
1.2. Najczęściej występujący w przyrodzie izotop uranu ma liczbę masową 238.
1.3. Wzbogacanie uranu polega na zwiększaniu stosunku izotopu 235 do 238.
1.4. Wzbogacanie uranu polega na zwiększaniu stosunku izotopu 238 do 235.
1.5. W wyniku przemiany alfa liczba masowa zmniejsza się o 2.
1.6. W wyniku przemiany alfa liczba masowa zmniejsza się o 4.
1.7. W wyniku przemiany alfa liczba atomowa zmniejsza się o 2.
1.8. W wyniku przemiany alfa liczba atomowa zmniejsza się o 4.
1.9. W wyniku przemiany
-
liczba masowa nie zmienia się.
1.10. W wyniku przemiany
-
liczba masowa zwiększa się o 1.
1.11. W wyniku przemiany
-
liczba atomowa zwiększa się o 1.
1.12. W wyniku przemiany
-
liczba atomowa nie zmienia się.
1.13. Stała rozpadu na ogół rośnie ze wzrostem temperatury.
1.14. Stała rozpadu nie zależy od temperatury.
1.15. Aktywność promieniotwórcza jest wprost proporcjonalna do okresu półrozpadu.
1.16. Aktywność promieniotwórcza jest odwrotnie proporcjonalna do okresu półrozpadu.
1.17. Zawartość produktów rozpadu w rudzie uranu jest wprost proporcjonalna do okresu półrozpadu.
1.18. Zawartość produktów rozpadu w rudzie uranu jest odwrotnie proporcjonalna do okresu półrozpadu.
1.19. W skorupie ziemskiej występują wszystkie pierwiastki o parzystych liczbach atomowych <84.
1.20. W skorupie ziemskiej występują wszystkie pierwiastki o nieparzystych liczbach atomowych <84.
1.21. Końcowym produktem rozpadu naturalnego uranu jest ołów.
1.22. Końcowym produktem rozpadu naturalnego uranu jest rtęć i bizmut.
1.23. Większość pierwiastków ma po kilka izotopów trwałych.
1.24. Większość pierwiastków ma po jednym izotopie trwałym.
1.25. Tylko nuklidy o liczbie atomowej >40 mogą być promieniotwórcze.
1.26. Większość naturalnych nuklidów promieniotwórczych to produkty rozpadu U i Th.
1.27. Wszystkie nuklidy o liczbie atomowej >83 są promieniotwórcze.
1.28. Nuklidy mające 2, 8, 20, 50 lub 82 protonów są wyjątkowo trwałe.
1.29. Nuklidy mające 4,9,16,25 lub 36 neutronów są wyjątkowo trwałe.
1.30. Izotopy różnią się liczbą atomową.
2. Elektrony, układ okresowy.
2.1. Główna liczba kwantowa przyjmuje wartości 1, 2, 3.......
2.2. Główna liczba kwantowa przyjmuje wartości 0, 1, 2, 3........
2.3. Poboczna liczba kwantowa może być równa głównej liczbie kwantowej.
2.4. Poboczna liczba kwantowa nie może być równa głównej liczbie kwantowej.
2.5. Poboczna liczba kwantowa może przyjmować wartości ujemne.
2.6. Poboczna liczba kwantowa nie może przyjmować wartości ujemnych.
2.7. Magnetyczna liczba kwantowa nie może przyjmować wartości ujemnych.
2.8. Magnetyczna liczba kwantowa może przyjmować wartości ujemne.
2.9. Zakaz Pauliego dotyczy tylko atomu wodoru.
2.10.
Zakaz Pauliego dotyczy układów wieloelektronowych.
2.11.
Na kolejnych powłokach może się znajdować maksymalnie 2, 8, 18, 32 elektronów.
2.12.
Na kolejnych powłokach może się znajdować maksymalnie 2, 8, 16, 32 elektronów.
2.13.
Podpowłoki zapełniają się w kolejności ....3d 4s.....
2.14.
Podpowłoki zapełniają się w kolejności ....4s 3d.....
2.15.
Pierwiastki bloku s należą do 1 i 2 grupy.
2.16.
Pierwiastki bloku s należą do 1 i 18 grupy.
2.17.
Pierwiastki bloku p należą do grup 3-8.
2.18.
Pierwiastki bloku p należą do grup 13-18.
2.19.
Pierwiastki bloku d należą do grup 3-12.
2.20.
Pierwiastki bloku d są umieszczone poza układem okresowym (lantanowce i aktynowce).
2.21.
Pierwiastki o konfiguracji ns² to typowe metale.
2.22.
Pierwiastki o konfiguracji ns² to typowe niemetale.
2.23.
Pierwiastki o konfiguracji ns²p
6
to typowe niemetale.
2.24.
Pierwiastki o konfiguracji ns²p
6
to typowe metale.
2.25.
Pierwiastki o konfiguracji ns
2
p
5
są aktywne chemicznie.
2.26.
Pierwiastki o konfiguracji ns
2
p
5
są bierne chemicznie.
2.27.
Pierwiastki o konfiguracji ns
2
p
5
mają w stanie podstawowym 1 niesparowany elektron.
2.28.
Pierwiastki o konfiguracji ns
2
p
5
mają w stanie podstawowym 5 niesparowanych elektronów.
2.29. Pierwiastki należące do jednej grupy mają zbliżone właściwości chemiczne.
2.30. Pierwiastki należące do jednego okresu mają zbliżone właściwości chemiczne.
3. Wiązanie chemiczne
3.1. Wiązanie jonowe polega na utworzeniu wspólnej pary elektronów.
3.2. Wiązanie atomowe polega na utworzeniu wspólnej pary elektronów.
3.3. Wiązanie atomowe może się tworzyć między atomami tego samego pierwiastka.
3.4. Wiązanie koordynacyjne może się tworzyć między atomami tego samego pierwiastka.
3.5. Wiązanie metaliczne powstaje między atomami nieznacznie różniącymi się elektroujemnością.
3.6. Wiązanie metaliczne powstaje między atomami znacznie różniącymi się elektroujemnością.
3.7. Wiązanie koordynacyjne jest szczególnym przypadkiem wiązania jonowego.
3.8. Wiązanie wodorowe jest szczególnym przypadkiem wiązania koordynacyjnego.
3.9. Wiązanie podwójne jest krótsze od pojedynczego.
3.10. Wiązanie podwójne jest dłuższe od pojedynczego.
3.11. Wiązanie potrójne jest silniejsze od podwójnego.
3.12. Wiązanie podwójne jest silniejsze od potrójnego.
3.13. Kryształy jonowe przewodzą prąd w stanie stałym.
3.14. Kryształy jonowe są w temp. pokojowej izolatorami prądu.
3.15. W cząsteczce etanu występuje hybrydyzacja sp³.
3.16. W cząsteczce etanu występuje hybrydyzacja sp².
3.17. W cząsteczce etenu występuje hybrydyzacja sp².
3.18. W cząsteczce etenu występuje hybrydyzacja sp³.
3.19. W cząsteczce etynu występuje hybrydyzacja sp³.
3.20. W cząsteczce etynu występuje hybrydyzacja sp.
3.21. W cząsteczce wody kąt H-O-H = 90º.
3.22. W cząsteczce wody kąt H-O-H > 100º.
3.23. Cząsteczka metanu jest płaska (atomy H tworzą kwadrat).
3.24. Cząsteczka metanu ma kształt czworościanu foremnego.
3.25. Łańcuchy węglowodorów nasyconych mają kształt linii łamanej.
3.26. Kryształy gazów szlachetnych tworzą się dzięki wiązaniu atomowemu.
3.27. W krysztale diamentu i grafitu występuje wiązanie atomowe.
3.28. Wiązanie metaliczne występuje tylko w czystych pierwiastkach.
3.29. Siły Van der Waalsa są słabsze niż wiązanie jonowe.
3.30. Kryształy jonowe mają wysokie temp. wrzenia.
4. Typy wiązań, typy reakcji.
4.1. W NH
4
Cl występuje wiązanie koordynacyjne
4.2. W NH
3
występuje wiązanie jonowe.
4.3. W AlCl
3
występuje wiązanie jonowe.
4.4. W AlCl
3
występuje wiązanie atomowe spolaryzowane.
4.5. W SnCl
4
występuje wiązanie koordynacyjne
4.6. W SnCl
4
występuje wiązanie atomowe spolaryzowane.
4.7. W MgCl
2
występuje wiązanie jonowe.
4.8. W MgCl
2
występuje wiązanie atomowe spolaryzowane.
4.9. W CH
4
występuje wiązanie atomowe.
4.10. W CH
4
występuje wiązanie jonowe.
4.11. W SO
2
występuje wiązanie jonowe.
4.12. W SO
2
występuje wiązanie atomowe.
4.13. W Al
2
O
3
występuje wiązanie atomowe.
4.14. W Al
2
O
3
występuje wiązanie jonowe.
4.15. C + O
2
= CO
2
to reakcja egzotermiczna.
4.16. C + O
2
= CO
2
to reakcja endotermiczna
4.17. CaO + CO
2
= CaCO
3
to reakcja endotermiczna
4.18. CaO + CO
2
= CaCO
3
to reakcja egzotermiczna.
4.19. n >C=C< = (-C -C-)
n
to reakcja polikondensacji.
4.20. n >C=C< = (-C -C-)
n
to reakcja polimeryzacji.
4.21. Zn+H
2
SO
4
= ZnSO
4
+ H
2
to reakcja syntezy.
4.22. Zn+H
2
SO
4
= ZnSO
4
+ H
2
to reakcja utleniania i redukcji.
4.23. BaCl
2
+ H
2
SO
4
= BaSO
4
+ 2HCl to reakcja utleniania i redukcji.
4.24. BaCl
2
+ H
2
SO
4
= BaSO
4
+ 2HCl to reakcja podwójnej wymiany.
4.25.
H
2
O = H
2
+ ½ O
2
to reakcja endotermiczna.
4.26.
H
2
O = H
2
+ ½ O
2
to reakcja utleniania i redukcji.
4.27. H
2
O = H
2
+ ½ O
2
to reakcja egzotermiczna.
4.28. H
2
O= H
+
+OH
-
to reakcja egzotermiczna
4.29. H
2
O= H
+
+OH
-
to reakcja zobojętniania.
4.30. NH
3
+ HCl = NH
4
Cl to reakcja zobojętniania.
5. Statyka chemiczna
5.1. Wartość stałej równowagi reakcji zależy od
T
.
5.2. Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od
T
.
5.3. Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od
p
.
5.4. Wartość stałej równowagi reakcji zależy od
p
.
5.5. Wartość stałej równowagi reakcji zależy od stężeń substratów.
5.6. Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od stężeń substratów.
5.7. Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od stężeń produktów.
5.8. Wartość stałej równowagi reakcji zależy od stężeń produktów.
5.9. Wartość stałej równowagi reakcji zależy od stężenia katalizatora.
5.10. Wartość stałej równowagi reakcji nie zależy od stężenia katalizatora.
5.11. Wartość stałej równowagi reakcji odwracalnej = 1 (z definicji).
5.12. Wartość stałej równowagi reakcji odwracalnej > 0.
5.13. Aktywność substancji w roztworze rozcieńczonym = 1 (z definicji).
5.14. Współczynnik aktywności substancji w roztworze bardzo rozcieńczonym ≈1.
5.15. Stała równowagi reakcji izomeryzacji = 1 (z definicji).
5.16. Aktywność rozpuszczalnika = 1 (z definicji).
5.17. Jeżeli stała równowagi >> 1, to reakcja jest szybka.
5.18. Jeżeli stała równowagi << 1, to reakcja nie zachodzi samorzutnie.
5.19. Inhibitor to substancja, która zmniejsza wartość stałej równowagi.
5.20. W wyrażeniu na iloczyn rozpuszczalności aktywność soli = 1 (z definicji).
5.21. Wszystkie sole dobrze rozpuszczają się w wodzie.
5.22. Rozpuszczalność BaSO
4
w wodzie jest większa niż w roztworze BaCl
2
.
5.23. Rozpuszczalność BaSO
4
w wodzie jest mniejsza niż w roztworze BaCl
2
.
5.24. Współczynnik aktywności substancji w roztworze jest zawsze ≤1.
5.25. Współczynnik aktywności substancji w roztworze może być dowolną liczbą dodatnią.
5.26. Iloczyn jonowy wody wynosi 14.
5.27. Iloczyn jonowy wody w roztworze kwaśnym jest mniejszy niż 7.
5.28. Znając tylko stałą równowagi danej reakcji można obliczyć stałą równowagi reakcji odwrotnej.
5.29. Jeżeli reakcja1 + reakcja2 = reakcja3 to
K
1
+
K
2
=
K
3
(
K
i
=stała równowagi reakcji i).
5.30. Jeżeli reakcja1 + reakcja2 = reakcja3 to
K
1
*
K
2
=
K
3
(
K
i
=stała równowagi reakcji i).
6. Kinetyka chemiczna
6.1. Stała szybkości reakcji może być liczbą bezwymiarową.
6.2. Stała szybkości reakcji nie może być liczbą bezwymiarową.
6.3. Wszystkie molekuły gazu mają w danej temperaturze jednakową energię kinetyczną.
6.4. Rozkład energii kinetycznych molekuł gazu w danej temperaturze opisuje równanie Boltzmanna.
6.5. Stała szybkości reakcji jest proporcjonalna do
T
.
6.6. Logarytm stałej szybkości reakcji jest proporcjonalny do
T
.
6.7. Stała szybkości reakcji odwrotnej jest odwrotnością stałej szybkości danej reakcji.
6.8. Stałej szybkości reakcji odwrotnej nie da się obliczyć znając tylko stałą szybkości danej reakcji.
6.9. Szybkość reakcji A+B=C jest zawsze równa
k
[A][B]
6.10.
Szybkość reakcji A+B=C nie musi być równa
k
[A][B]
6.11.
Szybkość reakcji A+B=C może być równa
k
[A]
6.12.
Szybkość reakcji A+B=C nie może być równa
k
[A].
6.13.
Sumaryczna szybkość reakcji A →B→C jest równa sumie szybkości reakcji pierwszej i drugiej.
6.14.
Sumaryczna szybkość reakcji A →B→C jest równa iloczynowi szybkości reakcji pierwszej i drugiej.
6.15.
Szybkość reakcji mierzymy w mol dm
-3
s
-1
6.16.
Reakcja, której szybkość nie zależy od stężenia reagentów jest zerowego rzędu.
6.17.
Jeżeli reakcja A+B→C jest pierwszego rzędu to jej szybkość =
k
[A][B]
6.18.
Szybkość reakcji pierwszego rzędu może być równa
k
([A][B])
1/2
6.19.
Szybkość reakcji A+B→C nie może być równa
k
[A]
2
6.20.
Reakcje trzeciego rzędu są rzadkie, a reakcje czwartego rzędu lub wyższego nie występują.
6.21.
Katalizator danej reakcji jest inhibitorem reakcji odwrotnej.
6.22.
Katalizator danej reakcji jest często katalizatorem reakcji odwrotnej.
6.23.
Enzymy są przykładem katalizatorów.
6.24.
Zatrucia katalizatora występują głównie w katalizie homogenicznej.
6.25. Katalizator nie bierze udziału w reakcji.
6.26. Kataliza heterogeniczna jest zbyt kosztowna, aby ją stosować w praktyce.
6.27. Kataliza heterogeniczna stosowana jest do produkcji amoniaku na skalę przemysłową.
6.28. Złoto katalizuje wszystkie reakcje.
6.29. Katalizator bierze udział w reakcji, ale nie wchodzi w skład produktów.
6.30. Szybkość reakcji można zwiększyć naświetlając substraty promieniowaniem o ściśle określonej
długości fali.
7. Utlenianie i redukcja
7.1. Utleniacz oddaje elektrony.
7.2. Utleniacz przyjmuje elektrony.
7.3. Utleniacz zwiększa swój stopień utlenienia.
7.4. Utleniacz zmniejsza swój stopień utlenienia.
7.5. Reduktor zmniejsza swój stopień utlenienia.
7.6. Reduktor zwiększa swój stopień utlenienia.
7.7. Reduktor oddaje elektrony.
7.8. Reduktor przyjmuje elektrony.
7.9. Wszystkie pierwiastki w stanie wolnym są reduktorami.
7.10. Wszystkie pierwiastki w stanie wolnym mają stopień utlenienia zero.
7.11. Metale charakteryzują się wysoką elektroujemnością.
7.12. Woda utleniona może być utleniaczem lub reduktorem.
7.13. Jeżeli zachodzi reakcja utleniania, to musi równocześnie zachodzić redukcja.
7.14. Jeżeli zachodzi reakcja utleniania, to nie może równocześnie zachodzić redukcja.
7.15. Typowe metale są reduktorami.
7.16. Typowe metale są utleniaczami.
7.17. Fluor w związkach ma zawsze stopień utlenienia –1.
7.18. Tlen w związkach ma zawsze stopień utlenienia –2.
7.19. Wodór w związkach ma zawsze stopień utlenienia +1.
7.20. Wodór w związkach z niemetalami ma stopień utlenienia +1.
7.21. Kwasy nieutleniające nie roztwarzają metali.
7.22. Kwasy nieutleniające nie roztwarzają metali szlachetnych.
7.23. Kwasy utleniające w reakcjach z metalami wydzielają wodór jako jedyny produkt gazowy.
7.24. Kwasy utleniające w reakcjach z metalami wydzielają inne produkty gazowe niż wodór.
7.25. Metale szlachetne są silnymi utleniaczami.
7.26. Kationy metali szlachetnych są silnymi utleniaczami.
7.27. Chrom (VI) i mangan (VII) w środowisku kwaśnym są utleniaczami.
7.28. Jon chromianowy (III) w środowisku zasadowym jest silnym utleniaczem.
7.29. W reakcji NH
4
+
+ NO
2
-
= H
2
O + N
2
azot jest równocześnie utleniaczem i reduktorem.
7.30. W reakcji H
2
O
2
= H
2
O + ½ O
2
wodór zmienia swój stopień utlenienia.
8. Elektrochemia.
8.1. Elektroliza zachodzi pod wpływem prądu.
8.2. Elektroliza zachodzi samorzutnie pod wpływem rozpuszczalnika.
8.3. Dysocjacja elektrolityczna zachodzi samorzutnie pod wpływem rozpuszczalnika.
8.4. Dysocjacja elektrolityczna zachodzi pod wpływem prądu.
8.5. Na anodzie zachodzi utlenianie.
8.6. Na anodzie zachodzi redukcja.
8.7. Na katodzie zachodzi redukcja.
8.8. Na katodzie zachodzi utlenianie.
8.9. W ogniwie stężeniowym katodą jest półogniwo o wyższym stężeniu.
8.10.
W ogniwie stężeniowym katodą jest półogniwo o niższym stężeniu.
8.11.
W ogniwie złożonym z dwóch elektrod normalnych anodą jest metal o wyższym potencjale normalnym.
8.12.
W ogniwie złożonym z dwóch elektrod normalnych anodą jest metal o niższym potencjale normalnym.
8.13.
Potencjał elektrody chlorosrebrowej jest tym wyższy im wyższe stężenie KCl.
8.14.
Potencjał elektrody chlorosrebrowej jest tym niższy im wyższe stężenie KCl.
8.15.
Ogniwa stężeniowe mają szerokie zastosowanie praktyczne.
8.16.
Okno elektrochemiczne wody ma szerokość 1,23 V.
8.17.
W akumulatorze ołowiowym wykorzystuje się duże nadnapięcie wydzielania wodoru na ołowiu.
8.18.
W akumulatorze ołowiowym gęstość elektrolitu rośnie w miarę rozładowania.
8.19.
W akumulatorze ołowiowym gęstość elektrolitu maleje w miarę rozładowania.
8.20.
Akumulator ołowiowy ma stałą SEM niezależnie od stopnia naładowania.
8.21.
W akumulatorze ołowiowym SEM spada w miarę rozładowania.
8.22. PbO
2
+ Pb + 2H
2
SO
4
→2PbSO
4
+ 2H
2
O to sumaryczna reakcja zachodząca przy ładowaniu.
8.23. PbO
2
+ Pb + 2H
2
SO
4
→2PbSO
4
+ 2H
2
O to sumaryczna reakcja zachodząca przy rozładowaniu.
8.24.
E
=
E
0
+ 59 mV * log[Cu
2+
] – tylko w temperaturze 25°C.
8.25.
E
=
E
0
+ 59 mV * log[Cu
2+
] – w dowolnej temperaturze.
8.26.
E
=
E
0
+ 59 mV * log[Ag
+
] – tylko w temperaturze 25°C.
8.27.
E
=
E
0
+ 59 mV * ln[Ag
+
] – tylko w temperaturze 25°C.
8.28. Wysoki potencjał normalny oznacza, że mamy do czynienia z silnym utleniaczem i słabym reduktorem.
8.29. Niski potencjał normalny oznacza, że mamy do czynienia ze słabym utleniaczem i silnym reduktorem.
8.30. Potencjał normalny jest równy energii Gibbsa reakcji redukcji.
9. Adsorpcja, koloidy
9.1. Prężność pary nad małą kroplą jest większa niż nad płaską powierzchnią.
9.2. Prężność pary nad małą kroplą jest mniejsza niż nad płaską powierzchnią.
9.3. Rozpuszczalność małych kryształów jest większa niż dużych.
9.4. Rozpuszczalność małych kryształów jest mniejsza niż dużych.
9.5. Poziom cieczy w kapilarze jest wyższy niż w naczyniu, do którego ją zanurzono.
9.6. Poziom cieczy w kapilarze jest niższy niż w naczyniu, do którego ją zanurzono.
9.7. Substancje zwiększające napięcie powierzchniowe wykazują ujemną adsorpcję.
9.8. Substancje zmniejszające napięcie powierzchniowe wykazują dodatnią adsorpcję.
9.9. Mydła tworzą z jonami Ca
2+
trudno rozpuszczalny osad.
9.10. Dla kropli o promieniu >10
-10
m zmiana prężności pary spowodowana krzywizną jest nieznaczna.
9.11. Dla kropli o promieniu >10
-7
m zmiana prężności pary spowodowana krzywizną jest nieznaczna.
9.12. Napięcie powierzchniowe to siła działająca na jednostkę powierzchni.
9.13. Napięcie powierzchniowe to siła działająca na jednostkę długości.
9.14. Napięcie powierzchniowe to energia przypadająca na jednostkę długości.
9.15. Koloidalny AgI ulega samorzutnie agregacji.
9.16. Koloidalny AgI nie ulega samorzutnie agregacji.
9.17. Koagulacja koloidów liofobowych jest szybka, gdy potencjał elektrokinetyczny jest wysoki.
9.18. Koagulacja koloidów liofobowych jest powolna, gdy potencjał elektrokinetyczny jest wysoki.
9.19. Roztwory koloidalne są nieprzezroczyste.
9.20. Roztwory koloidalne mogą być przezroczyste.
9.21. Efekt Tyndalla pozwala odróżnić roztwór rzeczywisty od koloidu.
9.22. Efekt Tyndalla pozwala odróżnić koloidy liofilowe od liofobowych.
9.23. W micelach łańcuchy węglowodorowe skierowane są na zewnątrz.
9.24. W micelach łańcuchy węglowodorowe skierowane są do wewnątrz.
9.25. Maksimum elektrokapilarne rtęci odpowiada zerowemu ładunkowi powierzchni.
9.26. Maksimum elektrokapilarne rtęci odpowiada maksymalnemu ładunkowi powierzchni.
9.27. Maksimum elektrokapilarne rtęci odpowiada maksimum napięcia powierzchniowego.
9.28. Potencjał maksimum elektrokapilarnego rtęci nie zależy od rodzaju elektrolitu.
9.29. Potencjał maksimum elektrokapilarnego rtęci zależy od rodzaju elektrolitu.
9.30. Środki powierzchniowo czynne to estry gliceryny i wyższych kwasów tłuszczowych.
10. Kwasy i zasady
10.1. Pomiar pH za pomocą elektrody wodorowej jest dokładny, ale niezbyt praktyczny.
10.2. Pomiar pH za pomocą elektrody wodorowej jest praktyczny, ale niezbyt dokładny.
10.3. Pomiar pH za pomocą papierków wskaźnikowych jest praktyczny, ale niezbyt dokładny.
10.4. Pomiar pH za pomocą papierków wskaźnikowych jest dokładny, ale niezbyt praktyczny.
10.5. Potencjał elektrody szklanej jest liniową funkcją pH.
10.6. Logarytm potencjału elektrody szklanej jest liniową funkcją pH.
10.7. pH roztworu NaOH o stężeniu 10
-5
mol/dm³ ≈9
10.8. pH roztworu NaOH o stężeniu 10
-5
mol/dm³ ≈5.
10.9. pH roztworu kwasu octowego o stężeniu 10
-8
mol/dm³<7.
10.10. pH roztworu kwasu octowego o stężeniu 10
-8
mol/dm³>7.
10.11. pH roztworu amoniaku o stężeniu 10
-8
mol/dm³>7.
10.12. pH roztworu amoniaku o stężeniu 10
-8
mol/dm³<7.
10.13. pH roztworu kwasu rośnie w miarę rozcieńczania.
10.14. pH roztworu zasady rośnie w miarę rozcieńczania.
10.15. pH roztworu kwasu maleje w miarę rozcieńczania.
10.16. pH roztworu zasady maleje w miarę rozcieńczania.
10.17. pH roztworu NaCl rośnie w miarę rozcieńczania.
10.18. pH roztworu NaCl nie zmienia się przy rozcieńczaniu.
10.19. pH roztworu NaCN nie zmienia się przy rozcieńczaniu.
Plik z chomika:
matgar6
Inne pliki z tego folderu:
Chemiasciaga.pdf
(80 KB)
Inne foldery tego chomika:
Automatyka
Fizyka
Garfika inzynierska
inżyneria ekologiczna
Inżynieria materiałowa
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin