psychologia.osobowości.doc

(167 KB) Pobierz
psychologia osobowości

psychologia osobowości
 

Joseph Nuttin"Struktura osobowości" Rozdział 7 -"Struktura somatopsychiczna według Kretschmera I Sheldona"

Struktura cielesna wchodzi jako istotna część w funkcjonowanie psychiczne -stanowi element wyobrażenia człowieka o samym sobie. Biotypologia -czynności cielesne i zachowanie psychiczne należy traktować jako

przejawy jednej funkcji witalnej.

Niemiecki psychiatra Ernest Kretschmer (1888-1964) prekursor topologii somatopsychicznej (ujmowanie prawidłowej psychiki przez pryzmat zjawisk patologicznych) w roku 1921 opublikował swoją typologię pod tytułem "Budowa ciała a charakter".

Amerykański lekarz William Sheldon, wprowadził pewne metodologiczne innowacje, ale zachował podobny charakter.

System Kretschmera dąży do wykrycia trwałych powiązań między pewnymi zespołami cech cielesnych czy konstytucjonalnych a kilkoma grupami właściwości psychicznych i psychopatologicznych.

Rozróżnia on pewne "stałe psychologiczne" np. w dziedzinie cielesnej będzie to rozróżnienie między wąskim, szczupłym, wysmukłym, a typem raczej szerokim, krótkim i grubym. Wyróżnił Pykników (gr. Pykos - gruby, silny)

i asteników (a-sthenes -niesilny, słaby) czy Leptosomików (leptos -wąski, delikatny). Obok tego biegunowego przeciwieństwa między typem pyknicznym a leptosomicznym wyróżnia Kretschmer dwie kategorie: atletyczny oraz grupę form mieszanych i różnych, które określa się jako dysplastyczne (wysocy eunuchoidzi, osobnicy otyli i infantylni). Choroba umysłowa jest jedynie skrajną postacią temperamentu i charakteru spotykanego w ramach normy. Stopniowo zaczyna przyporządkowywać swój podział do grup pacjentów z różnymi zaburzeniami: "rzadko typ pyknika można spotkać wśród schizofreników (głównie typ asteniczny(leptosomiczny), atletyczny i dysplastycy), częściej w przypadku psychozy cyklicznej".

Metoda Kretschmera (intuicyjna) próbuje klasyfikować ludzi wedle kilku kategorii czy typów, nie uwzględniając tego, że zarówno różnice fizyczne, jak i psychiczne występują w postaci ciągłych zmian ilościowych. Klasyfikacja typu przebiega wedle ściśle określonej procedury pomiarowej: klinicysta na 5-stopniowej skali ściśle przydziela poszczególne części ciała do określonego typu. Wielokrotne badanie somatyczne chorych daje trzy zasadnicze grupy właściwości (leptosomiczne, atletyczne i pykniczne)

Metoda Sheldona ukazuje wyraźniej ciągłość, z jaką każdy z trzech wymiarów przejawia się u człowieka. Wyraża somatotypy w postaci cyfr.

Cecha

t.leptosomiczny

t.atletyczny

t.pykniczny

Waga

Niska

Wysoka

Średnia lub wysoka

Wzrost

Smukły

Średni lub powyżej średniego

Krępy

Skóra

Sucha, anemiczna

Gruba

Odkłada się tłuszcz

Brzuch

Szczupły, pozbawiony tłuszczu

Napięty

Gruby, duży

Klatka piersiowa

Długa, wąska i płaska

Duża

Duża, głęboka

Tułów

Wąski

Szeroki

Duży

Kości

Wyraziste

Mocne

Cienkie

Czaszka

Mała

Mocna i wysoka

Duża

Owłosienie

Obfite, gęste, w wielu miejscach

Obfite

-

Barki

Wąskie

Szerokie, mocne, potężne

Okrągłe

Typ dysplastyczny- nadmierny bądź niedostateczny rozwój którejś z części ciała, podczas gdy pozostałe rozwinięte są mniej więcej prawidłowo (infantylizm, feminizacja, maskulinizacja itp.), mają skłonności do zapadania na padaczkę i schizofrenię.

Formy mieszane-10 % populacji ma czystą postać jednego z typów, zaś najczęściej osobniki są typami mieszanymi.

Nie ma związku między typami budowy ciała a rasą, jednak w pewnych rasach jeden z typów może przeważać.

TYP

CHOROBA DO KTÓREJ TEN TYP USPOSABIA: fizyczna; psychiczna

Konstytucja pykniczna

Przewlekły gościec, wczesna miażdżyca, zaburzenia i kamica pęcherzyka żółciowego, cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, psychoza cykliczna.

k.leptosomiczna

Wrzód żołądka, dwunastnicy, schizofrenia

k.atletyczna

Schizofrenia, padaczka

Dysplastycy to najczęściej osoby cierpiące na padaczkę (prawie 30% przypadków to dysplastycy) i schizofrenię (10%). Osobowość należy traktować jako psychosomatyczną całość w sensie, wyrażania podstawowych właściwości jednostki przez budowę jej ciała, jak i poprzez cechy psychiczne. Kretschmer umiejscawia chorobę psychiczną na przedłużeniu prawidłowych czynności psychicznych. Metoda Kretschmera polega na porównywaniu sposobu funkcjonowania mechanizmów emocjonalnych w stanie patologicznym z ich funkcjonowaniem u tej samej osoby przed zachorowaniem (w prepsychotycznym okresie jej życia). Badał on również formy reakcji emocjonalnych u rodziców pacjentów.

O. cykloidalna- hypomaniakalny: ma dobre serce, wesoły, pełen humoru, żywy i porywczy; depresyjny: spokojny, cichy, łagodny i smutny. Mieszalność tych dwóch składników osobowości cykloidalnej zależna jest od "proporcji nastroju".

O. cyklotymiczna- normalny, zdrowy, spokojny humorysta, wesoły gaduła, rzutki działacz.

Temperamenty syntoniczne - pośrednie stany prawidłowe cyklotymiczne.

Schizoidzi -posiada podwójną osobowość: jedną na powierzchni- nietowarzyski, małomówny, dziwaczny (autystyczny), zaś drugą w głębi .

Psychozy są rzadko spotykanymi skrajnymi nasileniami wielkich grup biotypów normalnych.

Iksotymiczny czyli "lepki" (wiskozny) temperament typu atletycznego -brak chorób fizycznych a z psychicznych jedynie mały procent chorych na padaczkę lub katatoniczną schizofrenię stanowią osoby o typie atletycznym, mają one również skłonność do perseweracji ("tendencja do kontynuowania i powtarzania zachowań po zaprzestaniu stymulacji, która to zachowanie wywołała" -Strelau) a ich reakcje ruchowe są powolne i ociężałe. Mają ubogą wyobraźnię i bardzo trudno "odklejają się" od jakiegoś tematu. W obliczu bodźca typ atletyczny przejmuje cechy schizofreników: pozostaje raczej obojętny i niewzruszony, jednakże zdarzają się też reakcje wybuchowe i gwałtowne.

Typ budowy ciała

Temperament

Odmiany

Pykniczny

Cyklotymiczny

1 Hipomaniakalny

2 Syntoniczny

3 Ociężały

Leptosomiczny

Schizotymiczny

1 Nadwrażliwy(hyperstezja)

2 Grupa pośrednia

3 Nieczuły (anestezja)

Atletyczny

Iksotymiczny

1 Flegmatyczny

2 Wybuchowy

 

Metoda Sheldona wg. Hall`a i Lindzey`a z "Teorii osobowości"

Sheldon definiuje ograniczoną liczbę zmiennych fizycznych i temperamentalnych, które -jego zdaniem -są najważniejsze dla właściwego przedstawienia zachowania ludzkiego. Chce on dostarczyć "biologicznej karty identyfikacyjnej". Zakłada on, że zasadniczą rolę w rozwoju jednostki odgrywają genetyczne i inne biologiczne determinanty. Jego zdaniem istnieje hipotetyczna struktura biologiczna (morfogenotyp), która stanowi podłoże zewnętrznej, obserwowalnej budowy ciała (fenotypu) i odgrywa ważną rolę nie tylko w determinowaniu rozwoju fizycznego, lecz także w kształtowaniu zachowania.

Sheldon opracował technikę fotograficzną zwaną "testem wykonaniowym do określania typów somatycznych", która polegała na wykonywaniu zdjęć z przodu, z boku i z tyłu osobnikom stojącym w znormalizowanej postawie przed znormalizowanym tłem. W toku dalszych badań (sędziowie kompetentni) wyróżnił 3 wymiary, które stały się rdzeniem techniki oceniania fizycznej budowy ciała w jego metodzie.

Pierwszy komponent nazwano endomorfią (miękkość ciała, zaokrąglona figura, silny rozwój układu trawiennego i słaby rozwój kości i mięśni oraz względnie niski stosunek powierzchni ciała do jego masy; niski ciężar własny -unosi się na wodzie).

Drugi komponent to mezomorfia (budowa ciała jest mocna i kanciasta, dominując kości i mięśnie, ciało silne, twarde i odporne na uszkodzenia; typ budowy ciała sportowca, żołnierza).

Trzeci komponent nazwano ektomorfią (smukły, wątły, płaska klatka piersiowa, chudy, słabo umięśniony, dominacja powierzchni ciała nad jego masą, ma on również największy mózg i ośrodkowy układ nerwowy w stosunku do rozmiarów jego ciała, słabo przygotowany do uprawiania sportu).

Metoda była stosunkowo prosta: każdego z czterech tysięcy badanych rangowano i oceniano pod kątem każdego z trzech podstawowych komponentów oraz przeprowadzano 17 pomiarów antropometrycznych, z których większość dotyczyła średnic różnych części ciała (przynajmniej pięciu obszarów ciała: głowy-szyi, tułowia -piersi, rąk, tułowia-brzucha oraz nóg), które później zaczęto odczytywać z ujednoliconych fotografii. Następnie oprócz pomiarów sędzia przyznawał oceny od 1 do 7 na skali każdego z komponentów.

Sheldon sugeruje, że chcąc najlepiej oszacować podstawowy morfotyp musimy dysponować fotografiami badanego w równych odstępach czasu przez całe jego życie oraz fotografiami jego przodków, dzieci.

Sheldon wyróżnił wśród 4 tysięcy badanych 76 odrębnych typów somatycznych (tzn. różnych układów podstawowych trzech wymiarów- teoretycznie możliwe jest 343 różnych układów).

Dysplazja to niekonsekwentna lub niejednakowa mieszanina trzech podstawowych komponentów w różnych regionach ciała. Wskaźnik g reprezentuje stopień w jakim budowa ciała danej osoby wykazuje cechy zwykle związane z płcią przeciwną. Komponent t reprezentuje atrakcyjność dla każdej osoby o przeciętnej percepcji estetycznej.

PPJ (Practical Pyknic Joke) jako młody człowiek jest smukły i atletyczny, a na starość się mocno zaokrągla. Według Sheldona to czy ktoś chudnie czy tyje nie zmienia jego somatotypu -jest on w miarę stały, ale można go dokładnie określić dopiero po 30-tce. "Somatotyp nie może się zmieniać, ponieważ maksymalna wysokość i maksymalny ciężar ciała po prostu są faktami historycznymi, a Wskaźnik Tułowia jest stały przez całe życie"

Endomorfia

...
Zgłoś jeśli naruszono regulamin