JAK CIĘ WIDZĄ TAK CIĘ PISZĄ

Program:

1) Jak przygotować się do wystąpienia publicznego?

2. Jak zadbać o swój wizerunek?

3. O czym trzeba pamiętać przygotowując tekst wypowiedzi, jak przygotować notatki?

4. Jak podczas wystąpienia publicznego pomoże nam mikrofon, mównica a jak trzeba zachować się np. podczas konferencji przy stole czy na scenie?

2) Co i jak mówić, by inni dobrze nas zapamiętali oraz jak odpowiadać na trudne pytania z sali?

3) Jak opanować tremę, zapanować nad nerwami i co zrobić, gdy podczas wystąpienia zwyczajnie pomylimy tekst albo się przejęzyczymy?

Na początek: Wystąpienia publiczne - czyli niektóre zasady jak mówić ciekawie (na podstawie blog: Daniel Bordman; www.bordman.pl)

1.     Zaskakuj i mów o ciekawych sprawach

Miałem do poprowadzenia warsztaty z wystąpień publicznych na jednej z wyższych uczelni w Warszawie. Warsztat jak warsztat. Przyszła grupa młodych ludzi, którzy chcieli się dowiedzieć jak mówić tak by zaciekawić innych. No i zaczęło się. Zacząłem zajęcia.

Przez trzy minuty opowiadałem monotonnym głosem i o tym, co mało kogo tak naprawdę interesuje, czyli mówiłem o sobie. Opowiadałem jak pracuję, jakich techniki używam i z kim miałem przyjemność pracować.

I co się stało? Większość sali po tych kilku minutach spała. Wtedy zrobiłem zerwanie. Wstałem i powiedziałem głośno z uśmiechem na ustach. „Nigdy tak nie zaczynajcie”. Zaczynając w monotonny sposób i skupiając się na sobie odkryjecie rewelacyjny sposób by ponieść porażkę.

Co więc robić by zaciekawić?

Musisz wiedzieć, po co ludzie przyszli i realizuj ich oczekiwania. Odkryj ich potrzeby. Jeśli już mówisz o sobie musi mieć to bezpośrednie przełożenie na to, po co ludzie do Ciebie przychodzą.

2. Zmieniaj tempo i rytm wypowiedzi

Nie ma nic bardziej hipnotycznego jak to samo tempo i ten sam rytm. Dlatego jeśli chcesz uśpić swoją widownię myślę, że nie warto tego ćwiczyć.

Jeśli jednak zależy Tobie na tym by przykuwać uwagę. Możesz pobawić się z metronomem. Na początku, ustal sobie jedno tempo i przez minutę mów w tym tempie. I co minutę zmieniaj je znacznie. Raz mów wolniej raz szybciej. Następnie zmieniaj tempo już do trzydzieści sekund. Aż dojedziesz do wprawy, kiedy będziesz mógł intuicyjnie to stosować. Zaskakuj.

3. Normalnie znaczy dobrze

Zapamiętaj to zdanie. Wystąpienie publiczne jest tym samym, co normalna rozmowa. Różni się tym, że mówimy do większej liczby ludzi. Dlatego główne założenia są takie same jak przy normalnym mówieniu. Jeśli więc mówisz i potrafisz komunikować się z innymi to oznacza, że również potrafisz występować publicznie. Zapamiętaj: podczas wystąpień publicznych nie mówimy patetycznym głosem.

4. Żartuj i wykorzystuj dane Tobie szanse

Wykorzystuj dane Tobie szanse. Czyli jeśli czujesz, że się pomyliłeś to wykorzystaj takie zdarzenie. Przykład: prowadząc szkolenie z wystąpień publicznych, jedna z kursantek mówiąc o swojej pracy powiedziała, że sprawdzała wszystkie 150 uczelni wyższych na świecie, myśląc o uczelniach polskich. Wiedząc i pamiętając o zasadzie, by przekuwać pomyłki w sukcesy. Szybko dodała. Na pewno jest więcej niż 150 uczelni na świecie. My sprawdziliśmy 150 uczelni polskich. Pod koniec wystąpienia osoby zapytane czy postrzegały te potknięcie jako błąd odpowiedziały, że nie.

Warto zajrzeć:

ftp://ftp.helion.pl/online/mowca/mowca-2.pdf

http://blog.adsc.pl/2011/12/byc-gwiazda-rocka-przez-chwile-zasady-wystapien-publicznych/

Wystąpienia publiczne to także wystąpienia medialne (prasa, radio, TV). Warto więc poznać podstawowe zasady współpracy z mediami:

SŁOWNIK:

·        Setka – krótka wypowiedź telewizyjna, nazwana setką od sto procent dźwięku, sto procent obrazu. W przypadku telewizji trwa maksymalnie 20 sekund.

·        Wypowiedź radiowa:  trwa maksymalnie do 10 sekund. Dźwięk może być wycięty z szerszej wypowiedzi.

·        Główka – to gazetowa forma wypowiedzi, najczęściej eksperckiej, gdzie obok zdjęcia zamieszczony jest komentarz. Najczęściej nie dłuższy niż 600 znaków.

·        Efekt (dźwięk) – telewizyjna lub radiowa forma uatrakcyjniania newsa. Może być to np. krzyk, hałas, dźwięk wiertarki czy fragment kłótni np. podczas spotkania dwóch polityków.

·        Światło -  potrzebne przede wszystkim dziennikarzom telewizyjnym i operatorom. Najlepsze – dzienne. Dlatego warto wyjść na setkę czy wywiad z dziennikarzem na zewnątrz.

·        News – materiał telewizyjny lub radiowy w setkami, efektami i offami. Nie przekracza zazwyczaj 2 minut.

·        Off – fragment newsa czytany przez dziennikarza lub lektora.

·        Czołówka – początek newsa, serwisu, wywiadu, reportażu, najczęściej w formie teledysku. Tyłówka – koniec newsa, wywiadu itp.

·        Lid (ang. lead) – początek informacji prasowej, najczęściej dwuzdaniowy skrót informacji mający zaciekawić czytelnika.

·        Biała – początek informacji telewizyjnej i radiowej czytany przez prezentera lub spikera.

·        Live – relacja na żywo z miejsca zdarzenia. Np. z konferencji, wiecu, wypadku

·        Ogrywka – zdjęcia TV, z którego później montuje się newsa. Np. ogrywka postaci służy do wprowadzenia widza do wypowiedzi eksperta.

·        Surówka – wszystkie zdjęcia, które operator robi podczas nagrania.

JAK SIĘ UBRAĆ NA SPOTKANIE Z DZIENNIKARZEM I PRZYGOTOWAĆ DO WYSTĄPIENIA PUBLICZNEGO? PUBLICZNOŚĆ, TAK JAK MEDIA CIĄGLE NAS OCENIAJĄ

·        Jeżeli spotkanie jest zapowiedziane, jest to konferencja, briefing itp. ubranie powinno być klasyczne, bez zbędnych dodatków, kolorowych apaszek, kapeluszy i świecącej czy ekstrawaganckiej biżuterii.

·        Mężczyźni powinni pamiętać o dobranych skarpetkach, które podczas siedzenia zakrywają nogę.

·        Kobiety – nie powinny mieć zbyt krótkich spódnic ani odsłaniających dekoltu bluzek czy marynarek. Zawsze też powinny mieć na sobie rajstopy, raczej nie podkolanówki – szczególnie, gdy mają na sobie krótką spódnicę.

·        Buty – zawsze wyczyszczone i bez kolorystycznych ekstrawagancji. Mogą niepotrzebnie odwracać uwagę.

·        Kolorystyka: to nieprawda, że kamera nie lubi czerni! Klasyczny czarny garnitur czy kostium do tego biała bluzka czy koszula– zawsze mile widziane.

·        Mit czerwonego krawata – owszem przyciąga wzrok i uwagę ale stał się już na tyle powszechny, że nie spełnia już takiej roli jak kiedyś. Krawat powinien być zawsze dobrany do całości.

·        Minęła już też moda na niebieskie koszule na każdą okazję a’la Aleksander Kwaśniewski. Unikamy intensywnie niebieskiej garderoby, bo być może w studiu stosowany będzie tzw. blue-box - technologia do nakładania na niebieskie tło obrazu z innego źródła.

·        Do studia, na konferencję czy spotkanie z dziennikarzem nie ubieramy się na żółto, pomarańczowo, jaskrawo – tych kolorów nie lubi kamera. 

·        Pamiętamy też by nie zakładać koszul czy marynarek w paski i kratkę. Kamera nie lubi wzorków. Te pogrubiają i zniekształcają obraz.

·        Kamera lubi granat, czerwień, bordo oraz klasykę. Szarość i brąz dodają autorytetu ale postarzają.

·        Niedopuszczalne są przykrótkie spodnie, gołe łydki, dziury w skarpetkach, oczko w rajstopach, przykrótkie spódnice, jaskrawe pończochy lub buty.

·        Jeżeli nie masz na sobie krawata – rozepnij kołnierzyk.

·        Podczas udzielania wywiadu czy setki ZAWSZE ściągamy okulary przeciwsłoneczne.

·        Jeżeli nosimy okulary korekcyjne trzeba pamiętać, że czarne, grube oprawki powodują dystans. Jeżeli mamy coś ważnego do przekazania najlepiej mieć okulary o jasnych oprawkach.

·        Nigdy nie nakładamy okularów na głowę i nie zawieszamy np. na koszuli czy marynarce. Nie zakładamy okularów z ciemnymi szkłami. Chyba, że jesteśmy agentami służb specjalnych.

·        Zdejmujemy smycz od komórki czy identyfikatora służbowego. Zdejmujemy też identyfikatory z marynarek czy ubrań. Ale np. w przypadku lekarzy – stetoskop zostaje, górników – zostaje kask itp. Gadżety charakteryzujące zawód – są dobre w obrazku.

·        Kobiety powinny unikać nadmiaru biżuterii. Duże korale, kolczyki – odpadają, gdyż odwracają uwagę od tego co mówimy. Niedopuszczalne są zasłaniające twarz kapelusze – chyba, że ma je na sobie Królowa Elżbieta. Najlepiej zdjąć nakrycie głowy  - oczywiście później poprawiając fryzurę.

·        Przed każdym wywiadem czy konferencją obowiązkowo matujemy twarz. Jeżeli mamy mało czasu -  staramy się przetrzeć twarz chusteczkami matującymi lub zwykłymi, które pochłoną nadmiar serbum.

·        Nie każda telewizja ma charakteryzatornię! O to trzeba się zapytać umawiając się na wywiad. Najlepiej więc już w domu przypudrować twarz sypkim, transparentnym pudrem (również mężczyźni!).

·        Trzeba pamiętać o tym, że makijaż na konferencję czy spotkanie z dziennikarzem powinien być mocniejszy niż ten codzienny. Zmatowiona i umalowana twarz daje się lepiej sfotografować i nagrać, gdyż nie odbija światła i nie wytrąca balansu poza tym podkreśla rysy.

·        W telewizji dopuszczalne są ciemniejsze pomadki , cienie do powiek czy róż do policzków.

·        Ubieramy się przede wszystkim wygodnie, tak aby nie czuć się skrępowanym swoim ubiorem. Nigdy nie zakładamy nowo zakupionych ubrań.

·        Jeżeli mówimy o sukcesie – zakładamy uniform firmowy czy mundur (np. strażacy, policjanci, służby drogowe, wojsko itp.). W przypadku porażki czy kryzysu – staramy się założyć strój neutralny.

MIKROFON, KAMERA , KONFERENCJA, WYSTĄPIENIA PUBLICZNE – JAK SIĘ ZACHOWAĆ?

Telewizja:

·        Rozmowa odbywa się przeważnie na stojąco należy więc pamiętać o odpowiednim stroju (patrz wyżej).

·        W trakcie rozmowy zawsze i bezwarunkowo patrz na dziennikarza, nie zerkaj na operatora kamery – staraj się nie też patrzeć w obiektyw. Natomiast podczas wystąpienia na scenie – staraj się patrzeć na odbiorców.

·        Nie schylaj się do mikrofonu – dziennikarz czy akustyk zazwyczaj wie jak Ci go podłożyć, żeby dźwięk był dobry.

·        Podczas wystąpienia publicznego najważniejszym kryterium ustawienia mikrofonu jest kryterium skuteczności: musimy być dobrze słyszani. Nie krępujmy się – ustawmy mikrofon sceniczny pod siebie.

·        W żadnym wypadku nie chwytaj mikrofonu dziennikarza do ręki. Mikrofon trzyma zawsze dziennikarz.

·        Przygotuj wypowiedź – składną, płynną. Nikt nie lubi słuchać długich, nudnych wywodów.

·        Idealna setka telewizyjna ma do 15 sekund – wówczas jest zrozumiała dla widzów.

·        Informacje wymagające dłuższych wyjaśnień możesz przygotować dziennikarzowi na piśmie – wykorzysta jest w tzw. offach. Materiały można także przygotować dla uczestników np. szkolenia. Zawsze wręczamy je po wystąpieniu.

·        Jeżeli temat nie jest dramatycznie poważny staraj się uśmiechać, staraj się nie spinać, unikaj pozycji piłkarskiej, przesadnie nie gestykuluj, nie kiwaj się, nie podskakuj, nie pochylaj się w stronę kamery.

·        Staraj się mówić płynnie, intonuj. Dostosowuj mimikę do wypowiedzi. Mówiąc o sprawach poważnych – nie uśmiechaj się, żartując – nie możesz być strasznie poważny.

·        W przypadku pomyłki – poproś o możliwość powtórzenia wypowiedzi – przypadku mediów. W przypadku wystąpienia na żywo, popraw się  - i mów dalej.

·        Poczucie humoru – nawet w sytuacjach trudnych – zawsze jest wskazane.

Radio:

·        Rozmowa odbywa się zazwyczaj na siedząco. Podobnie jak w TV nie schylaj się do mikrofonu – dziennikarz wie jak Ci go podłożyć, żeby dźwięk był dobry.

·        W żadnym wypadku nie chwytaj mikrofonu dziennikarza do ręki. Mikrofon trzyma zawsze dziennikarz.

·        Tezy wypowiedzi można przygotować sobie na kartce.  Wypowiedzi powinny być krótkie.

·        Idealna setka radiowa ma maks. 7 sekund.

·        Zwróć uwagę na intonację, podkreślanie – dobitność – zdań, na których nam szczególnie zależy, można stosować powtórzenia.

·        Zakaz absolutny mówienia ...eee, yyy, długich oddechów, wzdychań, mówienia za długo, nieciekawie i monotonnie.

Prasa:

·        Warto przygotować wcześniej materiały i zdjęcia.

·        Warto przygotować dane liczbowe dla dziennikarza na papierze, statystyki, tabelki.

·        Wypowiedź może być dłuższa – jednak staramy się mówić konkretnie i na temat,  bez zbędnych dygresji.

·        Warto poprosić o autoryzację zaraz po zakończeniu rozmowy z dziennikarzem.

·...